Kinderen
 

Oké ik weet bij god niet hoe ik hierop kwam, maar ik vroeg me het volgende af:

Stel, je hebt een relatie met iemand en die persoon wil absoluut géén kinderen, terwijl jij dat zeker wel wil.
Of andersom; je hebt een relatie met iemand en die persoon wil wel kinderen, terwijl jij dat absoluut niet wil.

Wat doe je dan? Zou je om deze reden af kunnen zien van een relatie? En de 'relatie' die ik nu bedoel is dan ook wel als je in principe aan kinderen toe bent. Oke, ben best benieuwd.

Uiteraard moet ik dan mijn standpunt herzien of ik nog wel een relatie wil. Mijn standpunt geen kinderen valt namelijk niet over te discussieren. Ik heb een erfelijke hartafwijking. Je kinderen met alle gevolgen daarvan opgeschepen vind ik een van de asociaalste dingen die je kan doen.

Mja, dat is idd een hele goede vraag. Welliswaar zal het niet vaak voorkomen, maar ik denk dat de relatie wel zeer bemoeilijkt zou worden. Toch denk ik niet dat dit het einde hoeft te zijn. Ik denk dat mijn persuasieve vaardigheden zo groot zijn om mijn mening uiteindelijk toch wel door te dringen. Om dus iig iemand ervan te overtuigen dat kinderen hebben echt iets unieks is.

Per definitie hoeft het dus niet het einde te betekenen. :)

Ik heb persoonlijk niet echt het id van jaa ik wil graag kinderne of van nee absoluut niet.. hehe dus ja voor mij zou het geen probleem zijn om de relatie aan te gaan of voort te zetten als diegene perse wel of geen kinderen wil.
Maarja.. ik ben pas 17... nog lang geen tijd voor kids.. :D

Als puntje bij paaltje komt is je partner belangrijker dan kinderen. Met zijn tweetjes ga je toch ook oud worden, die kids zeggen na achttien jaar gedag.

Bij dit soort dilemma's hanteren wij een veto recht, de andere partner mag iets afstoppen als hij of zij het echt niet wil.

Verder gaan we uit van een denkmodel: een worst case scenario volgens beide varianten. De variant met de slechtste gevolgen, die kiezen we dan niet.

Zo zijn wij dus uitgekomen op geen kinderen. Zelfs al gaat het tussen ons fout, hierom, dan worden er tenminste geen onschuldige kinderen daar het slachtoffer van, alleen wijzelf.

Het is de enige methode die werkt bij onoverbrugbare verschillen.

Geloof me, dit soort dilemma's kan een relatie behoorlijk onder druk zetten.

Ja, dat is dus inderdaad een heel moeilijk punt, maar zeer logisch vanuit jouw standpunt. Dat lijkt me trouwens echt rot, dat je om zo'n reden (of wat voor reden dan ook natuurlijk) geen kinderen kán krijgen (of wil.. ligt eraan hoe je het wil zien). Maar goed, dat is een ander verhaal.

Simpel. Ik wil (voorlopig de eerste 10 jaar nog) geen kinderen.
Misschien als ik mezelf er klaar voor voel. Maar ik ga mijn vriendin er niet toe dwingen. Maar ik laat mezelf er ook niet toe dwingen. Het is simpel genoeg. Nee is nee. Als je iets absoluut niet wilt moet je het niet doen.
Doordrammen zou in deze situatie alleen maar onnodig veel druk op een relatie zetten.

Pleeg zelfmoord zou ik zeggen....

:rolleyes:

Zoals ik er nu over denk wil ik absoluut geen kinderen, ook niet over een jaar of 10. Misschien kan ik wel een relatie aangaan met iemand die dat wel wil, maar ik denk niet dat deze lang zal duren. Helemaal niet als die persoon erop aan blijft dringen. Ik zit met alle stront als iemand mij zwanger maakt en daar heb ik gewoon geen zin in.

