Dromenland
 

Dromenland

Het koele metaal streelt haar polsen
Ze zingt haar laatste lied
Gedachten stromen langzaam weg
Huilen doet ze niet

Als het zonlicht morgen doorbreekt
Zal ze er niet meer zijn
Verre dromen laat ze varen
Niemand verdient zoveel pijn

Bittere tranen wellen zomaar op
Ze kan nu niet meer terug
De stilte stolt het laatste bloed
Een koude rilling glijdt over haar rug

het begin is er, die is mooi :), maar..ik mis een soort van écht einde..snap je wat ik bedoel? ik krijg niet t idee dat ik na t lezen van de laatste strofe het eind had gelezen... maar ondanks dat issie wel mooi :)

Ik sluit me daar wel bij aan. Er mist nog een klein stukje, hoewel het al wel naar het einde toegaat, mist het de echte afsluiting. Hoewel het soms nogal krom is qua ritme, is de inhoud en de verwoording erg mooi gedaan. Zeker niet op een clinchématige manier.

vind hem mooi maar ik mis iets, ik denk een laatste strofe.... iets wat wat meer over haar persoon of over de mensen om haar heen vertelt

structuur is goe
en ook de sfeer komt over
vooral de zin: De stilte stolt haar bloed IS duisterlijk goed

misschien moet je koude rilling en niet meer terug omdraaien ... heb je een einde:) (bedoel hele zins)

hijs vet met mogelijkheden ;)

Ja, als je dat omdraait dan is er inderdaad een einde...Goed bedacht Kip:p

Hehe...toen ik het gedicht hier overtikte van mn blaadje begon ik hier dus al aan te twijfelen. Ik heb het uiteindelijk maar zo gedaan.

Ik ben inmiddels bezig met een laatste strofe...moet er nog even over nadenken.

aah kwel we w8 af :)





soms hé..... heb ik een idee;)

*applaus*

Maarja...kzit er nog even over te denken. Ik heb vroeg in de avond nooit zoveel 'inspiratie'. Morgen heb ik hopelijk een laatste strofe :)

Okee...kheb het gedicht nu 'af', die laatste strofe heb ik gisteren geschreven. Kritiek is zeker welkom! :) Ben wel benieuwd...zit namelijk nog erg te twijfelen over die laatste strofe...

Dromenland

Het koele metaal streelt haar polsen
Ze zingt haar laatste lied
Gedachten stromen langzaam weg
Huilen doet ze niet

Als het zonlicht morgen doorbreekt
Zal ze er niet meer zijn
Verre dromen laat ze varen
Niemand verdient zoveel pijn

Bittere tranen wellen zomaar op
Ze kan nu niet meer terug
De stilte stolt het laatste bloed
Een koude rilling glijdt over haar rug

Zij die zich haar vrienden noemen
Ze zien haar niet meer staan
De warmte van haar nieuwe leven
Laat haar dromenland in gaan

Mooi gedicht Anne, mijn complimenten !!

uhum. Hoop lovende kritieken. Misschien is inhoudt inderdaad wel mooi (kan ik me niet echt over uitlaten, want mij grijpt het niet) maar van ritmetiek klopt echt geen ene meter. Sommige woorden zijn te lang, waardoor het niet loopt. Sommige rijm is echt niet mooi. En dat is zonde. Want heb gezien dat je het wel kan...

Ik zou dit gedicht even uitprinten, gaan zitten, gaan schrappen en gaan veranderen (op gevoel, werkt altijd het best) en dan verwacht ik toch wel een dat er een goed lopend gedicht uitkomt.

hajo
(t is alleen opbouwend. Geen kritiek.)

die laatste strofe die je erbij hebt bedacht vind ik nou net iets minder dan de rest, dat is zonde van het geheel. :) ben et wel met hajo eens, print t uit en ga schrapen, of misschien beter, print em uit, en lees em af en toe even en kijk er kritisch naar. :) misschien komt er dan iets sterkers uit, want die laatste strofe vind ik jammer

ik kreeg er gewoon kippenvel van :)

Maakt niet uit...ik wil juist (opbouwende) kritiek, kunnen mn gedichten alleen maar van verbeteren toch?
Maar ik zal er eens voor gaan zitten en ik zal ook nog eens kijken naar die laatste strofe.