puritaanieaa, door ons voor de anderen
 

puritania in weerwil van en mede door alsmede voor: Alles, mijn alles

als ik jou nu vraag,
impertinent weliswaar maar,
wat 't leven zou kunnen schelen
dat haar normen niet nageleefd worden?

of dat de mensen,
zo puur hedonistisch nog,
de tijd in leven en haar bestelen
haar beroven en troosten met loze woorden?

maar slechts illusie,
en slechte metaforen dan?
die niet schelen, stelen, tóch velen
dat wij ondanks alles gelukkig zijn?

juist díe metaforen,
als dovemans oren,
verdwijnen in warmte
en zonlicht, je lacht...