ouders die (onbewust) je plannen in water doen vallen...
 

pffffff... ik begin het echt vervelend te vinden!

't is net alsof mijn ouders en de ouders van mijn vriendje er onbewust voor zorgen dat onze plannen in het water vallen...

zo wou ik dat mijn vriendje kwam eten vrijdag, maar dat kan niet omdat zijn ouders willen dat hij thuis eet, omdat zij de zaterdagmorgen vertrekken voor een weekend...

dan wou ik de zaterdag bij hem blijven slapen na een fuif, maar ook dat kon niet, omdat mijn ouders me na de fuif willen komen halen en niet willen dat ik ergens blijf slapen...

(en zo heb je nog wel dingen)

pfffff... begin het beu te geraken! hebben jullie dit soms ook?

Hm nee nooit last van. We zorgen altijd wel dat onze plannen zo lopen zoals wij willen, en anders passen we ze aan. Maar mijn ouders hebben niet de behoefte voor mij te bepalen wat ik wel en niet doe, en mijn vriend is oud genoeg om te bepalen wat hij wil doen dus wat zijn ouders zeggen hoeft niet perse invloed te hebben..

wel een broer die altijd op momenten aanwezig is (ECHT ALTIJD) dat je em liever niet wil zien.....

Nope. Hij mag in principe alles van zijn ouders, zo lang die er geen last van hebben en het niet ongezond voor hem is. Ik heb in overleg met mijn ouders regels voor mezelf opgesteld, dus ik weet altijd van te voren of iets gaat mogen, en plan dus nooit dingen die niet mogen.

ach, dingen lopen niet altijd zoals je gewild had en daar zul je je bij neer moeten leggen. daarentegen lopen sommige dingen ook fijner af dan je verwacht had, dus ik zou me maar niet al te druk maken....

Ja, je ouders willen je gewoon beschermen. Dat het nu twee maal achter elkaar is, is natuurlijk puur toeval. Ouders zijn in veel zaken gewoon diegene die aan het langste eind trekken en daar is ook bijna nooit iets aan te doen. Je zult moeten wachten ze je meer vrij laten. Het nu alvast zeggen tegen je ouders kan natuurlijk nooit kwaad.

ach je ouders hebben het beste met je voor en waarschijnlijk doen ze het echt niet met opzet..
Maar goed, mijn ouders hebben ook wel eens liever dat ik een avondje thuis blijf ipv weer weg ga.. of dat ik thuis met zn alleen eet, ipv ergens anders..

Als het je echt dwars blijft zitten zeg het eens tegen ze, maar denk ook aan de manier waarop je het tegen ze zegt.. Ga niet in de aanval, op een boze toon, maar zeg het gewoon op een redelijke manier zodat ze ook bereid zijn naar je te luisteren.
Dat was ff een extra tipje.. mocht je het er met je ouders over willen hebben..

Mijn moeder zij een keer tegen een vriendin van mij dat ze er niet uitzag, de eerste keer dat ze haar zag. Daarom heb ik haar vermoord.

Ja, maar ik lieg dan gewoon om ze te misleiden. Dat laatste voorbeeld, bijvoorbeeld: 'ik rij al met die en die mee' en dan 's avonds bellen dat je blijft slapen daar (bij een vriendin)