duister
 

Dwalend in het duister,
zag ik het licht
zwichtend
in jouw schaduw.

Een monotome toon,
voortdurend
voort bordurend,
gebaseerd
op mijn gedachten.

Het omhullende kille,
als een vlies,
een zacht membraan,
om mij heen gestrengeld.

Tastend,
naar het bekende.
Op het onbekende,
stotend.

Het einde
onttrekt zich aan het zicht.
De illusie,
hardvochtig uiteengespat...

verwarrende stilte


duister

J espeelt leuk met de woorden, toch vind ik het hier en daar een beetje té, dit bijvoorbeeld in je tweede en derde strofe. Hierdoor vind ik het wat moeilijker lezen ofzo.. Toch leuk woordgebruik.. een tip dan misschien: maak het niet te moeilijk als het makkelijk kan ;)