verslaving is een keuze
 

Verslaving wordt vaak opgevat als iets wat mensen overkomt en waarin zij geen enkele keuze hebben. Ik betwijfel dat. Uiteraard moet ik toegeven dat mensen als ze eenmaal verslaafd zijn daar moeilijk meer vanaf komen. Maar er is toch een aantal mensen dat het wel lukt. Ik heb wel eens van mensen die in een afkickcentrum werken schattingen gehoord van 20 procent. Blijkbaar is het toch tot op zekere hoogte een keuze om verslaafd te blijven of te worden. Wie aan de eerste borrel begint of het eerste shot heroïne, weet nog niet wat de gevolgen zijn. Wie dat heeft gedaan, weet dat wèl. Als mensen dan aan hun tweede borrel of shot beginnen, moet ik tot de conclusie komen dat het blijkbaar prettiger is om het wel te doen, ondanks (maar waarschijnlijk dankzij) de gevolgen. Mij lijken de gevolgen van heroïne niet prettig en daarom wens ik er niet aan te beginnen. Je kunt zeggen dat ik kennelijk in omstandigheden verkeer dat ik dat kan zeggen en anderen blijkbaar niet. Dat is natuurlijk waar: het blijkt dat er mensen in omstandigheden zitten die het prettiger maken om heroïne te nemen dan om het te laten. Dat geldt ook voor de wens van mensen om een einde aan het leven te maken. lijkt het dan niet meer voor de hand te liggen om verslaving in minstens een aantal gevallen te zien als een jezelf op termijn het leven te willen benemen? Als mensen weten wat de gevolgen zijn van het gebruiken van drugs dan is de vraag waarom anderen hen mogen tegenhouden zoals in het geval van euthanasie...

snap je het nog? :D zo ja, kom maar op met je reacties :p

Nogal ingewikkeld uitgelegd, kan eenvoudiger.

Niemand kiest ervoor een verslaving te hebben, maar meestal al ze reeds verslaafd zijn, hebben ze weinig keuze meer.

Verslaving is in zoverre een keuze dat je zelf ooit besloten hebt om voor het eerst datgene waaraan je verslaafd bent geraakt te doen. (Heroine,drank) maar als je daarna van een keuze kunt spreken is het geen verslaving meer.

De eerste keer dat je er mee begint is het een keuze. Zolang je die keuze nog hebt is het geen verslaving. Als je wel verslaafd bent is het een keuze om wel of niet naar een afkickcentrum te gaan.

Ik ben het helemaal eens met degene die dit onderwerp heeft bedacht! Want het is je eigen keuze om te drinken of om drugs te gebruiken. En als je dan verslaafd bent moet je niet komen aantzetten dat het zo moeilijk is, want het is je eigen schuld. En de enige die er wat aan kan doen ben jij zelf, niet iemand anders.
Dat vind ik ervan.

zucht. niet iedereen is zoals jouw, een gelukkig verwend nest.
sommige mensen hebben PROBLEMEN, en soms bezwijk je dan voor de verleiding om jezelf te verdoven met genot.

Maar je kiest er toch zeker wel zelf voor...

Het is je eigen keuze maar het is soms iets ingewikkelder dan alleen een keuze. En niet iedereen heeft zoveel wilskracht en is sterk genoeg om in wat voor omstandigheden dan ook geen genotsmiddelen te gebruiken.

maar als je er niet aan begint weet je dus ook niet hoe het voelt en waarom zou je er aan beginnen als je problemen hebt en je weet niet eens hoe het voelt...

Als je helemaal geen geluk meer hebt dan zoek je soms de verkeerde manier om toch geluk te vinden. Je moet het ergens vandaan halen. En misschien word je er niet gelukkig van maar je probeert het in de hoop dat...

DUS het is je eigen keus.

Het is een keus (meestal), maar soms ook wel de heel laatste en komt daarna dood ofzo.
En wat als je nou gewoon mentaal niet helemaal gezond bent en niet goed weet wat wat je doet voor gevolgen heeft.

daar gaat het hier volgens mij niet over..

Ik bedoel dat het niet altijd zomaar een simpele keuze is, ik krijg wel het idee dat jij dat zegt.

Bij de meeste mensen is het ook een simpele keus maar niet als je mentaal niet gezond bent. Maar volgens mij gaat het hier om mensen die mentaal wel gezond zijn.

Een keuze = kiezen tss verschillende mogelijkheden.
Mensen met problemen hebben meestal niet veel mogelijkheden en worden dan ook wel in hun kiezen beperkt.
En het is dan mss wel een keuze, maar is het een vrije keuze??