Jezelf een veilig gevoel geven
 

Weten jullie hoe ik ervoor kan zorgen dat ik me veiliger voel?
Thuis voel ik me niet echt veilig, en ik mis dat best wel. Ik probeer het vaak met rustige muziek, mijn dekbed, een grote knuffelbeer....maar dat werkt toch niet echt.
Heeft iemand tips om zelf een veilig gevoel te creeëren?

Ik heb net ook gelezen wat je in het topic van PM-magazine hebt geschreven en daar aan terug denkend...is het wel mogelijk om thuis een veilig gevoel te creëren als daar iemand rondloopt die jou (ik neem aan thuis) eens van je 'vrijheid' en veiligheid berooft heeft?

Je bent 18...zit je nog op de middelbare school of studeer je al? Misschien kun je op kamers gaan...? Wel heel rigoreus misschien, maar je kunt wel een nieuwe start maken, in een nieuw huis, waar het misschien wel veilig is of iig kan worden...

Maar goed, dit is ook maar wat ik denk...echt ervaring heb ik er niet mee...

angst wordt gestuurd door de media en de overheid.
'onveiligheid op straat' is een waanidee, bedoeld om de mensen meer te laten consumeren. Het zit allemaal in je hoofd, probeer gewoon te ontspannen. Wat kan er nou allemaal in je huis gebeuren? (ja tenzij je gewelddadige ouders/broers/zussen hebt)
zeg gewoon tegen jezelf dat er niets aan de hand is, of rook een joint...

Van alle nachten die je met je knuffelbeer op bed lag, hoe vaak gebeurde er dan echt iets? :)

Soms helpt het om tegen jezelf te zeggen dat je je om niets druk maakt (y)

Ik voel me nooit veilig.. en ik heb daar weinig problemen mee. Pas als ik een groot gevoel van onveiligheid heb ga ik me onbehaaglijk voelen. Ik denk dat ik me het veiligst voel als ik weet dat mijn tas gepakt is en naast mijn bed staat.. dat alles wat ik nodig heb om te overleven binnen handbereik is.

*fpsft* *verslikt zich in haar cola*

Waanidee???

Nee, niet op elke hoek van de straat staat een verkrachter, maar ik vind mijn kamer toch wel veiliger dan de straat. Ik word regelmatig lastiggevallen, laatst nog gristte er iemand voluit naar mijn portemonnee. De meeste ruzies worden op straat uitgevochten, en als je je er enigszins mee bemoeit of slechts omkijkt, wil je ook nog weleens met een blauw oog thuis komen (of, zoals een jongetje dat ik ken, met de afdruk van een motorslot - dronken man vond dat het joch in de weg liep ofzo). Verder worden er in een stille wijk hierachter aan de lopende band vrouwen aangerand.

Of bedoelde jij het anders?

Wat is een plek waar je je wel veilig voelt dan? Misschien kun je elementen van die plek naar je kamer halen?

Maar je bedoelt echt veilig in de zin van overvallen en bewakers enzo..?

als je je niet veilig voelt in uw omgeving, kunnen zaken als teddyberen e.d. enkel uw onveiligheidsgevoel temperen, maar niet wegnemen.
om dus echt een veiligheidsgevoel te creëren, moet je ofwel van omgeving veranderen of als het aan perso(o)n(en) ligt, deze zo ver mogelijk van je houden.
als het idd iemand van je familie is, zal dit zeker niet eenvoudig zijn, dus als het zo is, veel sterkte toegewensd.
gaat het enkel om gedeeltelijk ingebeelde of uitvergrootte angsten, dan moet je uzelf terug brainwashen, hulpmiddelen aanwenden zal enkel uw onveiligheidsgevoel maar versterken en u afhankelijk van uw hulpmiddelen maken.

mjah, als je nu eens wat gedetailleerder de situatie beschreef, kon ik ook wel effectievere oplossingen bieden...

Dat vind ik wel een goeie inderdaad, en de suggestie van Leonoor van een soort nieuwe start lijkt me ook een goede..

Ten eerste moet je denk ik naar de oorzaak van dit gevoel van onveiligheid gaan (uit Leonoor's stukje maak ik op dat die er is) en dit aanpakken, om je echt weer veilig te voelen.

Je moet denk ik goed bij jezelf te rade gaan welke veranderingen je aan kunt brengen in de weg van oorzaak naar gevoel van onveiligheid, om uit te komen bij een gevoel van veiligheid.

Hm, ik snap mn eigen zin neit helemaal, maar ik kan em ook niet beter verwoorden..

sterkte in ieder geval!

Je zegt dat je je thuis niet echt veilig voelt, geldt dat ook voor andere plaatsen? of bijvoorbeeld bij mensen? anders kan je misschien contact zoeken met iemand waarbij je je wel veilig voelt? succes

Ik weet het niet, maar eigenlijk zou het wel moeten kunnen. Ik bedoel, op de momenten dat hij niet in de buurt is, is het toch veilig. (en tegenwoordig ook wel als hij wel in de buurt is)

Ik zit nog op de middelbare school en doe volgend jaar eindexamen. Ik denk niet dat het haalbaar is om nu al op kamers te gaan omdat ik naast school niet echt veel kan werken.

