Zoetsappig
 

Tja ik heb nogal een flauw (nogal zoetsappig) gedichtje geschreven..het onderwerp is flauw althans:) maar er zit meer achter dan na de eerste keer lezen lijkt..naja sorry voor de vage omschrijving...lees maar:)

Jij bent de wilde bloesem,
in de achtertuin van mijn leven.
De ontastbaarheid,
die ik in mijn armen wil nemen.
De dodelijke eenzaamheid,
siert mijn gelaat.
Geen enkele verloren gedachte,
die niet over jou gaat.
Je bent de volmaakt blauwe lucht,
die mij de zon toont.
Waarom ben jij het nou juist,
die mijn gevoelens op deze manier hoont.
Ik verlang er zo naar,
om bij je te zijn.
Het enige wat ik van je vraag is:
verzacht mijn pijn.

Een liefdesgedicht met diepte (y) ;)
Ik vind het opzich wel mooi, maar het ehh...pure ( :confused: ) van de eerste paar zinnen (mooie woordkeuze trouwens!!!) gaat verderop in het gedicht een beetje verloren. Daar kreeg ik een beetje het 'jij bent de zon, jij bent de zee'- idee. Het einde van je gedicht vind ik wel weer tof.

Jammer dat de tweede en vierde zin niet echt rijmen, terwijl in de rest van je gedicht (als je het gedicht even in stukjes van vier zinnen verdeelt) de tweede en vierde zin wel steeds rijmen.

Maar m'n complimenten hoor!!!

:) Tja eerste strofe is meer klinkerrijm (hou ik eigenlijk meer van magoe).. Nogmaals: ik vind hem zelf ook nogal zoetsappig (idd het jij bent de zon jij bent de zee idee) maar dat was ergens wel de bedoeling aangezien hij niet helemaal serieus bedoeld was..

Dat was er niet aan te zien! Ik dacht het serieus bedoeld was :)

serieus of niet.. hij is wel tof

Nau ja..wel serieus, maar ik bedoel: ik heb hem niet serieus aan iemand geschreven ofzo, daarom lekker overdreven gemaakt..op die manier..snappu?