Nu moet het toch
 

Hoi Allemaal

Na veel moeite heb ik aanstaande dinsdag weer een afspraak bij mijn psych.Na van de week in totaal 2 gesprekken met 2 verschillende vertrouwensperonen te hebben gehad ben ik nog steeds bang.En waarvoor ik ben bang voor hulp dats toch wel vreemd.Wat ik het ergste vindt dta ik heb belooft alles tegen haar te vertellen dinsdag dus van mijn 2 x asprines slikken het snijden het alles.Maar wat nou als ik het niet kan alleen het idee om alles te moetn vertellen om me de volgende dagen juist klote daar door te voelen.1 van de vertrouwens personenen heeft me leren kennen op ski vakantie en sinds dien houd ie me in de gaten.Hij zegt dat ik het praten moet zien als een afdaling van de rode piste omdat het in het begin griezelig is en het later steeds makkelijker wordt maar toch kan ik dat niet echt zien.Eerlijk zijn en alles vertellen tegen 1 iemand t lijkt zo onmogelijk.Kennen jullie dta gevoel ook ?

check je priveberichten ff!
xxxxxxx

ik heb nu net 2 gesprekken gehad met een psychiater en ja het eerste gesprek was erg moeilijk het tweede ook maar merk wel dat de tweede makkelijker ging als de eerste... Maar begrijp wel wat je bedoeld. Het lijkt net alsof je je na het gesprek alleen maar minder goed voelt. Heb jij dat ook? Maar neem maar van mij aan het helpt wel:)

xxxx jessie

Die mensen hebben ervoor geleerd om je te helpen. Als je bij iemand je verhaal kwijt kunt is het wel bij hen. Ze vinden het niet gek, ze weten niet beter, het is hun werk. En ze doen het graag, anders waren ze geen therapeut geworden.

Maar ze kunnen jou niet helpen als je dat niet toelaat. En waarom zou je ze tegenwerken? Ze zijn er voor jou!

ik ken het zeker...
ik sluit me juist voor die mensen af omdat ze me proberen te helpen
maar tis gewoon zo moeilijk je hele leven al je gevoelens gedachte's, gebeurtenissen worden als het ware op tafel gesmeten, ik schaam de helft van de tijd van de gesprekken
na het 1ste gesprek met mijn psycholoog was ik heel erg in de war en voelde ik me alleen maar kloter en ik was toen ook helemaal niet eerlijk geweest...
maar het 2de gesprek ben ik stapje voor stapje steeds meer gaan vertellen en nou snapt ze me wat meer (voor zover dta mogelijk is) ik word nou ook veel beter geholpen
zo zie je maar het is voor je eigen best wil...
ze zijn het gewend en ze zijn er voor...
probeer het gewoon hoe onmogelijk het ook lijkt te zijn, je zal er nooit achter komen als je het niet probeer
heel veel sterkte

Wat je gezegd heb was misschien toen je het zei voorjezelf wel eerlijk, of wist je het even niet anders te zeggen.
Door te praten merk je misschien wel terwijl je het zegt of anders later dat er iets niet klopt in je eigen verhaal. Voornamelijk als het gaat over dingen die je dwarszitten.
Je bent dan bang dat je oneerlijk ben geweest terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Je hebt gewoon wat ontdekt. Over jezelf. Het kan wel vervelend zijn om iets van jezelf te ontdekken dat je nog niet wist. Maar daar ligt juist de kracht.
JE kan nooit alles vanjezelf in 1 keer vertellen
Daarom heb je meestal ook meer als 1 gesprek dacht ik. :)

Sterkte dinsdag,

*totale herkenning*

Alleen, de reden waarom ik niet alles wil vertellen is dat ik niet wil dat er stappen genomen worden om me te helpen als ik dat niet wil... ik wil dat er gewoon iemand luistert en dan vertelt wat er met me is en daarna niets meer erover zegt...