avond (maar dan zonder slaap)
 

Licht

Ik kan mezelf niet meer zien
Ik laat de lichten uit
Zeg mij niets; vertel geen waarheid
Geef mij niet de schuld.
Ik zweeg niet, ik fluisterde niet
Mijn woorden waren dus fout
Als een glas water voor het aansteken
Van een kaarsje. Ik doofde wat
Kennelijk niet branden mocht.

Contouren van mijn schaduw
In de spiegel zonder licht
Het gebeurde niet; het doet
Wel pijn. Wat niet gebeurde, zal ook
Nooit meer gister zijn.
De maan als beschermer van mij
Weigert haar licht te doven
Schijnt over de bomen, verlicht
Die ene wolk als teken
Een teken dat het weer licht zal zijn.

©bmonsma