iemand ervaring hiermee?
 

Ik vroeg me dus af of er hier jongens/meiden zijn die dus littekens hebben... veel.. of in ieder geval duidelijk merkbaar en ook nog wonden van automutilatie, een vriend of vriendin gekregen? En dat je het uiteindelijk moest vertellen, of dat hij/zij erachter kwam?
En als je het zelf ging vertellen, hoe ging dat dan?

Als dit een veelgestelde vraag is, mag ik dan please de URL? :)

Alvast bedankt:)

nou ik snee al voordat ik een vriend kreeg, en toen ik iets met hem kreeg... toen ben ik dr mee gestopt... t was wel ff moeilijk maar t lukte wel...
dat heb ik ongeveer een jaar volgehouden.......
tot me vriend t pas uitmaakte, toen begon ik weer....

mijn littekens zijn niet zichtbaar, want heb altijd truien aan of shirtjes met lange mouwen....

Ja, longsleeves, lange spijkerbroek.. same here:)

Maar uiteindelijk ziet je vriend of bij mij... mijn vriendin het toch wel...

Wat zou je dan doen? :S Van te voren vertellen. Wat zou je zeggen als ze ernaar vragen?

toen ik een tijdje verkering had , heb ik m verteld dat ik depressief was en dat ik me soms snee enzo

Hmzz, tot nu toe ging het zo:
-Ik vertelde het gewoon niet en die er ook niet achter kwamen
-ik heb vriendjes gehad met wie ik het sowieso goed kon vinden. en weten hoe ik ben, en wat ik doe
-ze vroegen ernaar en ik zei dat het prive was

Ik probeer het iig niet te 'moeten' vertellen. Maar wacht de situatie af.. Ik hou er namelijk niet van om me gedwongen te voelen het te vertellen... omdat ik er dan vaak niet zo achter sta enzow... dus wat dat betreft heb ik niet echt raad voor je.. maar probeer het spontaan te houden en blijf er niet zo lang over piekeren!

Succes ermee!!

M'n vriend leerde ik kennen via een forum, dus hij wist alles al voordat we wat kregen.

"dat is prive"

dat zou k echt niet pikken van me vriendin, k wil op z'n minst weten waarom ze t doet :mad:

Ik weet niet of je topic open blijft, want het onderwerp hangt sterk samen met snijden, en topics met snijden als onderwerp worden gesloten.

Maar goed, ik heb zelf gelukkig geen littekens. K heb dus ook nooit iets aan iemand hoeven vertellen of uitleggen. :)

ik heb een paar littekens op m'n rug, maar ik weet zelf ook niet precies hoe ik daaraan kom, ik heb wel een idee, maar ik weet het niet zeker. Maar als er iemand naar vroeg heb ik het gewoon uitgelegd, dat is misschien soms een beetje hard van: "Ja, dat heb ik zelf gedaan (waarschijnlijk)", maarja, ik heb geen zin om er moeilijk over te doen, je kan het beter zeggen, anders gaan mensen alleen maar denken en denken en dan bedenken ze iets wat waarschijnlijk helemaal niet klopt.

Ja, ik heb even een PB gestuurd naar de andere fb's omdat dit idd een twijfelgeval is..

Maar ik persoonlijk vind het een belangrijke vraag en een moeilijk probleem, dus zou em graag open houden (met wederom het verzoek om gewoon in te gaan op de vraag en niet weer te gaan discussïeren over automutilatie op zichzelf), maar eerst even kijken wat de rest er van vindt.

Ik zou het wel gewoon eerlijk uitleggen. Er is een kans dat diegene het niet begrijpt natuurlijk, maar dat heeft diegene dan ook maar te accepteren. In een relatie accepteer je elkaar, en die littekens horen bij jou en staan voor een bepaalde fase uit jouw leven, dus die accepteert diegene er ook maar bij.

thanks:)


Mijn littekens zijn heel duidelijk te zien :( Om verscheidene redenen, maar wat ik daarmee wil zeggen, is dat ik helaas niet eromheen kan draaien. Dus dan moet het wel worden geaccepteerd. Ik ben nog steeds nieuwschierig naar mensen die dit mee hebben gemaakt en hoe dat ging. Ik denk dat ik er uiteindelijk zelf over zou beginnen... anders komt het onverwacht naar boven en dat is voor beiden ... niet zo fijn.

of deed... als zij zich nou 4 jaar geleden heel klote voelde en het probeerd te vergeten.. het er niet meer over wil hebben.. zou je het dan ook niet pikken??