Het lijkt me dat dat n relatie heel moeilijk kan maken. Ik wil later kinderen. Dat is iets dat vaststaat. Mocht t nou zo zijn dat mn partner dat niet wil, dan hebben we denk k n flink probleem... Zijn mening telt zeker mee, het is niet zo dat ik m dwing of bij m wegga. Als we er naar lang praten etc niet uitkomen, weet ik eerlijk gezegd niet wat k zou doen. Ligt eraan hoe onze relatie is, en waarom hij geen kind wil denk ik.

ik zelf ben echt een grote kindern fan :p . Ik zit zelfs nu al, af en toe te fantaseren hoe het zou zijn als ik kindern had. Ik wil dus iig wel graag kinderen.
Hoewel ik me sowieso niet echt kan voorstellen dat ik met iemand een relatie heb, die niet van kinderen houd (gewoon omdat we dan dus blijkbaar zoveel van karakter verschillen), zou ik het echt als een grote belemmering zien. Ik zou serieus overwegen om de relatie niet voort te zetten. Maar als het al vrij duidelijk is dat ik met die gene de rest van leven zal spenderen, kan ik mij er wel overheen zetten denk ik.
ik zie het er dan alleen wel van komen dat ik echt heel jaloers naar andere mensen zit te kijken die wel kinderen hebben. ;)

ik snap zowiezo niet dat iemand kinderen zou willen. je hebt dan minder tijd voor elkaar. en vaak zijn het de mannen die kinderen willen, maar de vrouw moet er 9 maanden mee lopen en het verzorgen komt erop neer.

volgens mij zijn het juist vaak meer vrouwen die een kind willen. EN dan daarna zitten ze idd te klagen dat zij al het zware werk moeten doen terwijl de mannen lekker liggen te luieren.
Ze hebben helemaal gelijk hoor.....daar niet van. De vrouwen hebben het zwaar, maar dan is het meteen weer zo ondank baar naar de mannen, alsof zij niks doen :rolleyes:

Dat kan ik me niet voorstellen, maar mocht ik toch verliefd worden op zo'n meisje/vrouw: dan zou ik haar verzoeken kinderen bij een andere vrouw te mogen verwekken!

De spermabanken zitten te springen om donoren, dat is waar. Maar dat kan nu niet meer anoniem, dus dan heb je kans dat er 15 jaar later een bokkige puber met zijn koffertje op je stoep staat die mooi niet meer bij die stomme ouders wil wonen en nu zijn geluk bij zijn echte vader komt beproeven. Klaar ben je!

De andere mogelijkheid brengt eigenlijk bigamie met zich mee. Je hebt dan nog een gezin ergens.

Nee, dat bedoel ik niet! Wat heb ik aan kinderen die ik misschien niet te kennen krijg! Ok, ze hebben mijn genen enzo, maar ja. Ik wil ze toch vooral zelf (opvoeden), daarom wil ik kinderen. Niet om me voort te planten. Ik zou ergens anders nog een gezin willen ja, nou niet een vrouw eigenlijk. Gewoon kinderen, bij een vrouw die graag kinderen wil. Die kinderen kan ik dan onderhouden en opzoeken!

En jij denkt dat jouw vrouw dat pikt? Het woord vreemdgaan, laat dat een belletje rinkelen? Dit lijkt mij vreemdgaan in het kwadraat.

Misschien kun je maar het beste tijdens de eerste date met je aanstaande al meteen zeggen dat je graag een gezin wilt. Wil zij dat niet, dan komt er gewoon geen tweede date. Wil zij dat ook, dan valt ze helemaal als een blok voor je.

diovai, als het jou om het hebben van een gezin gaat, zou het misschien een oplossing zijn om een kind te adopteren mocht je in deze situatie komen...

Ik wil zelf liever geen kinderen, maar ben daar niet heel erg extreem in. Als ik 30 ben en mijn vriend wil ze écht héééél graag, dan kan ik best wel van gedachten veranderen, denk ik (als-ie goede argumenten wil). Ik denk alleen dat ik niet goed voor die kinderen zou zijn, ik ben nogal perfectionistisch en zou van die kinderen verwachten dat ze perfect zouden zijn (en dat kun je ze niet aandoen). Bovendien wil ik (nu nog, maar ik denk dat het mijn plan blijft) huisarts worden. Een goede arts is er altijd voor zijn/haar patienten als die hem/haar nodig hebben, een goede moeder is er altijd voor haar kinderen als die haar nodig hebben. Hoe kan ik dan ooit allebei zijn?

