zijn ouders
 

Waar ik af en toe (zo ook weer even deze avond) mee zit zijn de ouders/ familie van mijn vriendje. :(

Ik heb nu 5.5 maand een vriendje, en ik heb nog nooit echt met zijn ouders gesproken. Het stopt bij hallo en tot ziens... Ik kan hier echt erg mee zitten omdat ik echt zoiets heb van huh wat is er dan mis met me. Kijk dat ze de 1e weken/ maanden geen interessen in mij hadden kan ik nog enigszins begrijpen, maar nu na dik 5 maanden heb ik toch wel zoiets van ben ik niet goed genoeg ofzo. Ze hebben weinig rede om mij niet goed genoeg te vinden want ze kennen me dus amper. Ook naar mijn vriendje toe vragen ze nooit wat over mij. Ik zou echt gek worden als ik zulke ouders had. Ik had het er, zeker in het begin, alleen maar over hem tegen mijn moeder, maar ook zij was erg geinteresseerd in hem, en erg blij dat ik zo happy met/ door hem was. Hij komt hier ook veeeeel vaker dan ik daarheen ga. Gewoon om het simpele feit dat ik me daar helemaal niet op mijn gemak voel en een beetje het idee hebben dat ze me daar niet echt mogen ofzo :confused: Ik heb daar wel eens koffie gedronken met zijn ouders erbij, maar ook dan komt er geen gesprek op gang. Misschien ook wel een beetje mijn schuld want ja ik trek ook niet echt mijn mond open, maar ja het is toch ook deels hun schuld. Zij kunnen ook wel een beetje belangstelling tonen, vragen of ik daar een keer kom eten ofzo. Ik bedoel mijn vriendje eet hier minstens 1 keer per week en slaapt hier ook vrij regelmatig. Dat weten zijn ouders overigens wel hoor, en dat vinden ze geen probleem.

Ik heb het er ook wel eens over met hem hoor... maar ja volgens hem zijn zijn ouders gewoon zo, ze hebben ook niet echt veel interessen in hem, of nou ja heel anders dan mijn moeder. Ze bemoeien zich wat minder met hem, zo zou je het ook kunnen zeggen. Ik vraag dan ook wel eens aan hem of ik niet goed genoeg ben, maar volgens hem kunnen ze dat niet hebben omdat ze me niet kennen en dat dus nergens op kunnen basseren. Zelfs mijn moeder vraagt zich af en toe af of ik wel goed genoeg ben voor ze.

Hij heeft mijn hele familie (beide kanten) al gezien. Gewoon omdat ik het leuk vond om me aan hem voor te stellen. Maar ik heb dus ook nog nooit zijn familie gezien (o nee dat is niet helemaal waar, ik heb zijn oom en tante een keer gezien, daar heb ik overigens wel woorden mee gewisseld :cool: ;) ). Zijn broer weet niet eens dat hij een vriendin heeft :confused: terwijl ik me wel eens aan hem heb voorgesteld en ook wel eens bij hem in de huiskamer heb gezeten. Zijn broer boeit zich er dus ook niet voor. Niet dat ik vind dat iedereen zich onwijs voor mij moet boeien hoor, helemaal niet, maar een beetje lijkt me wel gezond. Zo heb ik het ook met mijn zus/ moeder/ oma over mijn vriendje, gewoon wat zij van hem vinden enzo, je kent het wel.

Zijn ouders kunnen dan wel zo zijn, maar helemaal normaal is dat toch niet lijkt me zo? Of zijn er toch wel meer mensen die zo door de ouders van hun vriendje worden ''ontvangen''? En als dat zo was is het ooit nog ''goed'' gekomen en hoe heb je dat aangepakt?

Nou, wat mij dan eerder verbaasd is dat je vriend het er met hen helemaal niet over heeft. Stoort het hem dan niet dat jij je niet op je gemak voelt bij hen thuis en kan hij daar niet eens met zn ouders over praten.