Ik had een gebroken arm toen ik ongeveer 11-12 was....

Ik viel nogal ongelukkig van mn fiets af :o :o :o
Nou ja, naar het ziekenhuis en recht zetten die hap, na een poos blijkt dat het moet worden geopereerd :eek: :eek:

Tja, dan heb je zo'n mooie hechting van die draadjes enzo. En toen het gips eraf was zat ik dus in zo'n periode van "Krab alle korstjes eraf". Dus toen ik me ging vervelen door m'n knie weer es half open te halen (ja, heel ziek I know :( kdoe t al een heeeeeeeele poos niet meer :D) ging ik ook maar eens aan mijn hechting bij mijn pols zitten.

Draadje eruit enz, als ik het eerder had gedaan zou mn arm dus gewoon weer open liggen, AI :eek:

Tja nu heb ik dus voor de rest van mn leven daar een heel irritant litteken dat frikkin irritant kan zijn als ik van heel koud naar heel warm ga (bijvoorbeeld voetbaltraining, warme douche) en allemaal vanwege mijzelf :mad:

Ik heb wel een paar littekens, maar die hebben niks met automutilatie te maken. Het zijn meer overblijfselen van slootje-springen gone bad, dekking niet goed houden bij Taekwondo of zelf te hard ingaan, enzovoorts :o

Niets wat ik hoef te verbergen iig :)

bij mij precies tzelfde!! alleen niet van mn fiets gevallen maar uit de bocht gevlogen... :o en er vervolgens een week mee rondgelopen (inclusief zwemtrainingen) zonder dat we wisten dat ie gebroken was....... beetje dom :o en toen moest ie geopereerd worden....2x (pinnen erin en eruit) dus nou heb ik twee littekens, maar omdat ze bijna precies over mekaar zitten, lijkt het er maar een :)
en toen moest die halvegare de hechtingen eruit halen... *ik doe je geen pijn hoor!!* ik heb nog nooit zo hard gehuild.... :o :o :o

Dit gaat niet over het snijden maar wel over het wel of niet vertellen aan je vriend(in).

Mijn ex had besmetvrees, waar ze zelf heel erg mee zat. Ik ben erg blij dat ze me dit in het begin verteld heeft want stel ze had me dit later verteld, zou ik het idee hebben gekregen dat ze toch al die tijd niet eerlijk tegen mij geweest is. En zelf zal ze het er ook enorm moeilijk mee hebben gehad want dan zat ze er wel enorm mee, terwijl ze het voor mij verborgen moest houden.

Toen ze het me verteld had was het direct zoiets van, we gaan SAMEN verder en daarmee kon ik haar helpen met haar vrees (ging niet altijd even makkelijk natuurlijk en ze heeft er nog steeds last van).

Daarom denk ik dat het niet goed is om dit je verbergen. Maar misschien heb ik ook wel makkelijk praten...

Jah.. ik heb littekens van de periode dat ik mezelf veel sneed (en dergelijke), dat was tussen mijn 8e en 13e. Das dus lang geleden, en die littekens gaan niet meer weg. Verder nog een paar nieuwere littekens, kleinere, van de afgelopen twee jaar ofzo.. ook al gaat het prima met me, ik ben één keer de fout weer in gegaan en sindsdien gebeurt het af en toe. Ik heb er nu nog eentje van twee dagen geleden. Dat heb ik mijn vriend gewoon verteld.. hij vind het kut en hij vind dat ik het moet laten, maar soms kan ik niet anders, omdat ik door moet gaan ook al ben ik ergens verdrietig om.

