Nog nooit verliefd geweest...
 

En ik word over drie weken al 17!!! Moeder Natuur staat zeker in de file... Is dit normaal? en hoe weet je het als je verliefd bent? Ik dacht een keer vlinders te voelen, maar die had ik ook als ik in één van mijn ik-heb-zin-in-avontuur-buien was, of als ik ergens zenuwachtich voor was... Hoe onderscheid je "gewone kriebels" van "leideskriebels?". En mijn laatste knelpunt: ik ben best wel een einzelganger. Ik heb maar een paar goede vrienden met wie ik optrek, en dat is ruim voldoende voor mij, en ik heb heel erg veel tijd voor mezelf nodig. Als ik één avondje naar de bios met een vriendin ben geweest heb ik het voor de komende weken wel weer gehad...
heeft er iemand wat Wijze Raad, betreft mijn probleem?
P.S. toevoeging: het is niet zo dat niemand mij aantrekkelijk vind, er zijn genoeg jongens met wie ik wel iets kan "krijgen" (klinkt best stom eigenlijk...), het is gewoon dat IK niemand aantrekkelijk vind. verder dan, "goh, die ziet er goed uit", en "hij lijkt me wel aardig" is het nog niet gekomen. Is er echt zoiets als "de ware" (goh, deze vraag is vast nog niet eerder gesteld :rolleyes: ), of moet ik op een gegeven moment het maar doen met iemand 'die wel aardig is, maar waarvan m'n hart niet sneller gaat kloppen, want ik wil niet alleen blijven.... :(

Wauw, dat had ik zelf geschreven kunnen hebben. Mijn probleem is ook dat ik niet zo heel veel behoefte heb aan contact van andere mensen van buiten mijn vriendengroep: ik ben ook niet zo iemand die koste wat het kost 'nieuwe mensen wil ontmoeten'. Mijn probleem is dan ook altijd dat ik meisjes éérst heel goed leer kennen (ik kan altijd supergoed met ze praten en opschieten), maar dat ik pas heel laat verliefd op ze word. Tegen die tijd hebben ze mij misschien ook ooit wel leuk gevonden, maar dan denken ze al 'oh, hij onderneemt geen stappen, dus hij vindt me niet leuk'. En dan ben ik al te laat. Dat is ook vervelend.

Maar om terug te komen op jouw verhaal, ik ken genoeg meisjes en jongens die nog nooit verliefd zijn geweest en ook nog nooit een vriend hebben gehad, en sommige zijn ook al 20+. Dus het is echt niks om je zorgen over te maken. Je kunt beter wachten op iemand die je echt helemaal ziet zitten, dan dénken dat je verliefd bent en je vervolgens laten gebruiken.

'Al 17'...waarom 'al 17'? Omdat de maatschappij dat vindt? Doe waar jij je lekker bij voelt. En zoals nare man al schrijft, er zijn er ook zat van boven de 20 die nog nooit verliefd zijn geweest en/of een vriend(in) gehad hebben.

Wat jij schrijft herken ik. Maar ik denk dat als je iemand tegen komt op wie je verliefd wordt alles op zijn plek valt...je weet dat je verliefd bent en je wilt met die persoon samen zijn (dat is nl een kenmerk van verliefd zijn ;)), enz. Zo was het iig bij mij. Ik woon nu zelfs samen en ik zou niet anders willen. Als ik met een vriendin naar de bios ben geweest heb ik idd voor maanden genoeg, maar als ik m'n vriend een halve dag (of nog minder ;)) niet gezien heb...*oef* :(.

Echte liefde komt vaak wanneer je het niet (meer) verwacht. :)

weetje, je kan beter niet verliefd worden.

ik was er erg vroeg bij, 14 dus, en... tja... je word labiel, mega-gelukkig of je voelt je kut, onzeker, blij, druk, en mij heeft het redelijk gesloopt op den duur maar das omdat het niet goed ging.
anyway: ik kreeg een redelijke 230 volt-schok alsk mn toenmalige vriendje zag...
tja ik zou je niet druk maken.
ik snap waar je mee zit maar what the fuck?
andere mensen hebben hier geen hol mee te maken, je doet waar jij te goed bij voelt. en als je het anders wil, kotm het vanzelf.
success!
dikke x

Het komt, ook voor jou. Op een dag, echt. En een paar goeie vrienden is toch alles wat je nodig hebt? Er is niks mis met jou.

