Waardoor wordt muziekstijl bepaald?
 

Grofweg heb je twee soorten muziekluisteraars (en geen gezeur hierover, want ik weet ook wel dat het niet helemaal zo is, maar daar gaat het niet om):

*mensen die heel veel met muziek doen, veel muziek luisteren of maken, concerten en festivals afgaan, grote muziekverzameling opbouwen, veel interesse hebben in bands en ook op zoek zijn naar andere bands.. nja, dus vrij veel met muziek bezig zijn. Zoals de meeste muziekforummers denk ik :)
*mensen die gewoon radio of top40 luisteren, dat ook leuk vinden, zich niet echt interesseren in achtergronden van bands, en dus niet op onderzoek uitgaan naar meer van een bepaalde artiest, niet vaak naar concerten gaan of cd's kopen..

Maar wat zorgt ervoor dat je bij die eerste groep hoort, of juist bij die tweede?
Komt het door de omgeving? Vrienden? Opvoeding? Of is het ook iets wat van binnen uit komt, dat sommige mensen zeg maar meer aanleg hebben om zo'n interesse voor muziek te ontwikkelen?

Ik denk dat de genen hierbij toch meespelen.

Ik heb zelf mijn muziek ontdekt, dus kan niet aan de opvoeding hebben gelegen. Wel in zekere zin aan de omgeving, maar als ik de muziek op de radio had gehoord voelde ik me er ook door aangesproken denk ik.

bij mij is mijn voorliefde voormuziek ZEKER in de hand gewerkt door m'n vader: die ging/gaat veel naar concerten, heeft een hele brede muzieksmaak (reggae/dub, oude psychedelica, electro, techno, wereldmuziek, klassiek, rock (maar NIET à la metallica, ac/dc), new wave, zware industrial, enzovoort) en die nam me ook regelmatig mee.
Sterk ritmegevoel zit in de genen via pap, dat is een blanke neger.

Ik hoor tot groep 1 maar geen idee waar 't vandaan komt, hierthuis hebben ze een hekel aan muziek (de radio staat ook nooit aan, cd's hebben mijn ouders nauwelijks en mijn vrienden luisteren enkel hardhouse en trance.

Zit in de genen.

:D

ja lach maar, is heus wel zo.
ik luisterde eerst niks anders dan top40, zodner dat het me echt boeide, tot ik op een dag een cd van iron maiden kocht. zomaar, omdat het hoesje zo gaaf was. m'n ouders vonden (vinden) het takkeherrie, de vriednen die ik toen had luisterden er niet naar, maar ik vond het gaaf.

Of het in de genen zit weet ik niet. Ik denk dat het meer met opvoeding te maken heeft. Als je van jongs af aan al allerlei soorten muziek hoort, word het een deel van je leven en ga je je er later meer in verdiepen. Mijn ouders zijn allebei niet muzikaal. Ze spelen iedergeval geen instrumenten en ze kunnen niet zingen, maar ze vonden het belangrijk dat m'n zus en ik allerlei soorten muziek zouden kennen, en daarom ben ik opgegroeid met de Zangeres Zonder Naam, Deep Purple en alles er tussenin.
Tot m'n 10e heb ik alles geluisterd wat m'n ouders goed vonden, daarna ben ik zelf vanalles gaan zoeken en heb ik oa. Punk en Hiphop leren kennen.

Ligt aan de omgeving waarin je opgroeit, als je als kind opgroeit met ouders die n liefde voor muziek hebben, heb je n grote kans dat het jou ook zoveel zal boeien. en als jouw ouders zogenaamde top40-liefhebbers zijn, zal jij je ook niet echt in muziek verdiepen


althans.. lijkt mij.

