twijfelen (bn)
 

hallo iedereen,ik weet even niet meer wat ik moet doen,sorry voor mijn verhaal.

Ik heb Boulimia Nervosa gehad.heb een half jaar,3 kwart jaar laxeermiddelen geslikt,braken kan ik niet. Ik ben sinds toen veel aangekomen. Nu krijg ik een soort van terugval,alleen denk ik er aan en doe ik (nog) niks. Ik wil proberen te braken na het eten maar ik durf het niet. Maar dit gevoel wordt steeds sterker en weet niet of ik de verleiding kan weer staan. heeft iemand hetzelfde of een advies? alvast bedankt.

michelle

het lijkt me dat je snel moet ingrijpen. voor je het weet gaat het weer fout. je hebt toch wel hulp gehad? ga naar die hulp toe en laat je weer helpen. heb je het ook tegen je omgeving gezegd?

doe er wat aan, en snel, voor je het weet kan je weer overnieuw beginnen!

Ik sluit me aan bij bovenstaande reactie..

Heeft er een bepaalde verandering plaats gevonden die je zou kunnen koppelen aan dat die drang om te braken weer terug is gekomen?

Nou ja, licht in ieder geval je omgeving in of iets dergelijks maar onderneem wel actie.. voor dat het echt uit de hand loopt weer

ik heb een tijdje bij de GGZ gelopen,maar dat was een ramp (ik wilde het vertrouwelijk houden, maar ze hadden mijn moeder ingelicht,ik ontkende tegen haar,toen maakt het GGZ mij uit voor leugenaar e.d.) dus daar kan ik niet terug. Ik ben er over heen gekomen doordat mijn vriend mij anders niet meer wilde kennen.

Ik weet niet waarom het komt,sowieso minderwaardigheidscomplex. En ook omdat ik echt veel ben aangekomen afgelopen jaar.Door een recente consatering van een darmziekte (waarschijnlijk door laxeermiddelen) en andere omstandigheden voel ik me niet zo goed de laatste tijd.
Ik kan niemand inlichten,mijn vriend en moeder zouden gek worden. Die drang wordt gewoon steeds groter,ik dwing mezelf nu niet naar de wc te gaan..

dit is zo zwaar..

zijn er echt geen instanties waar je anoniem kan blijven? dat kan ik me bijna niet voorstellen. alleen al een beginnend gesprekje met je huisarts maandag lijkt me geen probleem. die houdt het echt wel geheim. hij kan je misschien doorverwijzen naar iets anoniems

veel sterkte

Misschien kun je een keer met je huisarts of met iemand op school gaan praten? Het GGZ is niet de enige plaats waar je terecht kunt met problemen.

ik weet het,maar de maatschappelijk werkster van school hoorde bij het GGZ, en de dokter durf ik niet omdat mijn moeder daar een aantal keer per maand is, en ze het best goed met elkaar op kunnen schieten...

en zie je me al aankomen : 'Hallo, ik ben michelle,ik wil kotsen maar ik kan het niet''(ander: 'wat doe je hier dan?')

in ieder geval kei fijn dat jullie hebben gereageerd..

De dokter is geheimhouding verplicht, ook al is je moeder nog zo'n goede vriendin van hem. Maar misschien kun je op de site van sabn een ander adres/telefoonnr vinden? Ik denk btw dat je moeder het liever weet, al vindt ze het waarschijnlijk idd niet leuk, maar het niet weten is denk ik nog erger...zou ik iig vinden.

Ik denk dat jezelf ook wel weet dat het niet zo zal gaan. Ze nemen je echt wel serieus, zeker als je de rest van je verhaal ook verteld.

je kunt ook naar een huisartsenpost gaan, als jullie die hebben waar jij woont. daar kan je met een andere huisarts praten. ga anders naar de praktijk van een andere huisarts en ga daar praten met de assistente of de dokter zelf. vertel je probleem. ze zullen je vast wel willen helpen.

hartstikke bedankt.

ik weet het ff niet meer,ik denk te veel dat ik er van in de war raak, terwijl het eigenlijk zo simpel is.

