Ik word gek.....
 

k heb weer eens heel wat problemen... :(
t gaat thuis slecht en alles.
bleeegh....
:(

mn ouders hebben al een tijdje hulp voor mij in huis gehaald.
omdat et niet goed gaat thuis.
altijd ruzies en alles.
maar ik wil niet met die hulp praten.
ik wil geen hulp.
maar vrijdag lag er een brief op mn bureau..
er stond in dat ik met hun moest praten.
of anders gingen hun dingen voor mij beslissen (bv dat ik uit huis moet..)
maja. ookal zou ik met hun gaan praten... de kans dat ik uit huis moet is nog steeds heel groot.
en daardoor was ik vrijdag depri enzow..
toen heb ik ruzie gemaakt met wat toen mn beste vriendin was...
geen vrienden meer.
ook met een andere goede vriend..
geen vrienden meer...
:(

ik heb deze week op al aantal keren mn polsen los gekrabt.
heb allemaal wonden enzow.
en ik heb mn armen helemaal blauw geslagen paar dagen trug :(

t gaat duz helemaal niet goed met me.
ik was heel open enzow een paar maanden trug.
maar ik word weer dichter..
ik praat minder met mensen enzow.
zeg niet zo snel meer wat er aan de hand is..
ben heel teruggetrokken enzow..
en ik voel me gwoon zo depri en klote laatste dagen.
ik heb elke nacht nachtmerries over vanalles... :(
en overdag steeds beelden in mn hoofd hoe goede vrienden ik was met degenen die geen vrienden meer zijn.. :(

naja. okay. ik heb geen vraag ofzow.
maar ik moest dit gewoon ergens posten.
ik moest gewoon mn hart luchten.
want als ik dit nog alleen bij me moest dragen zou ik echt gek worden..
sorry.

Patrick

pff ik weet niet echt wat ik moet zeggen....

t enige advies wat ik je kan geven is, je moet echt gaan praten met iemand die je vertrouwt!
ik snap hoe je je voelt, en ik snap ook dat t moeilijk is om met iemand te praten, maar je moet t echt proberen... want ik weet ook hoe moeilijk t is al je niet uit je depressie kan komen... en als t zo ver komt, dan gaat t dalijk fout en dat wil niemand!

heel veel sterkte!

kom op Patrick :( niet opgeven.
Volgens mij kun je beter praten als je er echt aan toe bent maar je moet niet alles voor jezelf gaan houden. Waarom wil je niet praten? Praat anders met iemand die je goed kent en vertrouwt.

Al kun je er nu nog niet goed over praten, schrijf eens een keertje op waar jij mee zit, hoe jij je voelt, misschien lucht dat op (je weet t nooit zeker als je het niet probeert)! En laat dat aan iemand lezen (die jij kent, bijv. je ouders?)

Verder 'moet' je echt proberen niet jezelf te verminken. :S Zoek afleiding: ga wandelen, fietsen, zwemmen, sporten of iets dergelijks.
Zeg ook tegen je ouders dat je nog niet toe bent aan praten en dat je het huis niet uit wilt.

suc6, knuff.

Enige die ik vertrouw nu is nog een beste vriendin.
verder kan ik met niemand echt praten..
duz tis best wel fucked moeilijk voor me nu :(

eey lief...
Probeer alstjeblieft met die hulp te praten. Ze doen echt alleen het beste voor je!Het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het, maar probeer t. Jij weet het, je ouders weten het, de hulp weet het, ik lees het, zo kan het toch niet verder? Eey, *knuffel*

Eendje

by the way, mijn ouders hebben ook gedreigd mij uit huis te zetten toen ik een crisisweekend had thuis. Keb er veel in de kliniek over gepraat en zo. Dat hielp onwijs. Achteraf bleek het alleen maar een wanhoop poging van mn ouders om mij nog aan te kunnen. Het is nmlk niet alleen voor jou heel moeilijk. Je ouders zijn niet tegen je, want dan hadden ze allang anders tegen je gedaan. Ook veel ouders, die kinderen slaan, doen dat niet omdat ze hun kinderen haten, maar juist uit wanhoop. Ze weten het dan niet meer. Tuurlijk komen er andere gevallen voor, maar ik wil gewoon even zeggen:

Geef jezelf die kans om beter door het leven te kunnen gaan!

probeer je niet op anderen af te reageren...

misschien is dat wel de reden dat je misschien uit huis moet, omdat je ouders er ook kapot aangaan.. al die ruzies.. probeer je gewoon een beetje in te houden en niet ruzie te zoeken en je niet overal aan te ergeren.. zoek iets anders om je frustaties op af te reageren, nu krijg je er alleen maar meer problemen mee..

ik ken een moeder die haar dochter uit huis heeft gezet omdat zij helemaal gek werd van haar.. ze zocht de hele dag ruzie en ze kon haar niet meer aan.. uiteindelijk durfde die moeder niet meer thuis te komen dankzij die dochter.. ze heeft ook hulp proberen te zoeken met haar dochter maar dat weigerde ze.. toen heeft ze haar als laatste ding uit huis gezet.. dat meisje heeft ook haar vrienden kwijtgeraakt... haar huis, haar familie alles.. ik zeg niet dat het bij jou ook zo is.. maar jij bent nog niet alles kwijt.. je kan het nog terugdraaien..
en accepteer gewoon die hulp, je kan het altijd nog proberen.. wie weet, misschien helpt het ook wel... en je hoeft niet meteen alles tegen die hulp te zeggen.. zeg gewoon hoeveel je wilt zeggen.. het helpt echt..

hmmz. ik heb niet echt advies voor je, maar als je je kut voelt helpt het om je te concentreren op de dingen die je leuk vind om te doen.. (hobby's?)

Patrick, je moet wel weten, dat ik nooit zou willen dat er wat met je gebeurde. Ook al zijn er wat dingen gebeurd enzo, die ik niet zomaar vergeet. Maar je moet sterk zijn, en niet zomaar alles weggooien. Dat wou ik even kwijt.

Suc6 Joyce

Klopt. Als je ouders zoiets zeggen, zien ze het, net als jij, ook niet echt meer zitten. Ze zijn je ouders, ze houden onvoorwaardelijk van je, en willen je alleen maar gelukkig zien. Voor ouders is het volgens mij het verschrikkelijkst om je kind ongelukkig te zien.
Sterkte...

ik durf niet echt goed met die hulp te praten.
ik vertrouw ze niet....
ik ken ze niet...
ik praat niet graag met mensen over problemen die ik niet ken..

heej patrick :)
praat toch met die mensen. het is moeilijk, dat vond ik ook, maar ik denk dat zij jou juist kunnen helpen omdat ze niet zo dicht bij je staan. probeer t gewoon nog n xtje.. weet t anders ook niet. dikke knuf, Heleen

Het lijkt me juist fijn om over je problemen te praten met mensen die je niet kent. Je kunt er je hart uitstorten, ze kunnen het niet tegen kennissen van je vertellen want die kennen ze niet e.d. Ik heb zelf ook hulp (voor andere dingen) en ik vind het fijn om met mensen te praten die mij eigenlijk helemaal niet kennen. maar dat kan natuurlijk per mens verschillen. Veel sterkte!

wel dus.. die zogenaamde hulp lult alles stiekem door aan je ouders

daarom....

zeg ze gewoon zoveel als je wil zeggen.. het hoeft niet..
geef ze gewoon de indruk dat je meewerkt en dat je ze alles verteld.. dan houden ze wel op met zieken

ok je loopt dan wel de hulp mis maar je hoeft je in elk geval neitg meer steeds druk te maken dat je uit huis moet

als ik 1 keer met ze praat gaan mn ouders zeuren dat ik elke keer als ze komen moet praten.
ze komen 2 keer per week :s

dan praat je iedere keer een beetje

hallo je kan het onderwerp ook ontwijken... begin als ze komen meteen een heel evrhaal tegen ze aan te lullen. en zorg dat ze dr niet tussenkomen en zeg dat het zo goed gaat.. lieg desnoods...