Daarbij, als zn broer niet weet dat jij zn vriendin bent is dat toch niet zijn schuld want dat kan hij toch alleen weten als jouw vriend hem dat verteld?

En dat je vriend jou niet voorstelt aan zijn familie is toch ook niet hun schuld?

Ik snap dus zeg maar het oogpunt dat je kiest niet helemaal, ik zou me eerder zorgen maken over mn vriend (niet dat ik je nu bang wil maken). Je zegt zelf dat jij gewoon graag wou dat hij de familie ontmoette, heeft hij dat dan niet met jou tegenover zijn familie?

Dat hoeft overigens natuurlijk allemaal neits te betekenen want lijkt me niet zo vreemd wanneer zijn ouders en broer ookal zo ongeïnteresseerd zijn. Het zit misschien gewoon in zijn karakter.

Nou goed, vreemd verhaal!

Sterkte!

Ik heb het trouwens zelf niet meegemaakt, dus ken het niet.. ik ken het me ongemakkelijk of niet goed genoeg voelen overigens wel hoor.. Had ik bij 2 exen, maar bij 1 is het later over gegaan gelukkig, toen ik zn ouders beter leerde kennen. (Daarvoor moesten ze zoals hij het uitdrukte nog even overschakelen van zijn ex op mij.. nja, dat maakt je toch onzeker, ex is al zo onzekermakend.. als je dan ook nog het gevoel hebt tegen haar op te moeten boksen tegenover zijn ouders)

Ja ik vind het ook een beetje vreemd dat hij het er nooit over heeft hoor. Maar goed ook daar heb ik natuurlijk eens met mijn vriend oer gepraat en volgens hem ''slaan zijn ouders dicht'' als hij over mij begint :confused: Maar ja dat zal wel hun karakter zijn...
En of het hem stoort, nou ja hij vindt het niet leuk, maar hij heeft zelf ook niet echt een onwijze band met zijn ouders. En omdat ik me daar niet echt op mijn gemak voel, komt hij meestal hier heen, hij vindt het hier ook veel leuker. Ook voordat hij iets met mij kreeg zat hij weinig thuis.

Toen ik daar een keer was kwam die broer ineens de kamer van mijn vriendje binnen, waar wij toen zate, ik bij hem op schoot en we waren aan het zoenen... die broer zal toch ook wel niet achterlijk zijn...blijkbaar wel dus maar goed.

Nee het is niet hun schuld inderdaad, tuurlijk niet weten zij veel. Hij heeft ook een hele andere band met zijn familie dan ik. Toch vertelt hij dan bijv tegen zijn tante (een andere dan die ik eens gezien heb) dat hij een vriendin heeft. Dus het boeit hem dan wel toch wel. Maar dat zal idd wel aan de band met zijn familie liggen dan, ik bedoel toen ik hem net kende wilde hij wel dat al zijn vrienden mij gelijk zagen.
En ja het zal wel een karaktertrekje zijn, of misschien hoe hij is opgevoed ofzo...

Ah okee.. nee dan is het denk ik inderdaad wat jij gewend bent van jouw familie en wat hij gewend is van de zijne. Een oplossing zou ik niet echt weten behalve zn ouders er een keer mee confronteren, maar dat zou ik zelf ook niet durven dus sja :D

Nou goed, dan misschien gewoon maar vooral bij jou blijven komen. Maar ondertussen zit jij er natuurlijk wel mee.

Laat je in ieder geval niet een gevoel aanmeten dat je minderwaardig bent ofzo.. Het ligt meer aan hun dan aan jou dus zijn eigenlijk zij gewoon niet goed genoeg :P Misschien voelen zijn ouders zich wel gewoon ontzettend ongemakkelijk wanneer er 'vreemden' zijn en zijn ze veels te verlegen om wat tegen je te zeggen.. dat kan natuurlijk net zo goed. Met vrienden van je vriend en dergelijke kan dit natuurlijk makkelijker want die zie je minder vaak en daar is de connectie ook minder goed mee.

