Ode aan een illusionist
 

Ode aan een illusionist

Springend met hamsters,
droog als een kind,
sla jij met kameraden,
mijn advies in de wind.

Spelend met ribben,
gedwongen onder dwang,
wilde jij mij verlaten,
het leven had geen zin.

Vastberaden als zebra’s,
charismatisch als zand,
probeer jij te frauderen,
neigend naar perversie.

Ik mag jou niet,
dat is waar het om draait,
immers na je capitulatie,
voelde ik me zwaar
genaaid…

Vaarwel, mijn maat!
je wordt bedankt…

is de symboliek te lastig?

ow.. is het symboliek?
Ja, dan is ie wel lastig ja....

dit gedicht heeft een redelijk grote symbolische waarde. de titel hangt hier sterk mee samen...

is er echt niemand die enig idee heeft?