gelukkig is niet iedereen zoals jij... maar kan je je voorstellen dat zo-iemand niet continu zin heeft om dat uit te leggen..? En sommige personen willen het ook niet weten, dus ja
Zo'n persoon zal aan jou wel merken dat je bezorgd bent of gewoon intresse hebt, dan zal ze het ook wel vertellen denk ik :)

Ik heb veel littekens, mijn linkerarm is een en al litteken..
ja, automutilatie... van ruim 5 jaar lang*
Ik vertelde het mijn toemalige "vriend". Hij begreep het niet.
Het werd een soort kat en muis spelletje. Hij haalde alle scherpe
spullen bij mij weg, en ik verzamelde zoveel mogelijk
scherpe spullen. Echt begrip had hij niet, en wou mijn littekens
ook niet zien.
Onbegrip kan er dus zeker ook zijn. Ik hoop ooit nog eens een
vriend te krijgen die het wel begrijpt, en mij accepteerd, zoals
ik ben.

Ik ben mij, samen met mijn littekens..


(* Ik automutileer nu nog maar zelden)

Moeilijk topic dit, dus ik wil nog even iets reageren..

Ik wil hem toch open houden en dit gebeurt ook in overleg met de andere fb's maar we houden hem wel goed in de gaten.

Reacties waarvan ik (of een andere fb) bang ben dat dit aan zou kunnen zetten tot automutilatie worden aangepast of verwijderd. Ga alsjullieblieft alleen in op de vraag hoe om te gaan met deze littekens, en vertel verder niet over de automutilatie zelf.

Ik zou het jammer vinden als topics als deze ook dicht moeten omdat het niet de bedoeling is een taboe op te leggen. De discussie is geweest en duidelijk, en het wordt dan ook een vaste regel dat in topics die 'op het randje' zijn reacties die 'schadelijk' zouden kunnen zijn aangepast of verwijderd worden.

Ik hoop dat iedereen dit begrijpt en ook inziet, en hier op zal letten in deze en andere topics!

(Eventuele reacties hierop niet in dit topic maar via een Privéberichtje aub)

Ow en nog iets.. als mijn liefie zichzelf zou verwonden zou dat voor mij absoluut geen reden zijn om geen relatie aan te gaan of de relatie te beeindigen. Ik zou er wel verdrietig van worden af en toe, maar ik zal iemand nooit dwingen zoiets niet te doen. Dat helpt niet. Ik kan beter mn hulp aanbieden. En nee, ik ben dan ook niet bang voor die littekens, zoals Dasja omschreef over haar ex die ze niet wou zien.
Mijn vriend weet niet echt wat ie ermee moet dus.. hij laat het maar een beetje gebeuren en zegt dat ie het niet leuk vindt. Dat snap ik wel..

euhm, ik heb het mijn vriendje eigenlijk de eerste week da'k em leerde kennen al vertelt.... ik vond dat hij het recht had te weten met wie hij omging en dus ook het feit dat ik mezelf sneed...
ik ben blij dat ik het hem zo snel heb vertelt, zodat ook hij tijd had het te leren begrijpen en zo... 'k heb er echt nooit spijt van gehad

bovendien vind ik dat wanneer je het iemand vertelt en hij/zij daarvoor de relatie verbreekt het ook niet waard is ene relatie te hebben met jou!

Ja, als je een vriend/vriendin hebt die het begrijpt en je steunt heb je wel een hele goede!

Maar voor die persoon zal het ook heel moeilijk zijn, ze vinden het fijn dat ze je goed kunnen steunen. Maar het is wel iets dat je een geheim wil houden, dus zij kunnen er ook niet met anderen over praten.
Ik heb ook een keer een vriendin gehad die ik moest steunen, dus ik weet ook wel hoe dat is..