Ik was ook een laatbloeier, ik was 20. Achteraf blij toe.

Hoi,

In mijn geval weet ik direct of ik echt verliefd ben of dat ik maar hoop dat ik verliefd zou zijn op het meiske in kwestie.

Tis gewoon als je naast haar zit (of hem), dan word je heel zenuwachtig en kun je amper iets zeggen. Ook al ben je normaal sociaal en heb je nooit problemen om met het andere geslacht te praten.... Zo gaat het allesinds bij mij....

Mjah maar blote bosmens, bij mij is het juist precies andersom - normaal gesproken ben ik niet erg spraakzaam tegen onbekenden en halfbekenden, ook niet echt tegen bekenden... maar als ik verliefd op iemand ben of als ik verliefd op iemand zou kunnen worden dan voer ik meteen uitgebreide vrij goede gesprekken. Het is gewoon voor iedereen anders.
Wat wel altijd geldt: als je echt verliefd op iemand bent, denk je eigenlijk steeds aan diegene (niet altijd even intensief, soms zit de gedachte aan diegene erg op de achtergrond, maar de gedachte is er wel steeds), heb je vaker dromen waarin diegene wél voorkomt dan waarin diegene níet voorkomt, ben je plotseling blij als je diegene ziet en mis je (in het begin) diegene zodra hij/zij een paar minuutjes weg is. Je voelt je tot diegene dan ook sterker seksueel aangetrokken dan je deed vóór je verliefd was, en hebt meer moeite om diegene niet te gaan knuffelen e.d. dan normaal. Verder ben je geneigd alles positiever te gaan zien; een grapje dat je als het door een ander gemaakt was flauw zou vinden, is ontzettend komisch als het van hem/haar komt, als iemand iets negatiefs over diegene zegt, ga je dat vaak goedpraten.
Je hoeft niet onmiddelijk verliefd te zijn zodra je diegene kent, dat is zelfs erg zeldzaam, de meeste mensen moeten diegene eerst een beetje leren kennen, ik moet iemand zelfs eerst vrij goed leren kennen.
Dat je bijna 17 bent maakt niets uit. Ik was net 16 toen ik voor het eerst verliefd werd, en vroeg me ook niet af of dat niet laat was, maar in feite doet het er gewoon niet toe wannéér het is (en bovendien was mijn net-16 helemaal niet zo laat).

en dan nu een nieuwe: de gemiddelde mening hier is: je miet iemand eerst een tijdje kennen voordat je verliefd word. Nou vraag ik me af hoe dat dan zit met internetliefdes. telt chatten dan ook, of is dat wel een liefde-op-het-eerste-gezicht gebeuren? :confused:

als je allebei eerlijk bent, kun je elkaar best leren kennen via msn of icq, lijkt mij... een relatie beginnen op grond daarvan lijkt me alleen een minder goed idee...

Dat hangt helemaal van jezelf af :) Persoonlijk kan ik best heel lang met iemand chatten en bellen (dat komt er bij mij altijd bij, aan alleen MSN heb ik niet genoeg) en vervolgens na een tijdje die persoon best leuk gaan vinden. Maar dat is geen verliefdheid in de letterlijke zin van het woord. Dat is dat meer een soort van genegenheid die je voelt omdat die persoon altijd met je wil praten, (hopelijk) altijd wat leuks te zeggen heeft, enz. Het zijn geen 'vlinders'. Bij mij hangt de echte vonk van zoveel meer af dan alleen woorden op een scherm.

