mijn ouders willen in gezinstherapie
 

en mn eigen psychotherapie wordt daardoor weggedrukt tot een keer in de twee weken ipv wekelijks :(

Op dit moment staat het idee met mijn ouders en mijn zusje te moeten praten me erg tegen omdat ik absoluut niet op één lijn met ze zit en omdat ik eerst mijn eigen therapie wil afmaken zonder ook nog eens door een andere therapie heen te moeten. Ik vind het best wel vervelend dat ik nu minder vaak naar mijn "eigen" therapie kan gaan.

Heeft iemand hier enig idee wat ze met zo'n therapie precies gaan doen? Dan weet ik misschien een beetje wat me te gebeuren staat, want mijn psychotherapeut had ook niet zo'n behoefte om het aan me uit te leggen de laatste keer :(. Raar mens..

Een vriendin van mij is ook in gezinstherapie gegaan naast haar "normale" therapie. Het heeft bij hun best goed geholpen. Ik weet niet alles wat er tijdens die therapie is gebeurd. Maar van wat ze tegen mij gezegd heeft begreep ik dat de therapeut zowel met het hele gezin samen als met alle personen apart praatte en probeerde dat ze meer begrip voor elkaar kregen. Ik kan je verder niet heel veel vertellen en mijn vriendin is er ook niet erg spraakzaam over.

Wat is gezinstherapie nou weer? :confused:

Therapie voor het gezin.
Lees de reply boven die van jou en je weet al weer iets meer.

Misschien heb je iets aan Relatietherapie en Gezinstherapie

dankjewel Leonoor.. nu snap ik eindelijk waarom die vent zich systeemtherapeut noemt.. ik dacht al dattie de computers daar repareerde.. :D

Met mijn ouders en broers zijn we eens naar een gezinstherapeut geweest. Het was eigenlijk de bedoeling dat die man wist hoe we met elkaar omgingen enzo en op gegeven moment moesten we ook achter een spiegelmuur gaan staan waar we het gesprek tussen bijvoorbeeld mijn ouders en de therapeut konden volgen (zien en horen).

Vervolgens werden we er weer bij geroepen en werdt ze verteld dat we mee konden luisteren en daarna mochten wij vertellen wat we ervan vonden. Meer weet ik me er niet van te herinneren...

Ik heb echt veel systeemgesprekken gehad, en ze hebben
mij echt waanzinnig geholpen.
Het ging echt heel erg slecht tussen mijn ouders en mij.
(en met heel slecht, bedoel ik ook heeel slecht)
En nu gaat het echt mede door die gesprekken zo goed.
Ik zou het je echt aanraden!
Wel naar dat je eigen therapie dan in de weg komt te staan.
Misschien dat je 1x in de 2 weken een systeemgesprek kan doen?
Sterkte iig!
Dashja

systeemgesprek wordt 1 keer per 2 weken nu. Maar ik heb het gevoel dat ik gewoon absoluut in met mijn ouders kan praten; ze begrijpen me gewoon niet, op geen enkel gebied. Ik wil gewoon zo snel mogelijk van ze af zijn en met die therapie kom ik volgens mij geen steek verder... Njah ik ga in ieder geval de eerste keer heen om te kijken of het me bevalt, en daarna kijk ik wel of ik nog heen ga. Iedereen die gereplyed heeft iig bedankt.

mijn moeder heeft dat ook eens voorgesteld, eerlijk gezegt lijkt t mij niks maar aan de reacties hierboven te lezen misschien helpt het toch wel? succes in ieder geval

sterkte!

Uit die post boven me kon ik niet voldoende opmaken, bedankt voor de link.

* vermoed echter niet dat ik dat zou willen, more about 'knowing your enemy'

ik heb bijna in dezelfde situatie gezeten, alleen werd bij mij mijn eigen therapie niet minder, maar ik had gewoon minder energie om er in te steken.
Het is heel belangrijk om stevig in je schoenen te staan bij gezinstherapie, dat je weet wat je voelt en wilt en dat je dat ook kunt verwoorden. En vooral ook dat je bij je eigen therapeute terechtkunt met alles waar je tegenaan loopt.

Bij ons is de gezinstherapie niet echt succesvol geweest. Of ja, 't is maar hoe je het bekijkt. Er is niks opgelost, maar ieder van ons doet alsof dat wel zo is en daardoor is de spanning grotendeels weg.

Ik wens je veel succes en als je je eigen therapie harder nodig blijkt te hebben dan gezinstherapie, zorg dan in elk geval voor jezelf en spreek dat uit.

He

Ik moest met mijn ouders maar zonder mijn zusje of mijn broers.
Die man vraagt dan de hele tijd wie wit er beginnen een hekel heb ik er aan.
Steeds zit mijn ma weer een beetje te janken.
En men vader mij maar boos aankijken net of het mijn fout was en die man maar steeds met dinbgen roepen die wij zouden moeten doen en als je een woordje zegt weet er gelijk wel een "oefening" voor dus op een gegevne moment zei ik ook niks meer.
Mij is het dus zwaar tegen gevallen maar misschien valt het jouw wel mee je weet maar nooit.

Iniedergeval veel succes