Ik kan me nu niet meer verbergen
 

Ik kan me nu niet meer verbergen,
alles voelt zo verdomd zwaar aan.
Mijn tranen lijken mijn lichaam te vullen
teveel gevochten, te ver gegaan.

Ik kan me nu niet meer verbergen,
verstoppertje spelen gaat niet meer.
Nu het alleen nog maar om mij gaat,
is elk gevoel een gevecht, telkens weer.

Ik kan me nu niet meer verbergen,
ik ben wie ik ben en jij was jij
Mijn gevoelens komen voor eigen rekening,
alles wat toen was is nu voorbij.

Hm, ben je niet te lang doorgegaan? Eind stroof2 begint het meer en meer op candlelight te lijken, naar mijn mening. Voor de rest wel leuk, beetje origineel.

Ik vind het einde juist weer erg passend...geen woord tevewel, je omschrijft een beetje mijn gevoelens nu...

Hoe kan het nou op candle light lijken en toch ook een beetje origineel zijn?? :D Na de tweede strofe heb ik inderdaad gedacht om het zo te laten, maar het was nog niet wat ik wilde zeggen, wat ik voel. Snap? (Secreet, heb je MSN? Ik zou je wel een x willen spreken.. Als je wil kan je me toevoegen: lekkerbelangrijk17@hotmail.com)