vrije opvoeding
 

Ik weet niet of iemand van jullie de Ode weleens leest, maar in het laatste nummer stond een stuk over een groep ouders die vind dat je het kind zichzelf op moet laten voeden, en het niet mag tegenspreken. Nu ben ik zelf best vrij opgevoed, maar ik ben van mening dat het belangrijk is om een kind met regels op te voeden. Je moet hem tenslotte normen en waarde mee geven denk ik dan.
Maar die ouders vinden dat je het kind helemaal vrij moet laten. Vind hij het niet leuk om zn tanden te poetsen? dan doen we dat niet, we bedenken dan wel iets anders. Kauwgom ofzo.
En als ie van het dak wil springen, gaan we niet zeggen dat dat niet mag, maar gooien we een pompoen naar beneden, en gaan daarna in overleg met het kind of hij wel zeker weet dat ie wil springen.
Nu vind ik deze groep mensen veels te ver doorslaan, maar er zijn meer groepen. Het lijkt wel een hype. Je hebt natuurlijk vrije scholen en montessorischolen en je kan je kinderen thuis les geven, allemaal verschillen in hoe vrij het kind is. Maar wat is nou goed? Leer je een kind nou echt meer door hem zo vrij mogelijk te laten?

Als kind weet je je grenzen niet. Je probeert die te ontdekken. Hoe doe je dat? Door dingen uit te proberen. Door te proberen wat wel en niet mag. Als alles maar mag, hoe kun je dan later zelf je grenzen stellen? Niemand leert je hoe dat moet doen...

Bovendien, er heeft eens een meisje bij mij in de klas gezeten die zo'n vrije opvoeding kreeg/krijgt. Toen zij een keer kritiek kreeg van een leraar, moest ze huilen. Kinderen die nooit 'niet doen!' of 'dat mag niet!' of 'hou daarmee op' te horen krijgen, kunnen moeilijker kritiek verwerken.

Als je een kind zo'n vrije opvoeding geeft heeft het ook niet het idee dat je iets om het kind geeft. Je verbied hem niet als hij voor een trein wil springen dus je geeft niet om zijn leven. Een kind moet geborgenheid, genegenheid en vertrouwen bij de ouders kunnen hebben (heeft lang niet iedereen), als je iemand gewoon zijn gang laat gaan ga je net zo ver door tot dat het helemaal fout gaat en dan mag je het ook maar zelf oplossen, is er dan nog iemand die om jou lijkt te geven? Ik vind het heel stom als je iemand zo vrij wil opvoeden, tot op zekere hoogte is het goed. Maar je leert door dingen te horen zoals 'niet doen' en 'dat mag niet'.

(y)
Mee eens.

Ik begrijp de gedachte erachter wel en ik kan
me er zelfs nog wel in vinden; door met een kind in discussie te
gaan, leer je het idd zelfstandiger denken. Maar als je na dat
denkwerk geen grenzen stelt, leert een kind imo dat hij alles mag,
alles kan en word vervolgens zeer egocentrisch en kan idd
geen kritiek verdragen..het kind is immers niet gewend aan
tegenspraak.

Zoveel leer je daar niet van.
Je leert door het woordje want
"Je mag niet ..... want [gevolgd door reden]"
Imho is het nog beter als je in 1e instantie idd een gesprek aan
gaat met het kind en het voor te lichten. "waarom wil je dat dan zo graag, bedenk eens
iets wat er fout zou kunnen gaan, wat zou goed kunnen gaan etc etc" Als je kids op die manier aanspreekt, zien ze vaak al zelf in
waarom iets niet slim of juist wel slim is.
Vervolgens geef je als ouder je eigen motivatie waarom iets wel
of niet mag.
En daar moet het kind het dan maar mee doen :p

ach, beter dit dan strenge ouders. maar idd, een kind moet wel grenzen kennen. Als mijn kind zou stelen zou ik dat ook niet zomaar toelaten.

Ik denk dat een vrije opvoeding best goed kan zijn, omdat een kind zo zelf z'n eigen grenzen leert kennen. En weet wat er gebeurd als er iets niet goed gaat
En strenge ouders zijn ook niet alles. Maar er zit dnek ik ook een risico aan. Er is denk ik wel een kans dat het helemaal fout gaat met dat kind, omdat hij/zij misschien niet de belangrijke dingen leert van zijn ouders..., en wat wel en niet goed is.

Je eigen grenzen leren kennen is goed. Als je daar door maar niet andere lastigvalt, omdat je nooit hebt geleerd dat dat niet mag.

Het lijkt mij belangrijk dat ouders hun kinderen juist opvoeden, kinderen hebben gewoon te weinig kennis, ouders kunnen hun die kennis bijbrengen. Een kind kan gewoon niet in pure vrijheid leven, dan gaat het al snel de verkeerde kant op. maar ik vind dat er ook een paar goede punten aan zitten.

Dit vind ik wel een goed voorbeeld, zo leert het kind zich goed ontwikkelen, hij krijgt niet zomaar te horen dat hij niet van het dak af mag springen, maar wordt ook geconfronteerd met de reden. Als het overleg tussen ouders en kind goed verloopt zal het kind snappen dat hij beter niet van 't dak af kan springen en zal het daarna niet toch stiekem doen omdat het hem spannend zou lijken.