Ik heb t mijn vriend vertelt tijdens onze eerste afspraak.. toen had ik nog zoiets, van als ie hierom afhaakt heb ik er iig geen pijn cq verdriet van. Hij accepteert het, vraagt me wel om het niet te doen als hij er bij is [ik doe het nog maar heeeeeel af en toe btw] maar hij houdt van mij, en mijn lichaam hoort daarbij :)

mensjes begrijpen het pas als ze het waarom erachter weten
duzzz uitleggen!!!!

mijn vriendje schrok ervan en wilde er niet over praten.

een hele goede vriend is er zelf achter gekomen, en accepteerde het eerst ook niet, maar hij kon er niets mee. Nu weet hij het waarom en begrijpt hij het. hij vind het natuurlijk niet leuk, maar begrijpt het wel, en als hij het ziet, of merkt, komt hij effe vragen wat er aan de hand is. WAAROM ik het gedaan heb.

het is moeilijk om het zelf te vertellen, maar je kunt ook de reden erachter vertellen, en dan gewoon je littekens laten zien. Dan kan je vriend/vriendin verder vragen stellen enzow


succes ermee

bitchy

Ik snijd me al sinds een jaar en een paar mensen weten het

waar onder me ma, ze begrijpt ook waarom ik het doe en in het

begin had ze t er heel erg moeilijk mee maar nu begrijpt ze wel

waarom. Vriendjes weten het niet ondanks de littekens die ik heb.

Ze vragen wel hoe ik er aan kom maar dan zeg ik dat het komt

door de kat ( de mijne die zet heel erg graag z'n nageltjes in

iemand) en dat geloven ze dan ook. Mijn ma is het per ongeluk te

weten gekomen en daar ben ik eigelijk wel blij mee want nu kan

ze me er mee helpen. Sinds ze het weet ben ik t ook minder gaan

doen omdat we heel veel hebben gepraat enzo.

Ik heb het zelf niet ofzo, maar zoals al gezegd is, als je een vriendin krijgt en je bent gewoon vertrouwd met elkaar enzo, dan kan je het best vertellen. Diegene vindt het vast niet leuk, maar als jullie relatie goed is, zal t echt niet daarom uitgaan...
En bij andere mensen, tsja ikzelf zou t zoveel mogelijk proberen te verbergen, maar als het toch gebeurt dat iemand het ziet kan je er wel eerlijk voor uitkomen. Waarschijnlijk snapt diegene zelf ook al wel dat het zoiets is, of merkt het aan je reactie, en dan is het haast beter als je het gewoon toegeeft. Je kan ook gewoon zeggen dat je het er niet over wilt hebben ofzo...

Zo'n beetje de enige plek waar men het zou kunnen zien is in de sport/fitnesszaal, en daar vragen ze er niet naar, waarschijnlijk merken ze mij ook niet op, en daardoor m'n littekens ook niet.
En hoe ik het oplos in de zomer zie ik dan wel weer. M'n vrienden en vriendinnen kan en wil ik het niet vertellen. Natuurlijk om de cliché opmerking: "ze zullen het niet begrijpen".

Jouw vriendin weet het niet? :eek:

In iedergeval vind ik wel dat je vriend/vriendin het zéker behoort te weten voordat de relatie haar vorm aan gaat nemen. (Dus wanneer spreekt van een relatie)
Doe je dit niet, dan ben je niet eerlijk tegenover hem/haar. Jij moet haar/hem even goed kunnen vertrouwen als hij/zij jou. Het evenwicht moet "gelijk" zijn.
Bovendien mag je je weleens af gaan vragen wat jullie voor een relatie hebben als je haar/hem niet eens kan/wilt vertellen over jouw gevoelens, problemen, manier van omgaan ten opzichte van verscheidene emoties.

Maak het dan alsjeblieft gewoon uit als je hem/haar nog niet vertrouwd.


...Is mijn mening.

ik heb iets andere littekens dan van t snijden. ik heb namelijk een borstverkleining gehad en striae heb ik ook heel veel (ook littekens)..
voel me er soms wel onzeker door, maarja, zo ben ik.. dus.. en ik kan t niet verandere..

check je priveberichten ;)

ik heb ze zelf niet, maar als mijn vriend me zou vertellen dat hij snijdt/sneed dan zou ik het daarom echt niet uit maken ofzo.
khoop wel dat ie het me dan vertelt, want het gaat toch om eerlijk zijn en elkaar durven te vertrouwen in een relatie.

ik zou hem willen helpen waar dat mogelijk is (en als hij dat wel wilt) en hem vooral accepteren zoals ie is.