abortus
 

Waarom zouden jullie wel of geen abortus nemen als je ongewenst zwanger bent?

hier zijn al zo vaak discussies over geweest... gebruik zoekfunctie

Ik kan me niet voorstellen dat ik ongewenst zwanger zou zijn.

ik zou NOOIT abortus plegen... gewenst zwanger of niet... bedoel, da's wel een levend wezentje, en ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven dat ik het geen kans gegeven heb... ik zie abortus als moord, dus nope, never

Ik zou het houden, ik kan het me niet voorstellen...maar laten weghalen..echt niet dus! Zou trouwens niet eens mogen van mn moeder denk k :D

ik ook niet... wel 'onbedoeld' of 'ongepland' maar niet echt 'ongewenst'... denk ik.

en nee, dan zou ik geen abortus plegen... eigen schuld! en natuurlijk komen er dan weer mensen die zeggen dat voor het kind de beste keus moet worden gemaakt en dat die anders weetikveelwat (blabla), maar ik zou het altijd nog kunnen laten adopteren ofzo. mogelijkheden te over als ik het zelf niet zou kunnen opvoeden (wat ik denk ik wel zou kunnen, maar waar ik overigens toch liever nog niet over nadenk).

Ik zou geen abortus doen, omdat ik nu weet wat voor moois je krijgt!

Ach, als ik zwanger zou zijn van mijn verkrachter, zou ik ongewenst zwanger zijn. En dan zou ik zeker abortus plegen.

Er is ongepland en ongewenst. Maakt nogal wat verschil.

idem

Als ik zwanger was door een of andere enge verkrachter, en ik was zo oud als ik nu ben, zou ik t weg laten halen, ik kan dr niet voor zorgen en ik ben bang dat ik het kind nie eens hier op de wereld kan laten komen. Maar als ik 3 jaar ouder zou zijn, zou ikk het niet weg laten halen, het blijft een mens.

Ik heb 't wel gedaan....jaar gelden nu! Morgen een jaar geleden om precies te zijn...:(

Het voelde van te voren als een juiste keus. Achterafgezien.....twijfel ik.....ik kan nu niet zeggen of k het zoals k nu denk weer zou doen. Alles is verdeeld in tween. Schuldgevoel is groot. Je doodt iemand. Aam de andere kant weet ik ook dat zo'n kind geen leven zou hebben gehad, iig niet bij mij. Adoptie zou mogelijk zijn geweest....:(

Als je abortus wil laten plegen moet je goed nadenken. En dan zelfs sta je vaak niet helemaal achter je keus. Ik zeg niet dat abortus fout is. Het hangt er vanaf hoe je tegen dingen aankijkt e.d., vanuit welke redenen je het doet en wat je erbij voelt...

Maar als je zwanger bent en je een abortus overweegt. DENK GOED NA!!!!!!!! Probeer niet in paniek te raken en je gedachten helder te houden. Praat er met de vader over (indien mogelijk) en.....DENK NA!!! en dan nog een keer nadneken en nog een keer en nog een keer......

Ik had denk ik hetzelfde gedaan.... Denk je er nu nog vaak aan dan?? Heeft het verder nog veel concequenties gehad op je leven? en nu is alles goed met je enzo?
(goed dat je er hier over praat!!! (y)
(sorry als ik teveel vraag)

Ik had als ik NU zwanger zou worden abortus wel overweegt, denk ik. Ik kan een kindje nog geen toekomst bieden. Om het kindje dan per adoptie te stellen, is ook geen pretje, krijg jij en het kind later ook last van. Het is misschien een gruwelijk idee om het weg te laten halen, maar ik denk wel dat dat het beste zou wezen...

(oeh bah :(.. vreselijk idee hoor,)

ik zou gewoon een overtijdsbehandeling nemen.. is wat minder ingrijpend dan abortus..

is toch t zelfde :confused:

ik zou nooit abortus nemen denk ik, behalve bij verkrachting

Kheb al meedere keren meegemaakt dat ik dacht dat ik zwanger was. MIjn vriend had liever dat ik hem zou laten weg halen omdat we het kindje geen toekomst konden bieden. :( Dat wilde ik absoluut niet. Het zou immers een levent wezentje zijn en dan zou ik hem dus vermoorden. :mad: Ik zou er denk ik ook later wel spjt van krijgen. En waar slaat het op als je zegt: En ik denk dat het van mijn moeder niet mag? :eek: :confused: Zelf wil je het dan toch liever ook niet! Logisch dat je moeder het dan niet goed vind...
Zekerz niet op mijn leeftijd.... :D Maar ja IK had geluk, ik was niet zwanger, maar vele hebben pech en zijn wel zwanger... Denk goed na over wat je doet als je zwanger bent!!! ;)

Bij verkrachting ook niet, denk ik dat word wel weer wat ingewikkelder..... :eek: :( :( :( :(

Ik denk er zeker vaak aan. En het heeft ook heel veel invloed op me gehad! Mijn leven is niet veranderd t.o.v. oor de abortus. (iig niet iets wat daarmee te maken heeft), op mezelf heeft het juist heel veel invloed gehad.