Ik weet wel bijna zeker dat ik geen kinderen wil. Ik kan gewoon nie met kleine kinderen overweg en kweenie, maar ik wil er gewoon geen. maja, ben nog maar 16, dus alles kan nog veranderen

Als hun goede vader er altijd voor ze is als ze dat nodig hebben is er ook geen probleem. Het hoeft niet altijd die moeder te zijn.

weet ik, maar dan wil ik er óók zijn:) zei al, ben te perfectionistisch...

Noem jij dat vreemdgaan? Vreemdgaan is iets dat je in je hoofd doet, in dade kan dat best als je hoofd bij je vrouw is. Daarmee praat ik niet werkelijk overspel goed, want dat vind ik iets vreselijks. Ik zeg helemaal niet dat ik met die andere vrouw naar bed wil! Misschien wil ik wel dat ze zich insemineert met mijn sperma!

En sarah, als het aan het baren ligt. Dan is adoptie een optie, maar dat is toch minder romantisch dan zelf een kind!

Jah. En de 'jij' in dit verhaaltje is dus een vrouw die helemaal geen kinderen wilden, maar uiteindelijk toch het kind draagt, baart en verzorgt, terwijl ze dat helemaal niet wilde. Slecht idee dus. Geen kind zou op moeten groeien bij ouders die het niet 100% graag wilde.

Ik wil ze dus niet, om verschillende redenen. M'n vriend heeft nog een beetje het standaard beeld van het ideale gezin in z'n hoofd. Beetje traditioneel opgevoed.

Dit is wel een punt van spanning bij ons, en ik heb min of meer besloten dat het voorlopig in ieder geval niet relevant is, maar dat als hij erbij blijft, dan gaan we wel uit elkaar.

Dit is een veto punt; als je elkaar dwingt om kinderen te hebben heb je waarschijnlijk een miserabele relatie met een hoop onderhuidse haat (om maar niet te spreken van die arme kinderen) - en als je elkaar dwingt ze niet te hebben naar verloop van tijd ook.

Hij heeft dus nog een tijdje om hier over te denken, maar als hij na verloop van tijd nog steeds kinderen wil, dan houd het op. Passen we blijkbaar toch niet echt bij elkaar.

uhm...mn vriendin wil later wel kinderen. Ik (nog?)niet. Reden: ik ken mezelf: ik zou geen goeie vader zijn. Ik denk dat ik een kind niet alle aandacht, tijd en geduld kan geven die het verdient...
Of ik mn relatie zou verbreken weet ik niet...is moeilijk...ben onwijs gek op haar...
Shit.......geen idee.... :eek: :confused:

Mee eens.

Ik wil zelf ooit kinderen. Als ik een serieuze relatie zou hebben, en ik was toe aan kinderen, zou ik er met hem over praten. Er veel over praten en als hij bij zijn stadpunt blijft, denk ik dat ik de relatie zou verbreken. Toch kinderen krijgen als hij het eigenlijk niet wil is voor mij geen optie, mijn kinderen moeten een goede vader krijgen.

Inderdaad waar, maar ik weet van mezelf dat ik echt ontzéttend graag kinderen wil later en het me dus moeilijk lijkt om te accepteren als mijn toekomstige partner (:D) geen kinderen wil. Best moeilijk eigenlijk.

ik denk dat je hier door wel je realtie kan beeindigen
nooit gehoord van mensen die onbeodel kinderloos zijn hoe depri die kunnen zijn.
de vriendin van me neef heeft het drom een x uitgemaakt omdat hij geen kidneren wou zij al 30 was en het toch tijd vond voor een kind. Nu had ze nog tijd om een man te zoeken
klinkt ego maar das de natuur

ik wil ABSOLUUT kinderen (liefst drie of meer), en mijn vriend wou er in het begin helemaal geen. toen we een paar maanden samen waren (en dus na een aantal gesprekken over wel/geen kinderen :)) had ik hem al zo ver gekregen op z'n minst te beginnen met één, dat zag hij nog wel zitten.
intussen (een maand of twee na het voorgaande) is hij met zijn ouders eens naar een soort 'veiling' gegaan, waar hij BIJNA een kinderwagen had gekocht... "hij was heel goedkoop" zei hij, "en hij was echt héél mooi, 't was een groene, met alles erop en eraan..." hij moet nog maar eens proberen te beweren dat hij geen kinderen wil :)

jawadde :D

we zijn ondertussen toch al twee jaar samen, en ik denk niet dat het ooit nog uit geraakt tussen ons... love him...

xxx