Willen uiten maar niet kunnen
 

De laatste tijd heb ik steeds vaker dat ik het gevoel heb dat me iets dwars zit, en dat ik ook wel vaag weet wat 't is, maar dat ik 't totaal niet kan delen met iemand. Ik heb wel vriendinnen bij wie ik terechtkan maar ik weet gewoon niet hoe ik erover moet praten.
Ik heb het gevoel dat ik langzaam overvol raak en er niks uit kan laten.

(hoe) kun je leren delen?

Ken t, en t enige wat k kan zeggen is: ga toch met ze praten. Ik deed t ook niet, maar heb mezelf ontzettend in de shit gebracht daardoor. Wat heb je te verliezen? Ga ervoor, vertel ze wat je dwars (denkt) te zitten. Als t echte vriendinnen zijn, zijn ze blij dat je naar ze toekomt. Dat was bij mij ook zo.

Praten is niet de enige manier waarop je dingen kunt uiten, je kunt ook schrijven, muziek maken, dansen, tekenen, schilderen, sporten etc.

Al die dingen zijn vormen van jezelf uiten, en misschien kun je eerst eens proberen om daar wat in te 'legen' want zo met mensen praten is wel ongeveer de moeilijkste van alle opties. Als je kwaad bent ren das es heel hard tot je helemaal uitgeput bent, of als je verdrietig bent ga dan zielige muziek luisteren of maken en laat je flink meeslepen.

Als je echt wat meer het met woorden kwijt wil zou je kunnen beginnen met schrijven. Schrijf die vriendinnen eens een brief wanneer je weer behoefte hebt je te uiten, je hoeft hem de eerste keer niet eens echt te schrijven. Een dagboek bijhouden is misschien ook een goed idee, je kunt daar toch veel in kwijt en hoeft nog niet om te gaan met reacties van anderen.

Uiteindelijk zal de stap om met iemand te gaan praten hopelijk wat kleiner worden en zul je je daar dan ook toe kunnen zetten en het niet meer zo moeilijk vinden.

Succes!

Stel jezelf meer vragen
en durf er eerst voor jezelf, antwoord op te geven.
Luister naar jezelf
Voel je lichaam en geest. (zweverig sry, ik bedoel je gevoel)
Hoe je je voelt, wanneer? , hoe?, waarom, en waardoor?
evt
meditatie

Het is niet de bedoeling dat je er erg onzeker van wordt, dan moet je het niet doen, maar volgens mij zijn dit manieren om voor jezelf erachter te komen wat er in je dwars zit.
zodat je erover kan praten als je dat wil en wat je ook beter kan doen.
Vind dan iemand die kan luisteren en niet te goed is in praten :).

i agree met de rest (jaja, ik weet het, erg nutteloos weer.... :o, maar aangezien ik toch heel veel uurtjes van mn vrije tijd op psych doorbreng.... en op gegeven moment al op bijna alle topics heb gereageerd kon ik hier niet achterblijven ;)) maarreh, hetzelfde als de rest al zegt dus!!
suc-6 ermee

knuf wendy

bij mij helpt schrijven heel goed....., als ik in een roerige tijd zit schrijf ik wel 5 dubelle a4tjes vol......., over iets waar niemand wat van snapt, maar precies mijn gedachtengang verwoord........

Ik weet niet of ik ze er wel mee op kan zadelen, en daarnaast: ik zou niet weten wat ze ermee moesten als ze wisten wat er in me omgaat. Ze kunnen er toch niks mee, niks aan veranderen of raad geven ofzo.


Ik schilderde altijd veel, heb ook creatieve therapie gedaan maar de laatste maanden heb ik eigenlijk niet meer geschilderd.
Mijn vriendinnen schrijven is een goed idee, ik zal het eens proberen. Een dagboek bijhouden durf ik niet want mijn ouders hebben mijn dagboek al eens eerder gelezen.
Bedankt voor de tips :)



Luisteren naar mezelf lukt niet echt, en met mijn lichaam sta ik ook niet echt in contact. Ik werk er wel aan door een soort therapeutische massage, maar ik voel mijn lichaam niet echt. Ik vind het dan ook heel moeilijk om te herkennen wat ik precies voel.
Ik zal het in elk geval blijven proberen....thnx!


@ ...;) en Berserker_nl, bedankt voor jullie reacties. Ik zal inderdaad weer wat gaan opschrijven, kijken of dat wat helpt...

Das heel goed van je!
Dat zou jij ook kunnen doen, Steleto...
En idd een brief naar je vriendinnen schrijven...
Meer kan ik niet zeggen nu sorry...

Ja, ik denk ook dat je vooral moet schrijven... als je er nog niet klaar voor bent om met anderen te praten is dat de enige oplossing denk ik... :confused: