één iemand die enorm veel invloed heeft
 

...of je het nou wil of niet. Bij mij is het mijn vader, waarmee ik niet echt een goede verstandshouding heb. Ik kan hem niet bereiken, hij raakt mij des te meer. Hoe kan zoiets? Kan je er vanaf komen, dat eén iemand zoveel invloed heeft?

Xspit

Volgens mij heet dat natuurlijk overwicht.
Ik denk dat het ook ergens met bewondering te maken heeft.

Een vriendin van mij heeft dat op mij. Tis niet heel extreem, maar ik zou het denk ik verklaren doordat ze veel ervaring heeft en realistisch is. Dat heeft denk ik dus ook weer met bewondering te maken. en misschien heeft ze het sowieso 'in zich' dat ze veel invloed heeft.

Hmz, hoe je er vanaf komt: geen idee. misschien dat zoiets vanzelf gaat. Dat er een moment komt dat je denkt van: hey, ik weet het nu beter dan hij...
hoe je er zelf invloed op kunt hebben weet ik niet.

ik snap niet goed waar dit over gaat.
Sorry

Wat is het probleem? (als dat er is)

hum heb ik ook...
1 vriendin van mij heeft heel veel invloed op mij... wel onbewust want ik wil het helemaal niet dat dat zo is, vindt het super irri

Haar vader, met wie ze niet zo goed kan opschieten, heeft volgens haar teveel invloed op der. Daar wil ze vanaf komen :)

ohw zo :confused:
ahm
Meer jezelf zijn
Dingen juist (express) anders doen dan hij zou doen
Minder mee omgaan? :o :confused:

Ik denk dat je erachter moet komen waarom je vader zoveel invloed op je heeft wil je het kunnen oplossen..

Heb je het gevoel dat je je tegenover hem moet bewijzen, dat je niet goed genoeg bent? Of heb je het gevoel dat je minderwaardig bent aan je vader of iets dergelijks? Kijk je tegen hem op en heb je bewondeirng voor hem?

Welk gevoel geeft je vader je, en hoe komt dat? Is het iets in zijn gedrag, is het iets in jouw gedrag, komt het door een gebeurtenis uit het verleden?

enzovoorts..

Ik denk dat je jezelf allerlei van dit soort vragen moet stellen en zo proberen moet erachter te komen waarom jij je toch zo laat beïnvloeden door hem ookal wil je dit niet..

dan pas kun je gaan zoeken naar een oplossing denk ik

Problemen zijn op te lossen zonder ze te begrijpen
Dingen begrijpen is vaak vermoeiender en langzamer dan dingen oplossen.
Problemen kan je oplossen zonder ze te (volledig) begrijpen.

Kan anders heel ingewikkeld (of/en vervelend) worden anders door jezelf al die vragen te gaan stellen.

Als hij je zo raakt, waarom probeer je hem dan nog te bereiken?
Je kan toch ook gewoon andere mense die je niet raken dichterbij laten komen en je vader vernijden?

Maar als je niet verder komt is het soms nuttig eens terug te gaan naar de oorzaak om te kijken hoe het probleem is ontstaan, zodat je kunt proberen een ander pad te bewandelen waardoor je bij een andere uitkomst komt.

Als ik het goed begrijp, ís het al vervelend en ingewikkeld

daarom, nog ingewikkelder (of vervelender) hoeft misschien niet.

maar blijf je dan niet steken waar je nu bent en vraagt ze daar niet juist een eventuele oplossing voor?

tuurlijk het hoeft niet de juiste manier te zijn, maar voor mij heeft die methode vaak juist duidelijkheid gegeven wat leidde tot een oplossing.. het is een advies, geen opdracht

:x *houd z'n mond*

m'n vriendin doet dat bij mij, in positieve zin dan. ze heeft zo'n beetje m'n leven weer op de rails gezet de laatste maanden.

hoe het komt? ik denk dat mensen die je kunnen beinvloeden altijd mensen zijn waar je veel respect voor hebt of waar je tegenop kijkt. bij mij is het zo dat m'n vriendin de enige is die me echt kan bereiken omdat ik inhoudelijk veel beter luister naar wat zij zegt dan wat anderen tegen me zeggen.

Twee leraresse hebbe bij mij op school hebbe veel invloed op mij!Als ze iets zegge geloof ik dat meteen. Als ze zegge dat ik moet stoppe mey krasse doe ik dat heilig! Als iemand anders met dat zou zegge zoy ik ech nie luistere. Waarom ik nou juist naar hen luister weet ik nie.........das heel vaag!Mja, ze zijn ook zo lief!

Ik moet hierbij even denken aan een grapje van Harry Jekkers over DE regelnederlander die niet alleen actief is in uw buurt of wijk, maar ook op iedere camping waar Nederlanders komen. Dat zijn van die mensen die altijd al het werk op zich nemen, en achteraf zeggen "het zijn altijd dezelfde die het moeten doen". Middenstanders zonder winkel, dat zijn het! hahaha :)

Maar goed, nu even serieus -> er zijn 2 kanten van de munt. De ene kant is dat jouw vader jou raakt. De andere kant is dat jij je LAAT raken door je vader.
Wat jij dus kan doen om ervoor te zorgen dat jouw vader minder invloed op jou heeft, is door je sybolische sluis wat minder ver open te laten staan voor hem. 2 Begrippen daarbij zijn autonomie en assertiviteit. Wat ik daarmee bedoel is dat je zelfstandig genoeg 'moet' zijn om niet meer zo veel invloed van buitenaf nodig te hebben. In ieder geval succes! En maak je niet teveel zorgen, het komt allemaal wel weer op z'n pootjes terecht, want volgens mij is datgene wat je nu meemaakt een deel van het gezonde proces van groeien. Doei! Veel geluk! fil

Hoe het bij mij en mijn pa zit:

Ik wil erkenning van mijn vader, maar ik krijg deze niet, tenminste niet zichtbaar. Ik doet steeds harder mijn best, maar nog geen enkel resultaat...