Het gaat niet over onveiligheid op straat, maar over een gezinslid dat handtastelijk is geweest.

Geen enkele nacht, op de nachtmerries na. Maar ik vermoed dat dat een heleboel jaren geleden wel anders was..

Er is wel een plek, maar dat is een gezin dat hier 220 km vandaan woont....
Ik bedoel veilig in de zin van een onbestemd gevoel dat er altijd iets kan gebeuren, dat mijn vader altijd ineens boos kan worden, of geïrriteerd, of "lief", en dan weer aan me gaat zitten. Soms is het ook abstracter, in mijn dromen uitgedrukt als een persoon zonder echt gedaante. Gewoon constant het gevoel dat het niet veilig is, dat er gevaar dreigt.

Ik kan die persoon, mijn vader, inderdaad niet echt makkelijk ver van me weg houden; we wonen in hetzelfde huis.

Nou, mijn vader heeft de afgelopen drie jaar aan me gezeten, maar niet echt heel erg (seksuele intimidatie; hand op billen, buik, benen, seksueel getinte opmerkingen, dat soort dingen)
Daarnaast heb ik een sterk vermoeden dat er vroeger méér is gebeurd dan dat, maar dat is alleen een vaag gevoel met wat dromen en kleine herinneringen.
(ik hoop dat dit gedetailleerd genoeg is, zo nee: dan hoor ik 't wel)

Die oorzaak is niet aan te pakken, of ja, niet echt...tenminste, ik geloof van niet. (vaag, maar ik weet het zelf ook niet echt)


Ja, ook op andere plaatsen heb ik dat gevoel vaak. Wel meer op de achtergrond, maar soms ook heel erg aanwezig. Er zijn wel mensen bij wie ik me veilig voel, maar dat zijn er maar heel weinig en die zijn niet altijd binnen bereik.

Ik ben blij dat er zoveel mensen reageren, dankjulliewel!
Ik zal nog eens goed over de reacties nadenken.

Ik kan me zo voorstellen dat het dan altijd 'niet veilig' blijft, omdat je in een 'veilige omgeving' niet veilig bleek te zijn. Op een basisschool bv. mogen ouders die bv. een straatverbod hebben voor de straat waarin kinderen wonen ook de school niet in, omdat de school een veilig plaats voor de kinderen moet zijn en als die vader/moeder er ooit een keer is geweest blijven de kinderen bang dat hij/zij er weer zal komen, ook al zal dit misschien niet meer voorkomen. Een plaats waarvan je dacht dat het veilig was, was dat niet, dat blijft je bij, bewust en/of onbewust. Dat denk ik iig.

'k snap.

De oorzaak is ms niet aan te pakken in de zin van dat je met je vader in 1 huis woont.. Maar valt er ook niets te doen door met hem te praten of door professionele hulp te zoeken en op die manier het gebeurde te verwerken? Dergelijke dingen bedoel ik.


Verder is wat Leonoor zegt ook heel erg waar denk ik. Wanneer iets wat veilig behoort te zijn dit niet blijkt, dan blijft dit doorwerken.. al helemaal als je voortdurend in die omgeving bent.

Misschien is het een stomme opmerking maar heb je een slot op je deur? Is het misschien een optie er anders 1 te laten installeren? Het zal geen definitieve oplossing zijn, maar ms om je tijdelijk wat veiliger te laten voelen..

[Als je overigens na je examen wel op kamers wil, zou ik zorgen dat je wel al ingeschreven staat of iets dergelijks, als dat niet al zo is.. zodat je sneller iets nieuws hebt gevonden]

Ja, ik denk toch echt dat je het gebeurde moet verwerken om je weer echt veilig te voelen...

Gelukkig maak jij hem iig nog. :D Ik dacht het nl ook, maar vond het ook een stomme opmerking. ;)

MEt hem praten is geen optie...als het ook maar een beetje heet onder zijn voeten wordt, gaat hij me dwarszitten, manipuleren en aan me zitten. Dat wil ik dus liever niet uitlokken.

Professionele hulp heb ik gehad, maar daar ben ik mee gestopt omdat er nog maar weinig was dat ik daar kon leren. Sinds een tijdje krijg ik Shiatsu, Japanse drukpuntmassage. Dit werkt niet alleen op het lichamelijke vlak, maar is ook sterk verbonden met je gevoelsleven. Daardoor hoop ik wat beter met mijn lichaam te leren omgaan.

Ik denk dat hij het erg beledigend zal vinden als ik een slot op mijn kamer wil (heb ik nog niet) en dat hij me dan weer dwars gaat zitten.... :/

Ik begrijp niet goed waarom je nu gestopt bent met professionele hulp. Er was weinig dat je daar kon leren?