lijkt me ook niet een goede oplossing. het lijkt erop dat er dus iets is waardoor je niet alles aan die hulp kwijt wil/kan. er werd ook voorgesteld om alles op te schrijven. zou een commbinatie van die twee dingen geen idee zijn? sgrijf alles wat je voelt op en geef dat aan die hulp. misschien lukt dat wel.

hij wil neit dat de hulp ook maar iets van hem wet... goede oplossing dus :rolleyes:

en ik heb het ook niet opgeschreven zodat hij er beter van word... ik denk dat daar gewoon anononiem iemand voro vragen beter voor is...

gewoon zodat hij de stress weg is en hij het zel fkan proberen verder te gaan.. dr staat veel druk op hem.. gewoon zo krijg je de druk weg en kan hij weer aan zichzelf gaan werken... zo gaat het alleen maar slechter..

Toen ik 14 was had ik precies dezelfde problemen, op een gegeven moment wilden mijn ouders zelfs scheiden om mij, of hun ouderschap 'opgeven'. Altijd ruzie, altijd overstuur, ik ging niet meer naar school, zwierf rond etc.
Bij mij is het opgehouden toen ik echt BESLOTEN had dat het vanaf dan beter ging worden, en ik er weer wat van ging maken in mijn leven, ik toen anti-depressiva pilletjes ben gaan slikken, en weer een school zocht, een plaats om te wonen etc. Achteraf gezien, heb ik het 'overleefd' dankzij mijn lieve poes destijds, muziek die ik luisterde en boeken die ik las. Dan kon ik me afleiden, of ergens in opgaan. Maar veel kan je er op het moment zelf niet aan doen. Ik hield het dag voor dag vol, ik bleef rekbaar, tot ik blijkbaar op een gegeven moment zo diep in de put zat dat ik er een einde aan maakte. Niet door te proberen maar door te besluiten.
We gingen ook naar gezinstherapie (nog steeds), waarvan mijn ouders wel het idee hadden dat het hielp, maar ik heb nooit gevonden dat therapieeen mij geholpen hebben. Maar waarom zou je het niet proberen? Ik stootte ook iedereen af, had vooroordelen jegens 'hulp', wou met rust gelaten worden, maar een uurtje per week praten met een therapeut is zo erg niet, en je kan altijd nog niks zeggen. En je laten opnemen in een crisisopvang of een of andere afdeling laat je wel even wegzijn van je ouders.

Bedankt iedereen voor alle replies... :)

vannacht heb ik 3 uur lang wakker gelegen.
kon niet slapen.
uiteindelijk pakte ik pen en papier.
ben gaan schrijven...
dit kwam er uit me;

why did it have to be this way?
why was i such an jerk.
why didnt i know anything else to say?
why did i do all this things?
why did i make my wrist bleed?
i wish i could fly war away from all these things.
i wish i had wings..


t heeft wel geholpen.
na een half uurtje sliep ik

Why cant i help the ones i love?
why am i so fucking weak?
why do i hate myself when i need to hate the people that made me this way?
why do i become weaker when i try to become stronger?
I'm weak, i cant help the ones i love, and i hate myself...
i'm no good for this world.
i'm useless...



die had ik ook geschreven..

