Vol met mijn ik
 

Vol met mijn ik

Moe, maar rusteloos
Leeg en vol tegelijk
Gevoelens uitgewist
Tegen gedachtes

Hoofd, zo vol
Maar waarmee
Vol met niks
Vol met gedachtegangen

Hart weer leeg
Terwijl gevoel leeft
Angst, pijn en verdriet
Maar toch met een lach

Telkens hetzelfde
Dezelfde gevoelens
Opnieuw deze gedachtes
Allemaal gevult met niks
Behalve met mijn ik...

Naja, weet niet echt wat ik van meot denken...commentaar welkom

mmm, ik weet ook niet zo goed wat ik er van denken moet. waar het hart van vol is loopt het toetsenbord van over, maar ik voel ergens een puberaal gebrek aan zelfspot en reflectie. aangenomen dat je alles meent wat je zegt, hetgeen meestal wel zo is met dit soort gedichten... ik raad je aan dit soort dingen voor jezelf te bewaren, en je best te doen om echt iets moois te maken met de gevoelens waaruit dit voortkomt. zoek inspiratie, dan lukt dat wel.