Verdwenen herinnering
 

Verdwenen herinnering

De herinnering vervaagd
de herinnering aan jou
de gene waar ik van hou

langzaam vervaagt de herinnering
de herinnering aan de momenten
de gelukkig momenten samen
ze vervagen

het is verleden tijd
wij zijn verleden tijd
ze vervagen, met de tijd
we zijn geschiedenis

ik wil je niet vergeten
maar je wordt verzwolgen
het gevoel verdwijnt
verdwijnt door alle nieuwe dingen

langzaam verdwijn je uit mijn hoofd
langzaam verdwijn je uit mijn hart
langzaam verdwijn je uit mijn leven
langzaam laat ik je gaan…



dit is een herschreven versie van een gedicht wat ik hier al eens eerder heb neergezet...

MOOI!
is dit autobiografisch? Zo ja, sterkte :)

Probeer nog iets aan het einde te doen, probeer wat anders te verzinnen ipv steeds "langzaam verdwijn je"...

Voor de rest: goed! en ga zo door!

Filip

tis geschreven zoals ik me op het moment voel, gaat over een (helaas) ex van me die tevens m'n beste vriend was...

bedankt voor je compliment:)

Ik vind alleen de laatste stroof goed.