Oever van bestaan
 

Daar aan de oever van bestaan
een eenzame ziel, verdrongen door ervaringen
die blijven spoken door haar hoofd
danst een stervend kind

Haar tengere huid hult zich in tule
en haar haren kleuren zwart
als dat van de nacht en binnenkort
voor velen ook de dag

Daar aan de oever van bestaan
danst een tere creatie van het leven
gegrepen door verleden en door macht
wat niet eeuwig duurt, kan niet eeuwig blijven zweven

In het spel te winnen en te verliezen
is er teveel teniet gedaan
eens raakt de energie op
en zal zij moeten gaan

Mooi, vooral de het tweede alinea ding, zeg maar...
echt goed.
xje

Hee, dit is een oude toch?!

Maar het is een hele mooie. Deze is me echt bijgebleven. Zeker een van je mooiste.

(f)

jeps
mee eens