Maar als je dan opgroeit in een omgeving waar nix om muziek gegeven wordt? Zoals Konflict ook zei?
Dat heb ik zelf ook.. hier staat altijd gewoon de radio aan, en mn vriendinnen luisteren ook gewoon top40.. en ik hoor ook tot groep 1, maar dat kan dus niet echt door mn omgeving komen :)

M'n pa speelde vroeger bij de Chaplin band (ik weet niet of dat iemand hier iets zegt), hij draaide al sinds ik geboren was (en daarvoor ook denk ik ;) ) van die beatles, eagles, soort muziek (jaren 60 spul etc).
Ik heb het dus al bijna 20 jaar moeten aanhoren maar ik kan niet echt zeggen dat ik dat leuke muziek vind, niet bijzonder verschrikkelijk maar ik zou het nooit opzetten, heb dus eigenlijk nooit iets aan muziek gevonden todat ik oud genoeg was om zelf te kiezen waarna ik wil luisteren :rolleyes:
Nu luister ik naar bepaalde metal en punk en nog wat andere specifieke soorten en dat vind m'n pa weer verschrikkelijk, het enige waar we in overeenkomen is dat we trance en de top40 helemaal niks vinden ;)


Maar ik denk dus niet dat het veel met opvoeding te maken heeft, muziek interesseerde me nooit wat todat ik opeens de muziek hoorde die mij aansprak en hoor nu dus uiteindelijk toch bij groep 1.

Dan kwam het bij mij dus spontaan 'diep van binnen' ;)

Waardoor wordt muziekstijl bepaald?

Door jezelf.
Als jij van nature niet de interesse hebt in muziek zal je er weinig aan doen. Als je als jonge muziekleek toevallig een leuk liedje hoort (iets harder dan top 40 of gewoon harder) dan zal je er verder onderzoek naar gaan doen, je zal op fora of gewoon in cd winkels gaan zoeken naar soortgelijke liedjes.

Als je gewoon van top40 houd enzo dan zal je het een leuk liedje vinden, maar daar blijft het waarschijnlijk bij.

Zo zie ik het. Het moet wel in je zitten (jnteresse, en gevoel voor)

Het naturalisme! Het ligt aan je omgeving, de tijd en de erfelijke aanleg (hoewel het laatste nog discutabel is).

ik zit de laatste tijd heel erg na te denken over de relatie tussen kledingsmaak en muzieksmaak eigenlijk...

Interesse kan je ontwikkelen. Waardoor ga je je interesseren? Als je iets opvalt. Als je iets interessant vindt, boeiend. En je kan daarin zelf zo ver gaan als je wilt, maar als je al interesse hebt ontwikkeld in de muziek zul je vanzelf wel naar die 1e groep toe gaan hangen, want dan heb je meer met muziek dan alleen behang

ja ok? maar dan wordt het nog wel voor 99% gevormd door externe factoren... ik zeg helemaal niet dat je muziekkeuze door je vriendjes wordt bepaald, maar gewoon ervaringen met de muziek en asociaties die je onwillekeurig hebt gelegd met die muziek

ik interresseer me zoveel voor muziek, gewoon omdat ik uit een muzikaal gezin kom en ik heb verder geen hobby's.
en het is uiteraard een goede uitlaatklep.

bij mij ligt het ook niet echt aan m'n omgeving, tenminste, niet zozeer, m'n ouders zijn niet echt muziekfreaks, m'n oudste broer wel heel erg, misschien heb ik 't daarvan, maar ik denk dat het echt in je zit ofzo.

Hetzelfde geldt voor een verschuivende smaak, hoewel dat wel toch ook door je omgeving komt. Vroeger luisterde ik alleen rock, metal en punk, maar dankzij vrienden, teevee, radio en whatever ben ik ook hiphop, tekno, drum 'n bass, klassiek, singer-songwriter en zelfs country gaan luisteren (Johnny Cash, Bonnie 'Prince' Billy). Het hangt dus ook af van de mensen met wie je je inlaat en in hoeverre je openstaat voor nieuwe belevingen, en dat zit weer in je.

Of is dat weer erfelijk belast?
Nou goed, de tijd waarin je leeft, ook zeer belangrijk. Als ik in de jaren '20 was geboren had ik nu hoogstwaarschijnlijk in mijn korte rokje de charleston gedanst, of geluisterd naar jazz.