Hey.
Een vriendin van mij heeft ongeveer hetzelfde. Ik weet niet wat je hebt, maar zij is heel vaak depressief. Ik help haar wel en praat met haar en dat is misschien het beste wat jij ook kunt doen. Gewoon praten met iemand. Ik heb nooit echt veel vrienden gehad, maar ik weet wat het is om je beste vrienden te verliezen. Ga naar 1-tje toe en leg het uit, geloof me, ze zullen meer begrip tonen dan je denkt. Ik heb ook wel es met een psychiater gepraat (ik kreeg nl nachtmerries van die kutkerk waar ik 10 jaar terug elke zondag heen moest). Met die mensen willen weinig jongeren praten, zelfs volwassenen vinden het niks. Je kunt beter met iemand praten die je vertrouwd. Desnoods gewoon hier. Het is inderdaad goed om je verhaal even kwijt te kunnen. Ik weet natuurlijk niet wat er precies met je aan de hand is, maar het is blijbaar wel erg. Toch moet je het er niet bij laten zitten. Er zijn echt meer mensen zoals jij. Ik kan er zo al 4 opnoemen. Mensen willen zoiets altijd graag verstoppen, wegstoppen en niet aan de buitenwerleld laten zien, maar dan gaan die slachtoffer zich nog erger voelen. Dat je misschien uit je iegen huis moet is erg, maar dat je geen vrienden meer hebt is misschien wel het ergste. Toch denk ik dat er vanzelf wel iemand komt. Er komt wel iemand die wél met je wil omgaan. Ik snap dat het soms moeilijk is, maar als je het het mist verwacht, zal er iemand voor je zijn (heb je nu misschien weinig aan, maar toch). Ikzelf ken een vriendin die vaak depressief is en ik heb haar geholpen en ik praat vaak met haar, ookal gaat het nu echt nog niet goed met haar en kan het zijn dat zij in een psychiatrische inrichting verdwijnt, is wel zo dat ik haar help. Ook al kan ik weinig doen, ze zij zelf tegen mij dat het wel helpt. Je kunt iemand gaan vinden, maar er kan ook gewoon iemand naar je toekomen, gebeurt vaker dan je denkt, en die kan je dan helpen. Think positif. Ik ben zelf wel es depri geweest (m'n ouders gingen nl weer naar elkaar, dat was voor mij even erg als voor een ander wie z'n ouders gaan scheiden, gelukkig voor mij gingen m'n ouders voor de tweede keer weer scheiden en dat scheelde voor mij) maar je moet echt iets leuks gaan bedenken. Neem desnoods een hobby, ookal heb je daar dan helemaal geen zin in, het helpt je misschien wel.
heel veel succes en sterkte

Liefs Sara

*snif* .. *snif* .. het stinkt hier naar zelfmedelijden :o

Ik ken dat, je de hele tijd rot voelen en steeds maar afvragen hoe het mogelijk is dat het allemaal fucked up is. Hell, ik kan weken lang aan niks anders denken als ik in zo'n bui ben. Maar weet je, je schiet er gewoon geen flikker mee op.

Je vindt jezelf kut? Werk er dan aan. Je kunt veranderen, iedereen kan veranderen.

Als je niet met ze gaat praten, leer je ze ook niet kennen en zul je zelf alles moeten doen en of dat lukt...

Doen ze niet! Als jij duidelijk zegt dat ze dat niet mogen, mogen ze dat niet doen, maar dan moet JIJ wel die GRENS aangeven!

Zeker met de hulp van de hulpverlening!

mjah. eigenlijk heb je wel gelijk... :\

dis moeilijk :(

ja dT heb ikn tegen vertrouwenspersoon op school gezegd.. die heeft misschien niet letterlijk gezeg dwat ik vertel dhad aan haar maar wel het hele verhaal doorgeluld

In zo'n geval is er maar één optie: bij de (con)rector of desnoods bij de schoolinspectie een formele aanklacht tegen zo'n vertrouwenspersoon indienen. Een vertrouwenspersoon dient naar mijn idee altijd discreet te zijn en dat ook te blijven.

@vampfreak: Ik kan me voorstellen dat je er niets voor voelt om met mensen die je niet kent over je problemen te praten. Wat je kunt doen is de mensen die als hulp optreden hierover vertellen en van hen te eisen dat alles wat je vertelt tussen jullie blijft. Vraag desnoods of dit schriftelijk kan worden vastgelegd en of je een exemplaar daarvan kunt krijgen.

ut is zeker moeilijk
praten op die manier is moeilijk
Maar niet onmogelijk
en je hebt er echt veel aan!
hulpverleners en dat soort mensen kunnen goed luisteren
en ze zijn er voor jouw! (jij bepaalt dus hoe het gaat)

Enneh gozer
een jerk ben je niet.
Anders gaf je niet zoveel om je vrienden.

