Vriendin die niet eet. (geen anorexia ofzo)
 

Ik heb geen idee of ik hier goed zit maarja. Ik heb dus een probleem. Mijn vriendin eet niet. Of bijna niet. Ze ontbijt met alleen koffie, op school eet ze een paar crackers en xi en 's avonds eet ze ook bijna niks. Laatst gingen we met school uit eten en toen at ze alleen een halve gehaktbal. Ze wordt ook heel erg dun, alleen valt dat niet zo op omdat ze best wel klein is en nogal een rond gezicht heeft.

Als wij (ik en m'n andere vriendinnen) vragen waarom ze niet eet zegt ze dat ze geen honger heeft of geen zin. We zeggen de hele tijd dat ze wat moet eten maar dat doet ze gewoon niet. We hebben ook al een paar keer gezegd dat ze dan toch echt naar de dokter moet of zo, maar dan zegt ze 'jaja ik ga wel een keer', maar dan gaat ze toch niet. Praten heeft geen zin.

Het ook niet zo dat ze anorexia heeft of zo. Ze is helemaal niet ontevreden over haar uiterlijk en vind zichzelf ook niet dik. En als ze wat eet dan is het lolly's of chocola, en ze drinkt alleen maar xi en koffie.

Wij weten echt niet wat we hiermee aan moeten. Misschien heeft een van jullie een idee, of ervaring met deze dingen?

Eventueel een keer met een docent er over praten...zal ze je niet in dank afnemen, maar je moet toch wat. Of op haar inpraten dat ze toch een keer naar de dokter gaat. Anorexia is een ziekelijk gebrek aan eetlust, maar ook wel meer dan dat, het zit iig dieper. En ze kan jullie natuurlijk prima voor de gek houden dat ze goed in haar vel zit en tevreden is over haar uiterlijk ed. Maar goed, ik ken haar niet, ben ook geen arts oid, dus ik kan er verder niks over zeggen. Let iig een beetje op d'r...maar dat doen jullie al. Beetje nutteloze reply, maar goed. Sterkte en succes iig.

Heeft ze zelf geen aanwijsbare reden van dat ze niet vaak trek heeft? Want zoals je haar beschrijft klinkt ze een beetje kortaf en afstandelijk, een eetstoornis kan best goed verborgen worden gehouden.
Ik zou het eng vinden om een vriendin te zien vermageren, ik zou er toch nog verder met haar over praten, kijken wat er aan de hand is. Want als het echt toch nog een eetstoornis blijkt te zijn, krijg je er spijt van als je niks gedaan hebt, echt waar. Ja, misschien is het natuurlijk iets heel anders, daarom toch handig om verder te gaan met aandringen om naar de dokter te gaan.

Je moet er inderdaad niet vanuit gaan dat het absoluut geen anorexia oid kan zijn. Het kan heel goed, en des te meer reden zou ze hebben om het verborgen te houden. Bied haar eens wat te eten aan; neem haar mee naar de snackbar ofzo, maar bijt je er niet te veel op vast. Dan gaat ze waarschijnlijk afstand van je nemen omdat je haar wil pushen. Een moeilijk geval, maar het is waarschijnlijk het verstandigst haar ouders te vertellen dat je je zorgen maakt.

Sterkte ermee.

praat er met een docent over ofzo en probeer toch ook een beetje ongemerkt bij haar uit te zoeken wat er nou echt achter zit
ik heb zelf ook een tijd gehad dat ik vrijwel bijna niks at kwam voor een deel omdat ik mezelf te dik vond (heeft niet echt lang geduurt) maar ik heb ook een hele tijd gehad dat ik bijna niks at maar dat kwam omdat ik echt geen honger heb, en dat kwam weer omdat ik in de put zat en ook voor een deel door de pillen die ik slik...
misschien zit er haar inderdaad iets dwars en uit ze het op zo'n manier...
probeer het verder uit te zoeken en steun haar gewoon heel simpel en geef haar een knuffel en zeg gewoon dat je er altijd voor haar bent (voor wat dan ook, dus niet spreciaal voor het feit dat ze zo weinig eet)
misschien is het niks maar misschien ook wel, dat kunnen wij niet beoordelen omdat we haar niet kennen, maar ook jij en je vriendinnen kunnen dat niet echt een huisarts ofzo dus wel
je kan haar nergens toe dwingen moet je ook zeker niet proberen want vaak bereik je daar alleen maar het tegenovergestelde mee
sterkte

*schrikt heel erg.....waarom heb je dat nooit verteld....weet niet wat ik moet zeggen... :eek: :( :eek: *

hum uhhh daarom...
wilde je er niet mee belasten en het is toch ook goed gekomen
het was in de tijd dat ik mezelf heel erg van je af sloot en het is nou ook al weer verleden tijd dus
en zowieso dat ik mezelf te dik vond heb ik vaker gehad, vorig jaar ook heel sterk en daardoor weet ik onderhand ook wel hoe ik er mee om moet gaan...
maar het was ook meer dan alleen mezelf te dik vinden dat was maar een klein deel van wat ik toen vond (en half vind) van mezelf

Sommige mensen vertellen dat soort dingen niet. Het kan best dat ze zichzelf te dik vindt en daarom niet eet... Dat ze het niet zegt, wil niet zeggen dat het er niet is...

