Onwennig...
 

Het is vreemd,
onwennig als jij kijkt.
Zoals jij naast mij zachtjes
glimlacht, en ik naar jou.

Het is anders,
zwevend als ik me voel.
Zoals ik samen met jou
loop, in de zon, de stad.

Het is vreemd,
anders als jij naast me zit.
Zoals mijn arm de jouwe
aanraakt, voorzichtig, niet te lang.

Het is onwennig,
zo anders dan ik was.
Zoals ik droomde van eerder,
zo is het nu, met jou...

lief + herkenbaar :)

het onderwerp is een beetje cliche, wat niet gelijk slecht hoeft te zijn... alleen de manier waarop je het verwoord is voor mij ook niet bepaald vernieuwend...
het zegt mij eigenlijk niet meer zoveel...

mooi!!!