Ik vind het moeilijk om hierover te praten, maar toch doe ik het omdat 'k denk dat sommige mensen er misschien wat aan hebben. Ik hoop het...

Als je goed leest zie je dat ik zei dat ik het van mijn moeder niet weg zou mogen laten halen!

ik zou abortus plegen als ik niet zou weten wie de vader was, of nu al zou weten dat de vader niet voor zijn kind wil zorgen.

Of als ik nog grote toekomstplannen zou hebben.. Ik bedoelik ben van plan later te gaan studeren, en mn studie wil ik perse afmaken.. Ik wil dat kind een goede toekomst willen bieden, niet elke maand het nauwelijks redden met je geld en heel arm zijn..Wel geld hebben voor eten maar meer niet..

Ja ik weet dat ik dan een kind vermoord maar dit is beter dan de rest van je leven spijt hebben, een slechte baan krijgen, het kind geen echt leuk leven kunnen bieden. Ja hij heeft dan een dak boven zn hoofd en eten maar iets meer dan dat wil ik em toch wel kunnen geven

Sommige mensen hebben de rest van hun leven spijt als ze een kind weg laten halen. Dat zou ik iig hebben.

Al vanaf dat ik er over na begon te denken wist ik zeker dat ik een kind nooit zou kunnen laten aborteren, misschien ook omdat ik weet dat mijn moeder altijd achter me zou staan en me zou helpen het kind op te voeden/verzorgen ed. Dat is niet de juiste manier, daar ben ik me volledig van bewust, maar als ik een abortus zou laten plegen zou ik daar niet mee kunnen leven, denk ik. Nu is het allemaal anders, ik denk dat ik nu zelf sowieso in staat ben om een kind op te voeden/te verzorgen.

Let wel: het is ieders eigen keus, als iemand bewust voor een abortus kiest vind ik dat alleen maar goed, ik zou het zelf alleen niet kunnen.

ik heb 3 maanden geleden een abortus gehad... daarvoor zei ik altijd dat ik NOOIT een kindje weg zou laten halen, en dat was dan ook het 1e dat ik zei toen ik zwanger bleek te zijn... de realiteit is echter anders, ik ben meteen overal achteraan gegaan heb het iedereen verteld (ik was er immers van overtuigd dat ik het kind toch niet weg zou laten halen) allerlei instanties gebeld die me van het kastje naar het muurtje stuurden, het kwam er op neer dat ik geen woning kon krijgen, wel een uitkering maar die zou dan van mijn moeders inkomen worden ingehouden, wat zou betekenen dat mijn moeder en broertje het huis zouden moeten verkopen en in een flatje zouden moeten gaan wonen... nou dan denk je er wel 2x over na hoor!
Ook mijn (ex)vriend (die wel meerderjarig was) kon geen woning krijgen omdat hij geen verblijfsvergunning had, en dus ook geen eigen inkomen...
Stel je nou eens voor dat ik egoistisch genoeg was geweest om t kindje te houden, wat voor leven zou hij/zij hebben gehad? een moeder zonder werk in een flatje (als we dat al konden betalen) die de hele dag doodongelukkig thuis zit en amper geld heeft voor kleding en voedsel laat staan een fatsoenlijke toekomst voor beiden...
Ik heb het er heus nog wel moeilijk mee, maar ik weet dat dit beter is.... en het mag dan hard klinken maar je moet er ook bij nadenken hoe jong we zijn... ik zou mijn hele jeugd hebben vergooid, nooit meer uitgaan met vrienden, nooit meer gezellig een dagje weg met n vriendin en noem maar op... :o

Op dit moment zit ik een beetje in de stress vanwege het feit dat ik nog niet ongesteld ben geworden

(tis pas wel twee dagen na datum maar ok, voor hele verhaal zie dat andere topic over nog niet ongesteld)

Ik betrapte me er nu ineens op dat ik, stel ik zou zwanger zijn, ik het kindje toch wil laten weghalen, ook al heb ik al een tijd geroepen dat als ik zwanger zou zijn, ik koste wat kost het kindje zou houden. Ook al ben ik nog erg jong als moeder, ik zou het toch willen houden.
Maar nu, ineens, is dat omgeslagen.
K snap het zelf nog niet helemaal, maar goed, t geeft iig een antwoord op je vraag.

nee uiteindelijk wel als 't ist gebeurt..want je bent toch bevruchte eicel kwijt.. net als bij abortus.. maar is niet hetzelfde want dan zou het wel dezelfde naam hebbe :)

Ik zou mijn vriendin verzoeken dat nooit te doen, we hebben het over een kind, een geschenk!!

