Hoeveel mensen zullen zijn zoals ik?
 

Qua karakter? :confused: er moeten toch wel mensen zijn die ongeveer hetzelfde zijn als mij.... En stel ik kom die persoon tegen zou ik het dan goed met hem kunnen vinden? En als ik da niet kan, hou ik dan niet van mezelf? Of was hij dan niet hetzelfde als mij?

Eeej Boeie! :p

Je kunt dan waarschijnlijk niet met hem op schieten omdat het algemeen bekend is dat dezelfde karakters botsen!!( op lange duur )

Ik denk dat er héél veel mensen zullen zijn als jij. Als ik iemand tegen kwam die zoveel op mij lijkt dat je bijna God erbij zou halen om het een beetje verklaren, dan weet ik zeker dat ik diegene niet zou mogen.

Wat een zelferkenning toch he.

denk niet dat er personen zijn die echt exact hetzelfde zijn als jij.
maar als deze er zouden zijn zou het óf vreselijk botsen, omdat het gewoon irritant is als iemand steeds maar hetzelfde is als jij,
óf het zou juist goed gaan, omdat je elkaar zo goed kunt aanvoelen enzo... maar ik denk idd dat het op den duur nogal gaat storen.

Ik dacht juist dat dat bij mij niet zo zou zijn, ook omdat ik mezelf helemaal geweldig vind. Maar het is eens gebeurd, echt TE bizar zo hetzelfde, en dat ging dus hartstikke fout. :S Het best gaat het met mensen die wel in heel veel opzichten hetzelfde zijn, maar niet identiek.

lijkt me vreselijk...... (n)

Ja maar als je heel veel van elkaar verschikt heb je toch ook altijd ruzie? Dit is echt vaag (y) :p :D

Aan de ene kant lijkt het me verschrikkelijk saai om iemand te ontmoeten die precies hetzelfde is als jezelf, maar aan de andere kant is het wel weer interessant om de dingen in die ander te vinden die je nog niet bij jezelf gevonden hebt. Want mensen zijn nu eenmaal tegenstrijdige wezens, met tegenstrijdige gedachtes en gevoelens. En we weten eigenlijk helemaal niet eens wie we zelf precies zijn, laat staan wie een ander is. En zeg nou zelf, jij hebt vast toch ook momenten dat je het even niet goed kunt vinden met jezelf en momenten dat je het juist wel goed kunt vinden met jezelf?...doei..pw...fil...

huh? Algemeen bekend nog wel? Volgens mij is het juist omgedraaid. Op korte termijn trekken tegenpolen elkaar aan, maar op lange termijn ga je je juist ergeren aan de dingen die je in eerste instantie nu juist zo mooi aan die persoon vond! Want het kost bijzonder veel energie om constant dingen te verdragen die de ander wel leuk vindt, en jij juist niet!
Dus op lange termijn lijkt het me beter passen wanneer je iemand hebt die veel op jezelf lijkt. Dat scheelt irritaties.

Suggestie -> Zoek geluk in jezelf, niet in anderen.

Doei! fil

Stel dat je iemand tegenkomt die op het gebied van karakter identiek is aan jou (ontologisch gezien is dit overigens totaal onmogelijk), dan zal er op het eerste gezicht geen vuiltje aan de lucht zijn. Immers, een gelijke persoonlijkheidskern betekent dat je louter dingen met elkaar gemeen hebt. Echter, gezien het feit dat deze persoon op alle mogelijke wijzen hetzelfde is, word je eveneens geconfronteerd met alle tekortkomingen, alle negatieve eigenschappen van jezelf. En dat is nu juist het beangstigende naar mijn mening. Ergo, een band met je evenbeeld is geen lang leven beschoren.

Ik denk dat er niemand precies hetzelfde is, ook niet qua karakter. Je karakter is denk ik al je (geestelijke) eigenschappen bij elkaar, dat zijn er ontzettend veel, en hoewel je iemand wel dicht kunt naderen, heb je nooit precies hetzelfde karakter, alleen al omdat iedereen verschillende dingen meemaakt in zijn leven en je karakter daardoor kan veranderen.

Maar als er dan toch zo iemand is die precies hetzelfde karakter heeft: ik denk dat het van persoon tot persoon verschilt of het met 'm kunt vinden. Ligt er een beetje aan of een leuk karakter hebt ;)

Er is niemand met precies hetzelfde karakter, alleen dicht bij elkaar lichend. En het licht aan het karakter of je elkaar wel of niet kan uitstaan ;) . Maar op den duur gaat het wel vervelen/irriteren. Want je ziet de ander op een manier hoe je niet tegen jezelf aan kan kijken en dat botst toch wel een keer.

Maar dan klopt er toch iets niet wat betreft je zelfkennis? Want wanneer je jezelf goed genoeg kent, dan kijk je niet op van de tekortkomingen van die ander, want je hebt bij jezelf geleerd om ermee om te gaan. En wanneer je dat niet kunt, confronteert die ander jou net zoveel met die 'negatieve' kanten als dat jij jezelf met die kanten confronteert!