Kom op, hey! (y)

k heb gelukkig geen ruzie meer met die vriendin :)
ik voel me ook weer ietsjes beter.
ben alles gaan opschrijven hoe ik me voel enzow laatste nachten.
en dat heb ik in een map gedaan zodat ik alles ooit weer kan herlezen :)

bij mij helpt t ook dat als k me kut voel, alles op ga schrijven. blijf dat gewoon doen he! xxx

mjah. ik blijf et ook doen.
gewoon elke nacht voordat ik ga slapen ff schrijven :)
t helpt...
k voel me eigenlijk helemaal niet meer zo depri :\ :)

(y) dat vind ik fijn voor je

ik vind et ook fijn :P ^_^
*hug* :D

*hug* voor mn vampie

hmm... echt moeilijk dit! een rotsituatie zeg! Maar ik weet zeker dat je erboven op komt! Het gaat je lukken, het moet gewoon!!! Ik denk dat je vrienden er heus voor je willen zijn (tenminste, als een vriend(in) van mij ruzie met mij maakte en later de echte reden, zoals deze zou vertellen, zal ik hem of haar zeker niet laten vallen) daar ben je toch gewoon vrienden voor!! Jezelf beschadigen helpt niet... (al is het moeilijk om eraf te komen...) Maar ik weet zeker dat je het kunt. Zoals iemand anders al zei, ga het opschrijven en laat het iemand die je echt vertrouwd lezen (je beste vriendin?!) Ik wens je heel veel sterkte ermee, maar denk eraan, je hebt nog een heel leven voor je!!

(okeej, dit is weer een zeer onnuttige replay... :o )

ooops, en toen las ik pas later alle replays en ook dat je je niet meer zo depri voelt (gelukkig :)) en bedenk ik me ineens dat mijn vorige replay nog onzinniger was dan ik al dacht.... sorry

geeft niet joh. kan gebeuren :)
ik lees ook niet altijd alle replies bij andere topics :o ;)

gelukkig voel je je weer beter :)
probeer veel leuke dingen te doen, met je vrienden (dara is het toch weer goed mee?) leuke dingen te gaan doen, zo dat je niet de hele tijd maar niks doet, daar wordt je alleen maar verdrietig en weemoedig van.

gister avond is er weer iets gebeurt waardoor ik me nog kutter voel als eerst.
tis best erg.
duz vertel het liever niet zo op et forum :(
majah. ik hoop dat ik het volhoud zo... :(

heej... je moet t volhouden hoor patrick... als je me wilt mailen/toevoegen op msn, doe dat dan, ok? Sterkte! *knuf*

Heb je al eens van die fijne pilletjes geprobeerd? Prozac, weet je wel? Dat kan net het zetje geven waardoor je hier met hulp en hard werken(ik zal niet liegen)wel uit kunt komen.

Een vriendin van mij zag het ook helemaal niet meer zitten, en al het gepraat in de wereld hielp niet. Na drie dagen was ze al een stuk opgeknapt, en was ze dapper genoeg om de strijd aan te gaan. De strijd met zichzelf ja.

Depressie is niet alleen geestelijk, het is ook een verstoord evenwicht in je hersenen. De licamelijke component kun je verlichten met pillen, zodat de patient de energie heeft om aan zijn geestelijke genezing te werken.

Patrick, je bent 14. Dat is soms echt een rotleeftijd. Het gaat echt over, ik beloof het je. En de rest van je leven is het toch waard om nu voor te knokken. Maar je zult hulp moeten accepteren, en ook moet je doorkrijgen dat niet iedereen tegen jou is. Waarom zouden ze, ze willen je alleen maar helpen.

Maar ze kunnen jou niet helpen als je niet meewerkt. Uiteindelijk moet je het zelf doen, met een beetje hulp.