Ik geloof dan ook niet in 'internetliefde'. Ik zie MSN meer als gewoon een manier om mensen te leren kennen, net zoals via-via, school of uitgaan. Het is geen doel op zich, het kan je alleen helpen mensen beter te leren kennen. En je hebt het punt dat je iemand niet meteen op zijn of haar uiterlijk beoordeelt.

zulk soort dingen moet je niet forceren, dus ik zou zeggen, doe waar je zin in hebt, je komt vanzelf wel iemand tegen :)

Tja zal wel een enorm standaard antwoord zijn, maar ik denk toch dat het er vanzelf wel een keer van zal komen..
Als je je er krampachtig op gaat focusen zul je echt niet sneller ''resultaten'' krijgen, het overkomt je gewoon een keer denk ik..

mwoah. Ik was wel 19 dus je hebt nog minstens 2 jaar om me in te halen. (y). Tis trouwens sowieso de eerste keer dat ik überhaupt aan een relatie begin. Bij mij lag het er, naast het nooit echt veel willen doen met vrienden (jij zegt bios, ik zeg: bij mij thuis spelletje spelen. Bios is me veeels te extreem) ook wel aan dat ik erg cynisch was tegenover de liefde. Dat kwam vooral omdat ik heel erg sterk vanuit de rede handelde en het gevoel geen plaats gunde. Nu ben ik nog steeds wel op een sterke manier beïnvloed door het gezonde verstand maar ik probeer eens wat gevoel te kweken en dat lukt aardig.

mijn boodschap: het komt vanzelf. En als het niet zover komt: SO WHAT?!

Inderdaad.

Het is voor iedereen anders. Sommige mensen voelen zich erg zenuwachtig, anderen juist helemaal op hun gemak :)

*je word labiel, mega-gelukkig of je voelt je kut, onzeker, blij, druk* >> geef ik je helemaal gelijk in
maar verliefd zijn valt niet uit te leggen, dat is gewoon een gevoel dat je krijgt..dat voel je gewoon...
ik vroeg me ook altijd was hoe dat is, maar nu weet ik het omdat ik het heb meegemaakt..en eigenlijk nog een beetje ben op de jongen waar het nu uit mee is,
maar in het begin van de relatie vond ik die persoon alleen superleuk maar was ik niet verliefd, dat kwam later, dat voel je gewoon,
gewoon wachten tot je een leuke persoon tegen komt en zo niet..ja so what weetje, verliefd zijn hoeft ook niet alles te zijn hoor.. geloof me
maar succes verders dan

je voelt het wel als je echt verliefd bent. als jij je afvraagt OF je wel een keer verliefd bent geweest, dan is dat idd niet het geval geweest. als je verliefd bent, wil je zoveel mogelijk bij diegene zijn, trek je je alles aan wat hij tegen je zegt, doe je alles zo, dat je denkt dat hij je dan leuker vind, wil je zoveel mogelijk met hem omgaan. maar het is echt niet altijd leuk om verliefd te zijn, vooral niet als je niks met diegene krijgt kan het erg frusterend zijn. (ik ben anderhalf jaar verliefd geweest op n jongen uit mijn klas en het is nooit wat geworden, want ik was/ben te verlegen.) ga niet zitten wachten en hopen dat je verliefd wordt, het komt vanzelf wel een keer (dat heb je ook niet eerder gehoord.. :rolleyes: ) en meestal gebeurt het bij iemand waarbij je het niet had verwacht. je kunt (jammergenoeg) niet kiezen op wie je verliefd wordt....

Ik ben 3 jaar verliefd geweest op iemand die onbereikbaar was en nu ben ik opnieuw verliefd en is het dit keer weer niet wederzijds. Dat is echt geen pretje. Ik ben veel kwetsbaarder en ik heb veel meer verdriet dan als ik niks zou voelen.

Dus maak je niet druk. Ooit komt het ook voor jou en dan hoop ik het dat wederzijds zal zijn. Ik wou dat ik in jou plaats zou zijn, dat ik helemaal voor niemand wat voelde..