|
De Dapperstraat
De Dapperstraat
by J.C. Bloem, 1924 Natuur is voor tevredenen of legen En dan: wat is natuur nog in dit land? een stukje bos, ter grootte van een krant. Een heuvel met wat villaatjes ertege. Geef mij de grauwe, stedelijke wegen. De in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand Door zolderramen langs de lucht bewegen. Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat. Dit heb ik bij mijzelve overdacht, Verregend, op een miezerige morgen, Domweg gelukkig in de Dapperstraat. |
Kun je nagaan hoe weinig er veranderd in 80 jaar...
En dan: wat is natuur nog in dit land? een stukje bos, ter grootte van een krant. Een heuvel met wat villaatjes ertege. Het gedicht is goed, Bloem heeft veel goede gedichten geschreven. Het was dan ook een zeer goede dichter. :) De laatste zin is heel bekend, ik kan me niet voorstellen dat iemand het nog nooit gehoord heeft. Maar het hele gedicht is zeker de moeite waard. Goed gekozen! (y) Wil je nog een discussie of bespreking aan deze topic verbinden? |
Ik heb een gedichtenbundel die "domweg gelukkig in de dapperstraat" heet. Geweldige Nederlandse gedichten gebundeld. Echt een aanrader.
|
Ah, de neoromantiek.
Hier en daar klopt de interpunctie trouwens niet. |
Dat is toch wel zoooon vervelend gedicht... Ik heb die gewoon tot 5 keer toe uit me hoofd moeten leren...... :eek: (n)
|
Citaat:
een beetje cultuur kan nooit kwaad |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
en overigens, waarom vervelend? Leer liever mooie gedichten uit mijn hoofd dan slechte... |
Citaat:
|
Citaat:
Er is nog een gedicht van hem, volgens mij heet het Spiegeling. Het gaat over een zee, ik vind het echt heel mooi, maar ik zal het morgen even opzoeken, nu geen zin meer. :o |
J. C. BLOEM (1887-1966)
SPIEGELING Een duivenveeren hemel weerspiegelt in de zee, Blauw licht dampt tusschen hemel en stiller hemelbeeld. Ter eene en andre zijde rondt zich de kling der kust Naar een vervloeiden einder van zee, lucht, land en mist. De erinnering wordt wakker aan een verloren schoon; Een oud gevoel keert weder van uit een langen droom. Een droom van stemmen en van gelaten en gerucht En steeds vermoeider worden, en dien men leven zegt. ’t Was eerst een eindloos hunkren, een dwalen her en der, Werd toen een daaglijksch derven, en toen ook dat niet meer. -- Het uur wordt later, ’t duister groeit door het grijze heen. Een parelzwarte hemel schaduwt de schemerzee. |
Citaat:
Had ik hem net opgezocht... :D Maar deze vind ik dus echt prachtig... :) |
Ik heb ooit dit geschreven:
Bloemen in de Dapperstraat. Ik tel de hotelketens op het strand en de vele stenen van het buurtpension. Ik vermijd de rails en ook het treinperron en haat de vastgeklonken waterkant. Zeg me dat het ouderwetse straatgezicht niet zo zeer vernieuwd is als mijn woorden, land waar ooit de tarwepluimen gloorden ik zie u enkel nog met mijn ogen dicht en voel u hulp'loos delen in mijn haat jegens vele stedelijke wegen die langs ons trekken zonder een'ge groet. Deze overdenking kwam ik tegen, verregend, in de zon haar laatste gloed, domweg verdrietig in de Dapperstraat. En ik heb pas geleden over het andere gedicht van Bloem een idiote interpretatie geschreven. Als er geinteresseerden zijn ;) Bloem = Koel! |
Citaat:
|
Hahaha donderdag is de vuurdoop, 'k zal kijken of ik het hier eerder kan plaatsen!
(aandachtsgeil :D :p ) |
ja. dat is een gedicht...
|
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 05:27. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.