Op je negentiende? Dan zit je niet te wachten op dat soort kadootjes. Het is voor het kadootje zelf ook niet zo leuk, denk ik.
Op mijn negentiende zou ik absoluut een slechte moeder geweest zijn. Kinderen zijn krengen, geen engeltjes zonder vleugeltjes. Ze jengelen, dreinen, krijsen in de supermarkt de hele bliksemseboel bij elkaar omdat ze NU een snoepje willen, wensen 's ochtends vroeg om zes uur al aandacht en entertainment. Ze zitten overal aan met hun fikken, vernielen de boel, spugen, poepen en piesen, trekken de kat aan zijn staart en de hond aan zijn oren, vreten de asbak leeg, zetten de oven aan, drinken uit de terpentinefles, maar weigeren de zorgvuldig klaargemaakte verantwoorde kinder geschikte warme maaltijd die je zelf ook niet lust maar die jij wel braaf opeet, stoppen boterhammen met pindakaas in de videorecorder, en messen in hun mond. Je kunt ze nergens mee naar toe nemen zonder een volksverhuizing op gang te brengen maar je kunt ze ook geen twee minuten alleen laten, ze willen niet slapen ook al zijn ze doodmoe, en last but not least: je krijgt er geen zinnig woord uit. Het functioneert op een debieltjesniveau. De poes snapt beter wat ik zeg dan een peuter, of in ieder geval doet hij beter alsof. Als je ze een stupide verhaaltje hebt voorgelezen moet het nog een keer, en ze willen teletubbies kijken, de hele dag.

Ik zou nog steeds geen goede moeder zijn, vrees ik.

Absoluut op mijn negentiende! Een goede moeder ben je niet, dat word je, door te doen. Vooral veel liefde is vereist. Mijn moeder had ook nooit de middelen, mijn moeder was depressief, mijn moeder had geen man. Maar toch heeft ze me voortreffelijk groot gebracht door zich op te offeren en mij liefde te geven!! Als ik nu een meisje zwanger zou maken, zou ik geen twijfel hebben en zeker willen dat ze het kind zou houden! Het komt misschien niet op een ideaal moment, maar dan moeten we dat mens dat er dan bij komt de situatie maar aanpassen vind je niet!

Ik denk dan ook dat dat misschien de oorzaak zal zijn van jouw beeld over kinderen, omdat je het zelf niet leuk vindt. Wat niet betekend dat het niet leuk is. Het ligt er behalve hoe het kind zelf is, ook aan hoe je je kind opvoedt. Kinderen kunnen ook heel leuk en lief zijn, ik kan net zo'n waslijst als jij op gaan noemen, maar daar heb ik geen zin in. :)

Ik ben stapelgek op kinderen, mijn eerste baantje was nanny zijn, en die kleuters hadden het jaren later nog steeds over mij, hoorde ik van hun moeder. Ik ben een geweldige tante, en ik hou heel veel van mijn neefjes en nichtjes.

Maar 24/7? Nee.

Dan mijn post bedoeld als over event. eigen kinderen.

Een overtijdbehandeling is inderdaad een abortus, maar wel een die in een zeer vroeg stadium (12, 13 of 14 dagen na overtijd zijn) wordt uitgevoerd. Bovendien hoeft de baarmoederhals daarbij niet te worden opgerekt, wat bij een gewone abortus wel het geval is.

Als ik ongewenst zwanger zou zijn wel, als ik ongepland zwanger zou zijn niet. Eigenlijk wil ik hoe dan ook geen kinderen, maar als ik klaar ben met m'n studie en ik blijk zwanger te zijn, dan zou ik het kindje krijgen.
Waarom is het moord, mensen? Oke, het leeft, het groeit, het heeft voedingstoffen nodig, het bezit DNA... maar als je er gauw genoeg bij bent zijn er nog geen hersenen ontwikkeld, kun je het nog niet als een wezen(tje) zien... Onkruid leeft, groeit, heeft DNA, nodigt voedingsstoffen, maar je voelt je toch ook niet schuldig als je een brandnetel uit rukt? En ja, het had een mens kunnen worden... maar al die spermacelletjes van jou/je vriend kunnen ook een mens worden als je er een eicelletje bij houdt, dus zijn condooms dan niet ook moord volgens die redenering?