ik ga zo afleiding zoeken,als dat lukt...

echt hartstikke bedankt

(Ik heb dit vaker gehad,maar dit duurde dan een week ofzo, nu duurt het veel langer en word het alleen maar erger)

michelle

Dat je het post lijkt me ook een teken dat het niet helemaal goed zit. Waar raak je van in de war? Van het denken of van hulp? Als je van het denken in de war raakt, moet je dan niet juist hulp zoeken? Tuurlijk is hulp zoeken ed moeilijk, maar wat wil je dan? In theorie is het simpel, in de praktijk een stuk minder. Hopelijk helpt die afleiding. Sterkte en succes.

korte samenvatting van mijn gedachten :

'ik wil eten (snoepen dus).Dan word ik nog veel dikker'laxeermiddelen kan niet, dan werkt de pil niet.12 uur geleden laatste pil,ik kan proberen te kotsen.En als mij broertje dat hoort, of mijn vinger blijft steken?Misschien ook maar beter ook.Niet kotsen dus. Maar ik ben zo dik.Straks carnavallen, met al die mooie slanke meisjes,die naar mijn vriend staan te kijken. Ik wil carnaval vieren,maar iedereen kijkt me zo raar aan. enz. enz.

Ik ben al een piekeraar, in een paar seconden schieten o.a deze gedachten door mijn hoofd. ik maak van een mug een olfifant, ik wil ook de knoop doorhakken : kotsen of niet (wil ik wel maar kan/durf niet)

ik word gewoon een beetje gek hier van. Hulp wil ik niet,daar raak iuk dus ook niet in de war van, maar van die eeuwige discussies met emzelf ,en dat strijden.

Hallo Dashja.

Braken helpt niks, dat weet ik, maar om na het eten of na een vreetbui stom mezelf te gaan zitten haten schiet ook niks op.

Laxeermiddelen hebben bij mij wel geholpen, alleen toen ik stopte kwam het er gelijkmatig weer aan . Ik heb een spastische darm, waarschijnlijk hier van.
Water helpt misschien wel op korte termijn, maar iet op langere termijn.

Ik heb vandaag niet geprobeerd te braken, maar ik ben mezelf aan het dwingen niks te eten. Dit heb ik tot nu toe volgehouden.

Ik heb geen hulp (wel gehad) en ik wil het ook niet. (helemaal geen professionele hulp i.v.m slehcte ervaringen)

bedankt voor je reactie.

michelle

He,

Volgens mij heb ik jou een tijd geleden in mn msn lijst gehad. Toen ik met diezelfde soort problemen zat...

Ik denk dat jij ook wel weet dat je niet moet braken. Dat van jezelf houden belangrijker is dan graatmager zijn...Natuurlijk is dat allemaal simpeltjes gezegd en kan je daar nu niet zo veel mee. Ik denk dat je wel goed moet onthouden dat het je niet gelukkiger maakt. ALS je eenmaal kunt braken, zal je het steeds vaker doen en zal je steeds verder wegzakken in dat eetstoornis-wereldje. Ik heb ook vaak genoeg geprobeerd te braken, maar op de een of andere manier lukte het me ook nooit. Ik ben daar nu blij om, hoewel ook ik soms nog wel complexe gedachtes heb over mezelf & eten. Die twijfels zijn opzich niet nodig. Doe het niet, zou ik zeggen..Maar ja, was het maar zo makkelijk he?

Tja..

Zoek toch hulp..En een huisarts heeft echt zwijgplicht. Ben er ook eens geweest terwijl mijn vader er erg vaak komt. Ik heb nooit gemerkt dat er iets is uitgelekt of zo.

Sterkte :)

Wat is dat een spastische darm? Anders vraag ik t je nog wel een andere keer.

En dat jezelf dwingen niet te eten lijkt me ook niet fantastisch :(

Als je nou gewoon heel weinig eet, of iig geval wel gewoon wat fruit, lijkt me stukken beter.

Veel succes drmee! kspreek je later nog wel. ;)

Kijk maar eens in de eerste post in http://forum.scholieren.com/showthre...pastische+darm