Zo'n zaken kan je gewoon niet in je eentje verwerken, zelfs als je denkt het verwerkt te hebben, het blijft ergens diep zitten en komt af en toe weer es naar boven, denk ik.

Als het zo is dat hij je seksueel misbruikt/intimideert, dan vind ik dat je (eventueel telefonische) klacht moet neerleggen.
Het klinkt mss hard t.o.v. uw vader, maar je kan dit toch niet onberoerd laten zijn gang gaan? Ik veronderstel dat je Nederlands bent, dus weet ik niet welke hulplijnen of hulpinstellingen jullie daar hebben. Klop daar zeker eens aan of bel hen eens op. Het kan al een stuk opluchten uw verhaal te doen. Door met anderen er over te spreken kan je ook tot andere inzichten komen.

Ik geloof best dat het heel moeilijk is, met zo'n vader dag in dag uit te moeten samenleven. Je moet waarschijnlijk constant op de toppen van uw tenen lopen, om dan toch maar te voorkomen dat hij je gaat dwarszitten.

Meer uitgaan e.d. is dan ook geen oplossing, want dit is het probleem uitstellen.

Aan de ene kant heb je dan wel geluk dat je reeds 18 bent, dit geeft je de kans om het huis te verlaten. Misschien nu nog niet, maar toch, het biedt toch al een beetje een perspectief, denk ik.

Ik begrijp dat je niet durft een slot op je deur plaatsen. Je vader zal zich daar ongetwijfeld vragen bij stellen en eventueel je nog meer ambeteren.

Weet uw moeder daar iets van? Je kan het haar anders beter vertellen. Als het je te moeilijk valt, kan je het haar ook schrijven. Maar dan heb je weer het gevaar dat uw vader het in zijn handen te pakken krijgt, en het geschrevene liegt niet...

Ik ben geen professionele hulpverlener, dus kan ik je ook niet echt helpen. Sorry. Ik hoop dat deze reply toch iets van nut voor je was.

Greetz Phensic. (y)

Hmz.. Ja dan heb ik verder ook geen advies voor je. Wat voor professionele hulp had je dan precies? Want er zijn natuurlijk heel veel verschillende vormen.

Ik adviseer je in ieder geval echt om het gebeurde dus wel te verwerken, wat denk ik niet gebeurd is gezien je gevoel van onveiligheid, en er niet mee te blijven zitten.

Mijn moeder is vroeger seksueel misbruikt door haar vader, en heeft alles pas de afgelopen jaren verwerkt.. dat is zo zonde van je leven daarvoor, waar ze nooit echt van heeft kunnen genieten. Ik zal haar ook eens om haar ervaring vragen met gevoelens van onveiligheid, en hoe zij hier dan mee om is gegaan, wie weet heeft ze goede tips voor je.

Zou hij het persé als belediging op hoeven vatten? Waar is eigenlijk jouw moeder in dit hele gebeuren? Weet zij ervan? Heb je iets aan haar? Je zou namelijk gewoon aan kunnen voeren dat je een jonge meid bent die zich ontwikkeld en graag wat extra privacy heeft en dergelijke... (misschien helpt anders 's nachts om je deur te blokkeren met een stoel of iets dergelijks? Dat je je gewoon op dat moment zelf wel veilig voelt?)

lekker hard aan je paal trekken met een warme mok warme chocolademelk en een harde pornofilm

Ten eerste is Steleto een meisje en ten tweede is dit een uitermate tactloze reply.

Je kan alleen rust en vrede vinden, en je dus veilig voelen,op een andere plek. Ik denk dat je het best kan zorgen dat je 'daar' weg gaat, en een andere plek vindt. Om gewoon eens te kijken naar jezelf en te weten wat jij wil!

Ik dank dat je je daar nooit veilig en op je gemak KUNT voelen, naar aanleiding van het verleden :)


Oja, hoi vrouw van me :o :p ;)

Ik voel mezelf ook niet zo snel thuis en veilig bij iemand of op een bepaalde plek. Ik heb best veel angst en word dan heel ingetogen. Ik probeer goed te kijken wat anderen doen en zo zekerheid te halen. Ik heb meer problemen. Ik ben ook niet assertief. Ik doe trainingen. Ontspanningsoefeningen en ik train in een groep om praktijkopdrachten uit te voeren sinds kort, zodat ik het later misschien wel kan. Misschien dus wel een tip: Ik ben eerst naar een psycholoog gegaan met al mijn problemen, daar hebben ze gekeken wat ik had. Zo kwam ik terecht in een groep met allerlei dezelfde mensen om het te trainen. Vroeger heb ik best wel vaak getwijfeld of ik naar een psycholoog moest stappen omdat ik dacht dat het veel ernstiger was. Nu ben ik er toch op afgestapt. Gewoon doen! Ik wist gelijk wat ik had. Dat lucht ook wel op...

Ik beredeneer en relativeer alles. Dan krijg ik een soort pseudo-veiligheid. Ik voel me niet veilig, maar weet dat er niks aan de hand is.