Maak me nogal snel zorgen om je.....
.........en je vindt dat ik meer moet eten steeds......ja peuterkoekies.....;)
Nog bedankt voor je peptalk....had ik ff nodig

De reden dat ik denk dat ze geen anorexia heeft, is omdat ze wel altijd onwijze lolly's en chocola eet enzo.
En ze is echt een onwijs zelfverzekerd typje, heeft lak aan wat de rest van de wereld vind, enz. enz.
Als er een psychologische reden achter zou moeten zitten, zou het kunnen komen doordat ze de laatste tijd erg veel ruzie heeft met haar moeder... Ook heeft ze sinds kort een relatie met een meisje, waardoor er erg veel over haar geroddeld wordt. En ook de moeder van dat meisje (ook een vriendin) is er nogal op tegen, waardoor ze elkaar niet altijd even makkelijk kunnen zien enzo... Misschien heeft dat er wel mee te maken... Maar zoals ik al zei ze heeft meestal lak aan wat de rest van de wereld vind, dus van die roddels zal ze zich niet veel aantrekken...

Ik en mijn vriendinnen proberen vaak genoeg met haar te praten. En ze weet ook dat wij er altijd voor haar zijn...

Iig bedankt vor jullie reacties...

euhm, misschien voelt ze zich heel erg onzeker, ook al komt ze wel heel zeker over...
ook zoiets kun je goed verborgen houden hoor...
misschien is ze ook wel een beetje overspannen of gestressed juist door die ruzie met haar moeder en doordat ze een relatie met een meisje heeft...
ik zou er iig op dit moment een tijdje op letten, waarschijnlijk krijgt ze over een tijdje een vreselijke vreetkick, in mijn opzicht is dat alleen maar goed...

Weinig eten is op zich niet zo'n probleem lijkt me. Maar gezond eten daarentegen is wel belangrijk. Probeer haar meer te stimuleren naar gezond eten. Verder zou ik eigenlijk denken dat het menselijk lichaam zelf voldoende signalen afgeeft om erop te wijzen dat men honger heeft......

Het probleem is dat die signalen makkelijk genegeerd kunnen worden, of als stimulans gezien worden om zo door te gaan, je geest is dan zeg maar sterker dan je lichaam

Je begint het onderwerp met vriendin die niet eet(geen anorexia ofzo) nou laat dat geen anorexia maar weg. Naar mijn mening heeft ze wel degelijk anorexia. Mensen maken al snel de fout om te denken; als ze nog eet is het geen anorexia. Je kunt dus wel anorexia hebben en nog wel eten.
Zoals jij over haar vertelt doet ze me nogal aan mezelf denken. Op school waren mijn vriendinnen ookal bezorgt en zei ik dat ik geen honger of trek had en als ik dan at was het wel chocola(snickers ofzo) maar dat was het enige wat ik at en 's avonds at ik een halve aardappel en een kleine eetlepel aan groente. Daar kun je niet van leven. mijn vriendinnen zeiden ookal van ..Je moet naar de dokter enzo..maar ze moet het zelf inzien dat dit niet langer kan. Ik was ook niet echt ontevreden met m'n figuur maar toch. Het werd steeds erger ik at ook geen snoep meer dus at ik alleen 's avonds en ook steeds minder. Ik verzon smoesjes( ik heb al bij die of die gegeten) zodat ik ook 's avonds niet hoefde te eten. Soms at ik dagen niet of alleen een manderijntje, nou geloof mij dan heb je anorexia. Ik begon steeds meer af te vallen maarja ik ben nogal klein en ik ben altijd al dun geweest dus het viel niet echt op.
Ik ben pas naar de dokter geweest( dus pas na 3 jaar) en die constateerde anorexia. Ik helemaal verbaasd(maar ik eet toch..) maar diep van binnen wist ik het allang. Ik heb nu hulp maar het is heel moeilijk om normaal te eten. Ik heb het m'n ouders nooit vertelt alleen aan een goede vriendin. Ik besef nu pas hoe erg het al was en nog is..gisteren ging ik nog helemaal door het lint omdat m'n moeder jus met boter had gemaakt. Het is een moeizaam proces en je hebt echt iemand nodig die voor je klaar staat.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar ok. Blijf haar geen eten aan bieden als ze niet wil, want dan keert ze zich dadelijk helemaal tegen je. Het enige wat je eigenlijk kan doen is er voor haar zijn als ze je nodig heeft. En vooral ga niet zonder dat zij toestemming heeft gegeven met haar ouders praten. Dat wou een vriendin van mij ook doen en ik heb haar gewoon uit m'n leven gezet.
Nou sterkte.

Er zijn ook mensen die DENKEN dat ze gezond eten

Onder die mensen zijn ook mensen die DENKEN dat ze gezond eten door zo min mogelijk te eten.

Bij mij op school is/was ook zo'n meisje. Komt erg overeen met jou verhaal...
Dat meisje ligt nu in het ziekenhuis....

Maar tja.. zo iemand zal altijd zelf moeten inzien dat er iets mis is, want zonder motivatie heeft diegene ook niets aan hulp.
Zoals ik al eens eerder heb gezegd moet je er trouwens ook voor uitkijken dat je diegene niet teveel "pushed" om hulp te zoeken, want als ze dit vervelend gaat vinden wil ze misschien helemaal geen hulp meer daardoor.

Sterkte

Liefs,

AB

ik zou als ik jou was goed met je vriendin praten, want het is echt niet gezond....
En als het echt een goede vriendin van je is , luisterd ze gewoon naar je verhaal!!

Sucses!!!!

liefs , secretgirl (y)

moet je niet doen meis, ik red me wel...
enne hoor altijd eerst het hele verhaal aan ;)
peuterkoekies zijn toch lekker :D

geen dank, daar zijn vrienden toch voor love you

is al geregeld