stelling: geestelijk gehandicapten moeten zelf kiezen of ze wel of niet kinderen...
 

Geestelijk gehandicapten moeten zelf kunnen kiezen of ze wel of niet kinderen krijgen.

Bij Nederlands moeten we een discussie houden over dit onderwerp. Ikzelf vind dat t n ontzettend moeilijk onderwerp is, waar veel voors en tegens te melden zijn. Ik wist niet goed waar k t onderwerp zou plaatsen, dus probeer t hier maar ff. Hoop dat jullie mij argumenten kunnen geven. Alvast bedankt :)

Hoe geestelijk gehandicapt? Zodat ze bewust genoeg zijn om te weten wat ze doen?

Wie verzorgt wie uiteindelijk?

Ik vind het op zich wel moeilijk om hier op te antwoorden. Voor het belang van het kind zou ik zeggen: nee, ze mogen niet zelf kiezen.
Maar ik vind het ook weer rot om met iemand anders leven te gaan bemoeien op die manier.

Nee. De kans is veel te groot dat het kind ook weer geestelijk gehandicapt is. Een geestelijk gehandicapte ouder kan daar niet goed voor zorgen, als deze al niet in staat is zichzelf te verzorgen. Als een van beide ouders geestelijk gehandicapt is, vind ik het wel kunnen, maar ik weet niet of dat wel zo vaak voorkomt.

Nee. Dit heeft negatieve effecten op de opvoeding van het kind. Al doet de opvoeder (geestelijk gehandicapte) nog zo liefdevol, het kind zal toch anders tegen de opvoeding aan kijken. Door verschillen die hij ziet met bijvoorbeeld opvoeding van kinderen met "normale ouders", kunnen ook problemen bij het kind zelf ontstaan. Een kind hoort opgevoed te worden door een vader en een moeder; die vervullen beiden een essentiële rol in de jeugd van het kind. Zo is het naar mijn mening ook slecht als een kind wordt opgevoed door twee mannen of door twee vrouwen.

Daarnaast speelt natuurlijk ook het punt mee dat de kans op afwijkingen bij het kind groter is ; wat ook bepaald niet onbelangrijk is.

Hoe kom je daar nou weer bij, die kans is ontzettend klein.

Als er 1 van de opvoeders niet geestelijk gehandicapt is en in staat het kind "normaal" op te voeden of er een afspraak is over verzorgers mag dat wel. Maar eigenlijk kan je zo iemand toch ook niet verbieden om geen kinderen te krijgen.

1. Is toch niet goed om door 1 opvoeder opgevoed te worden? Jij zou toch ook wat missen als je alleen door je moeder of alleen door je vader werd opgevoed (ook al gebeurt dat natuurlijk erg veel)?
2. Dat is geen argument. Uiteraard heeft diegene er niet voor gekozen geestelijk gehandicapt te zijn, maar het gaat niet alleen maar om de rechten en keuzes van de geestelijk gehandicapte, maar ook, en vooral, om het kind!

1. Klopt, maar ik denk als de omstandigheden zo zijn dat ze wel zelf mogen kiezen.
2. Daarom denk ik dat met 1 opvoeder de gehandicapte zelf mag kiezen.

Mits je er van verzekerd bent dat het kind opgevoed kan worden wel.

Omdat iemand een ziekte heeft wil niet eggen dat zijn of haar kind ook een ziekte zal krijgen. bovendien hebben ook gezonde mensen ziekte-genen die bij hen niet werken, maar die wel bij de kinderen in het DNA-patroon kunnen komen.

ik vind dat ze geen kinderen mogen nemen omdat
1 ik een geestelijk gehandicapt persoon zoals ik ze ken niet in staat 8 een kind goed op te voeden
2 ook al zouden het wel goede opvoeders zijn dan zouden ze denkik moeilijk overwicht houden als het kind in de puberteid komt. als mijn ouders geestelijk gehandicapt zouden zijn, zou ik niet naar ze luisteren en dat is denk ik niet goed voor een kind.