Enkel de negatieve dingen aan mij ziet hij, daar geeft hij dan ook gretig commentaar op. Nu gaat het soms wat beter, mede doordat ik meer met hem babbel. Eerst begon ik een beetje over zijn hobby's en zo. Later meer over gezamelijke interesses en nu werk ik me op tot zowat elk onderwerp.

Hij beseft niet welke invloed hij heeft op mij. Zijn mening raakt mij als geen ander, want naar hem kijk ik, of ik het nu wil of niet, op.
Nu heb ik mijn moeder weten duidelijk te maken dat hij me echt kan kwetsen en zo en dan heeft zij een gesprek gehad met hem. Dit heeft toch een beetje geholpen.

Ik weet slecht via mijn moeder dat hij trots op me is. Hij zal dit nooit zeggen. Hij wijst me enkel op mijn mindere punten, zodat ik eraan kan werken en beter worden.

Nu is het nog altijd niet super, maar het is reeds beter.

Bedenk dat je niet afhankelijk bent van uw vader, dat hij niet alles kan weten, aangezien hij uit een andere generatie is...

Bedenk voor jezelf op welke punten je je vooral laat beïnvloeden en wanneer.

Welke zijn uw zwakke momenten? Probeer hem op die momenten te vermijden. Ga tijdens uw sterke momenten de strijd met hem aan.

Nu ja, nog veel succes ermee, ik hoop dat dit je toch een beetje wijzer heeft gemaakt.

Enneuh, jezelf onderzoeken d.m.v. zich vragen te stellen, kan nooit geen kwaad, denk ik. Je komt enkel meer te weten over jezelf en weet de volgende problemen beter aan te pakken.

Hoe kan je nu een oplossing bieden zonder de oorzaak aan te pakken? Dit is net als een pijnstiller nemen tegen de pijn, die help tijdelijk, maar eens zal je die apendix eruit moeten halen (eens de grote operatie), voor hij ontploft...

Hmm. Ik ken een aantal mensen met een minderwaardigheidscomplex die mij als lichtend voorbeeld zien. Het is omgekeerd aan jullie probleem, maar geloof me, mijn positie kan ook vrij lastig zijn. Mensen die zichzelf kleineren als mij iets lukt, als ik een goed cijfer heb en zij niet, daar is best moeilijk mee om te gaan. Ik wil ze graag helpen, ik wil me best inleven in hun problemen, maar ze willen helemaal niet zien dat ik ook menselijk ben en soms fouten maak. En ik heb soms ook wel eens behoefte te klagen, zoals iedereen. Om te praten over mijn problemen, wat mij dwarszit enzovoorts. Maar met hun gaat dat niet, omdat mijn ellende totaal niks voorstelt vergeleken met die van hun en omdat ik hun beeld van mij ook niet kan veranderen...
Ach ja.. :-s

Wel van mij is het nogal tegenstrijdig. Mijn pa heeft een grote invloed op mij en terwijl heb IK op sommige mensen een invloed.
Dat kan idd heel vervelend zijn, want als jij dan eens mislukt in iets willen ze het niet geloven of minimaliseren ze het. Zogezegd ben jij dan de superstar die alles zou moeten kunnen en zij het zielepootje...

Of misschien wil je dat niet veranderen.
Kost misschien veel moeite maar is vast wel mogelijk.
Is het ook wenselijk?
Nee, denk ik ook niet. Maar zeg niet dat het niet te veranderen is.

Ik heb dat ook welles en ik heb daar zo'n onbeschrijvelijke hekel aan. Ik probeer me dan altijd weg te cijferen. Of mezelf dom/minderwaardig/of zelfs sneu over te laten komen. (niet dat het goed is, en ik word er juist heel erg onzeker van maar jah, wat anders?)

Mja, maar jezelf wegcijferen helpt eigenlijk ook niet, hé.
Ik probeer dan wel tot hen door te dringen en al mijn mislukkingen te vertellen (ook hoe ik er uit geraakt ben, uit kleine probkes) en zo..maar toch, als dat hun zelfbeeld is, kan je daar moeilijk iets aan veranderen. Ze moeten het eigenlijk zelf beseffen. Jammergenoeg.

Bij mij is het ook mijn pa.

Ik had altijd het idee dat hij alles was dat ik niet ben (sterk, intelligent, veel zelfvertrouwen, rechtlijnig en direct, weet altijd wat hij wil, enzovoorts).

Als hij kritiek op me heeft komt het meestal dan ook hard aan gevoelsmatig. Alleen ga ik er nu anders mee om, volg meer mijn eigen weg.

En pauline dan? :o

en ik dan? :(

Before:

http://home.wanadoo.nl/tsd-mas/fotos...20021104-2.jpg

After:

http://home.wanadoo.nl/tsd-mas/fotos...20021231-2.jpg

^^ de Pauline-effect :d :o

Door jou krijg ik spam-neigingen op het forum :p

dit was bij mij precies hetzelfde, en het werd nog is versterkt omdat ik er 7 jaar mee in 1 huis woonde.

Nu zie ik in dat hij ook maar een mens is met z'n goeie en slechte, sterkte en zwakte punten.

Ik denk dat je jezelf losmaken van je ouders heel belangrijk is in je leven, ten slotte ben jij een uniek schepsel en hoef je geen kopie van je ouders te worden. Je kunt je voeden met ideeen van mensen waarvan jij vindt dat ze iets overbrengen.

etc. :D