Als we het chronologisch aanpakken, dan moeten ik met een gelaten hoofd vaststellen dat EP1 en EP2 wat te repititief en bij momenten ongeïnspireerd klonk. Lichte geluidjes met overwaaiend gerammel van onherkenbare oorsprong (Yep, definitely a Clear-record). Klinkt zo smooth als een omelet op een vettig bord, schuift gelukkig niet onder je naald vandaan zoals dat omelet vanonder je vork placht te doen (vraagt u mij niet wat een dergelijke draak van een pseudo-literaire zin hier komt doen, ik weet het zelf niet). Wat ietwat roet in het eten/omelet komt gooien is het tikkende beatje dat over de hele lijn aan het geplonk van een gepensioneerde dieselmotor doet denken, daarbij nog het feit dat de hele ritmiek slechts sporadisch even veranderd, een overhellende uitspatting niet te na gesproken. Voor de minimal-techno fans die ook even willen uitblazen maar die je met van de hak op de tak springende triphop niet moet komen lastig vallen, grijp deze unieke kans. Wat mij betreft, dit is geen spek (al dan niet met bijbehorend omelet) voor mijn bek. Opgepast, ‘slecht’ is hier het goeie woord niet, ik ben gewoon zelf te kieskeurig, begrijpt u ? Last van te scherp aangepunte goede smaak, geen complex oor meer voor simpele dingen, of gewoon low-budget, whatever. |