Ik vind wel dat geestelijk gehandicapten een kind mogen krijgen. Als dat niet meer kan zou ik pleiten voor een algemene toets. Mensen die de toets niet goed maken mogen ook geen kinderen krijgen.
Ik ken een paar vrienden die slecht zijn opgevoed thuis, ze hebben wel "normale" ouders. Deze ouders blijven bestaan niemand maakt zich daar druk om, terwijl dat ook veel problemen oplevert.
Om nog een extreem voorbeeld te geven, het meisje van Mulde had ook geen geestelijk gehandicapte ouders, maar als je ziet wat daar van over bleef.
Ik vind dat iedereen het recht heeft een kind te maken, het hoeft namelijk niet alleen bij geestelijk gehandicapte fout te gaan. Ik denk ook wel dat het kind anders opgevoed wordt, maar ik denk dat het toch wel goed kan lukken. Misschien zorgt de opvoeding juist voor dat het kind meer inzicht krijgt in de gevoelens van anderen en zal het juist een positief effect hebben op de kinderen.

het ligt er inderdaad aan wat je precies onder "geestelijk gehandicapt" verstaat...

idee van een toets vind ik nog niet eens zo slecht, hoewel het wel een beetje raar klinkt...

is idd een goed idee maar ik betwijfel of je kan zien aan een toets of iemand een goede ouder is en het is zeker van belang hoe zeer iemand gehandicapt is maar omdat je denk ik moeilijk een grens kan trekken zul je het volgens mij bij alle geestelijk gehandicaptn moeten verbieden om kinderen te nemen

tis alleen zo moeilijk om tegen iemand die over kinderen begint te zeggen van: "dan moet je wel eerst even een testje doen. Als jij 1 fout meer heb dan toegestaan is kunnen we er niet aan beginnen, helaas joh" Das ook moeilijk en onethisch. Tis gewoon een heel moeilijke kwestie.

heej mensen, bedankt voor t reageren (nog meer reacties zijn welkom trous :) ) Ikzelf moet n standpunt innemen, dat ik er tegen ben. Ik moet tegen gehandicapten zijn die n kind willen... Tis en blijft moeilijk, omdat je niet zomaar tegen iemand kunt zeggen: jij mag geen kind krijgen. Dit klopt niet, gehandicapten zijn nog wel mensen, ze zijn gelijk aan ons. Aan de andere kant is het wel weer zo dat bepaalde gehandicapten niet in staat zijn kinderen te verzorgen, en moet er gekeken worden naar de toekomst van het kind... moeilijk :( hoop dat er nog meer reacties komen, nogmaals bedankt (y)

Niet waar. Het syndroom van Down wordt veroorzaakt door een extra chromosoom. In geslachtscellen van mensen met dit syndroom, komen dus ook veel meer cellen met een extra chromosoom voor (bij elke gehandicapte ouder is de kans daarop 50 %). De kans dat een kind dus ook geestelijk gehandicapt is, is 25 %. Dat vind ik een redelijk grote kans.

En dit is een beetje versimpeld weergegeven, dat weet ik ook wel, maar daarom niet onwaar.

je zult toch echt ergens een grens moeten trekken! en alles wat je doet zou onethisch zijn. als je ze een kind laat nemen is dat onetjisch tegnover het kind en sta je dat niet toe ben je ook onethisch. het is dus allebij onethisch maar wat is daartussen de beste keus dat is de vraag.. en dat is een mening dus je kunt niet zeggen dat de een gelijk heeft of de ander

Geestelijk gehandicapten weten niet wat voor een verantwoordelijkheid het is, de kans lijkt me klein dat ze het normaal en goed zouden kunnen opvoeden. Kinderbijslag, ziektes, scholing, sinterklaas,.. kinderen hebben die dingen nodig, maar beheerd doro ouders, dat kunnen geestelijk gehandicapten niet
De kinderen zouden niet in een normale situatie opgroeien en verkeerde dingen leren. Dus het zou niet mogen, je hoeft de verzorgers van die mensen niet nog meer te belasten.

Ik weet waardoor het syndroom van Down wordt veroorzaakt, maar bedankt voor 't vertellen. :cool: .
Ik dacht trouwens dat het syndroom van Down alléén erfelijk was bij translocatie trisomie 21, welk maar in 2% oid van de gevallen voorkomt.

Trisomie 21 is de enige erfelijke, omdat een persoon met een andere trisomie al voor of snel na de geboorte overlijdt. (Of het moet in de geslachtschromosomen zitten, dan krijg je mensen met het syndroom van Turner en zo, maar dat is ook niet erfelijk want die mensen zijn onvruchtbaar).
Dus een persoon met het syndroom van Down heeft altijd Trisomie 21.

En ik heb al een jaar geen biologie meer! (wel met een 8 afgesloten... yay)

Oh, dat kan best allemaal. Ik heb al sinds de derde klas geen biologie meer. Maar mannen met het Syndroom van Down zijn vaak toch onvruchtbaar?

Als je nou gewoon als criteria neemt dat als iemand voor zichzelf kan zorgen, hij kinderen "mag hebben"? Enige probleem is dan dat veel niet gehandicapte ook beter geen kinderen zouden kunnen nemen.

Geen idee.

Helemaal mee eens.

Conclusie: Loze post.