Ik word gek van m'n ouders
 

Ooh ik word daar helemaal gek van. Elke dag aan het eten, niemand zegt een woord. Ik hebt nooit een sterke band met mijn familie gehad. Als ik alleen met m'n vader ben lukt het wel, alleen met m'n moeder ook wel. Maar samen... Als het aan ons pap lag zou ie door willen gaan, maar als het aan ons mam lag. En omdat ze zelf niet meer met elkaar op kunnen schieten word dat afgereageerd op ons. Ik ben de oudste thuis en de enigste die weet dat ons mam vaak naar een andere vent ging, wat daar gebeurde weet ik niet. Maar ik kan er niet meer tegen, ik krijg voortdurend woede aanvallen. Ik reageer me af op de deuren van ons huis ik word er gek van... Sorry maar dit moest ik even kwijt.

(en degene die mij persoonlijk hier kenne op dit forum, die houde hun mond dicht tegen iedereen en houde het voor zichzelf of praten er met mij over)

Weten ze ook dat je er zo over denkt?
Dat je er gek van wordt, en er niet echt meer tegen kan?

Misschien helpt het als je dat ook aan hun laat weten.
Misschien dat ze dan meer proberen om de situatie toch iets te veranderen, of het allemaal wat duidelijker uit te leggen.

Probeer er met iemand (hun) over te praten..
Alles voor je houden is nou ook niet echt handig imo.

ja inderdaad. En miss is het handig om eerst met je moeder te praten (aangezien zij degene is die steeds naar een andere vent ging) om te vragen hoe dat precies zit. Misschien weet je vader het al?! maar misschien ook niet... Ik denk niet dat jij degene bent die het dan uiteindelijk aan je vader moet gaan vertellen (dit is mijn mening, dus als jij denkt dat dat wel beter is, dan moet je je hier niks van aantrekken) Nou verder, ik zou niet met allebei je ouders tegelijk gaan praten, want zoals je zelf al zei gaat het wel goed als je alleen met je vader of alleen met je moeder bent maar als hun bij elkaar zijn niet... dus op die manier bereik je anders nog nix. Mja, zie maar wat je hier mee doet! heel veel suc-7 ermee!
*hug en kus* mij