Het zal vast nog wel wat meer loslopen met de tijd denk ik.. Misschien toch proberen zelf wat meer initiatief te nemen ofzo, wat meer tegen hen beginnen te praten zodat ze jou wat meer leren kennen en misschien worden zij dan vanzelf ook losser.

Ik denk echt eerder dat zij zich ook gewoon niet zo'n raad weten dan dat ze jou niet goed genoeg vinden..

Je hebt er voor gestudeerd he :p Mijn vriendje zei het precies zo; ze weten ''geen raad'' met vreemden in huis, zo doen zij ook tegen vrieden van hem. 1 vriend daar praten ze wel tegen, gewoon omdat hij altijd maar tegen hun aan lulde, en toen zijn ze vanzelf terug gaan praten. Maar ja ik ben misschien niet echt zo :o
Of misschien moet ik juist meer daar heen gaan, ook daar gaan slapen ipv hier, misschien dat ze er dan aan wennen...

Je hebt me wel een beetje :) gekregen weer... soms heb ik echt een pieker avond, zoals nu dus, en dan zit ik er veel meer mee dan anders (n) En nee, ik zou eigenlijk niet weten waarom ik te min voor hun ben. Ik doe vwo (al zullen ze daar wel helemaal niet op oordelen want mijn vriend zijn broer heeft mavo gedaan), zie er niet echt heel erg afschikkend uit dus tsjaa.

Dank je (y)

Graag gedaan :) Ben blij dat ik iets voor je heb kunnen betekenen.

Ik denk dat daar vaker heengaan wel een goed idee is en hen ook stimuleert toch wat beter hun best te doen. Je bent misschien niet een persoon die veel tegen hen aan lult maar je zou wel proberen wat vragen te kunnen stellen af en toe. In het begin zal dit denk ik heel geforceerd voelen voor jou en moet je echt naar vragen zoeken maar met de tijd wordt dit vast makkelijker. Vertel af en toe uit jezelf gewoon maar iets, zoals wat je gedaan hebt die dag of iets dergelijks.. Vraag naar hun werk/bezigheden of wat dan ook.

Ik weet wel dat de ex van mijn ex zich ook niet op haar gemak voelde bij hem thuis en dat is de 4 jaar dat ze met hem omging (waarvan 10 maanden meer dan vriendschap) nooit veranderd.. Ja, dat is toch heel erg zonde! Maar zij kwam daar dan ook maar heel zelden..

Ik zou dus zeker de situatie juist een beetje op zoeken en contact met hen zoeken, en dan wordt het vast vanzelf wat makkelijker.. :)

succes!

Nou ja ik heb wel eens een poging gedaan tot gesprekje, beetje over de honden lullen, maar goed dan krijg je wel een antwoord maar dan houdt het zeg maar ook weer op. Of als ik een opmerking maak tegen de hond van je ruikt zeker mijn honden, dan vragen ze ook helemaal niet van o heb jij ook honden, dus ja een gesprek met hun beginnen is me niet gelukt... maar ja oefening baart kunst toch :p . Een keer toen ik met de honden aan de deur stond ging ze wel heel erg lief de honden even aaien, maar toen zei ze ook niet echt iets tegen mij, eerder tegen de honden, maar ja als ze mij echt heel stom vond had ze dat vast niet gedaan.

En misschien mogen ze me toch wel een beetje want toen ik daar met oud en nieuw even een gelukkig nieuwjaar kwam wensen waren ze wel vrolijk, kreeg ik zelfs 3 kussen van ze... dus dat is dan wel het vreemde, toen deden ze wel ''normaal'', ze zullen dan idd wel erg verlegen zijn of geen raadt met de situatie weten... alhoewel zo raar is het toch niet; je hebt een grote zoon die een vriendin krijgt... tadaa

Nogmaals bedankt :)