Hoe sterk zijn jullie? (emotioneel)
 

Hoe sterk zijn jullie? Kunnen jullie veel aan, of laten jullie bij t minste al je kop hangen en krijg je zelfmoordneigingen?

En, wat zou er nu moeten gebeuren dat je echt een einde aan je leven zou maken? Moest je mama/papa/broer/zus/vriend/vriendin/hond/oma.... nu sterven, zou je dan ook een einde aan je leven maken? En als het ergste wat je ooit zou kunnen overkomen gebeurt... Dan?

Ikzelf vind mezelf heel sterk (kheb nu ook nog ni zoveel meegemaakt :o) Moest de persoon die t meest betekent in mijn leven, nu sterven... KZou er kapot van zijn, maar kzou ergens wel de kracht vinden om door te gaan met t leven... Moesten er dan nog meerdere tegenslagen komen, ja, dan ga k liever ook naar den hemel :(

Ik kan veel aan, maar vaak leg ik een onnodig zwaar beslag op mijn vermogen dingen aan te kunnen. Ik ben nogal gevoelig, trek me een hoop dingen veel te veel aan en daardoor heb ik vaak emotioneel meer moeite en problemen dan eigenlijk nodig zou zijn.

ik heb drie en half jaar geleden me best vriendin verloren aan zelfmoord.. heb het de eerste ander half jaar er moeilijk mee gehad (zelf ook met pogingen rond gelopen) maar ik ben sterker geworden..

Niet sterk, tegenslagen heb ik het snel moeilijk mee. Ook al heb ik er (nog) niet veel meegemaakt, ik weet dat van mezelf.

Maar zelfmoord? Nee, daar heb ik nog nooit aan gedacht. Je neemt er nog veel meer mensen in mee en dat is al helemaal niet mijn bedoeling.

Tsja..ik ben zo iemand waarbij vrienden komen om al hun shit en ellende kwijt te kunnen .. meestal kan ik het wel aan, maar soms komt gewoon iedereen tegelijk met zn drama's en word ik helemaal gek omdat ik niemand echt kan helpen en dan stort ik héél ff in, gewoon een dagje janken ofzo en dan is het wel weer goed.

Als er iemand doodgaat waar ik heel veel om geef .. ik weet niet hoe ik me zou uiten.. ik kan niet echt goed mn hart luchten omdat iedereen dat al bij mij doet en ik vind het niet nodig om hun dan weer met mijn gedoe op te zadelen .. (heel raar eigenlijk, ik heb best veel vrienden maar toch heb ik altijd wel een beetje een 'alleen-ig' gevoel..) maargoed. Zelfmoord zou ik denk ik niet plegen..ik weet niet waarom, maar het lijkt mij gewoon geen oplossing

Ligt aan de situatie.

attentie, attentiej, hier volgt een vaag verhaal ;)

zegmaar ik verlgelijk mensen altijd met bomen, je hep van diej grote bomen diej veel wind (=problemen) kunnen vangen, maar als t een keer te erg word pleuren ze om, en word t heeel moejluk om ze weer terug de grond in te krijgen. je heb ook van diej mensen diej gewoon niet zown sterke boom zijn, en je heb van diej mensjes (waaronder ik) die dunne, soepele boompjes zijn, diej buigen bij elk beetje wind door, maar staan daarna weer net zo makkelijk weer recht...tja, ik hoop alleen voor iedereen dat ze geen mensen met een bijl tegenkomen

ik ben vrij sterk, maar kheb wel al aan zelfmoord gedacht (vroeger dan)

ik kan vrij veel hebben, maar als de kruik barst dan zinkt ze ook vlug, dan ben ik wel voor 'n tijdje down...

Ik zou mezelf nooit vermoorden, maar laat m'n gevoelens vrij snel zien aan anderen. Soms vind ik dat best irritant, omdat ik mn gevoelens niet altijd wil laten zien

waarom zou ik mezelf vermoorden, als het ook iemand anders zijn kan :)

happy thoughts

Ik vind mezelf best sterk. Ik ben niet iemand die constant depri gaat zitten zijn, ik probeer zoveel mogelijk het positieve in alles te zien. Tuurlijk heeft iedereen wel eens een baaldag, maar ik ben niet zo'n iemand die zich heel zielig vindt de hele tijd.

Op een ander gebied ben ik niet zo 'sterk', ik ben namelijk nogal gevoelig.. maar ik weet niet of dat echt een teken is van zwakte eigenlijk?

Ik was altijd heel sterk, kon alles aan.
Totdat voor mij de bom barstte,
nu ben ik meer een wrak.
Zelfmoord.. tja al eens geprobeerd, maar k ben hier nog steeds.
Wat er moet gebeuren voor ik het zou doen?
Geen idee..
Zoals ik er nu op dit moment over denk, heel erg veel,
maar morgen kan dat anders zijn.

*slik*(herkenning van alleen-ig gevoel)

Maar goed, ik zou alleen mezelf kunnen doden als ik weet dat ik er iemand anders mee red, zonder er ook maar over na te denken, zolang dat niet nodig is zal ik nooit over zelfmoord nadenken. Ik weet dat alle dingen die je meemaakt niet voor niks meemaakt en ik maak wel het een en ander mee, waardoor ik weer sterker wordt, ik heb niet het idee dat ik voor mezelf leef namelijk, maar dat ik meer leef om anderen te helpen en ik wil dat ook wel graag. Hierdoor kan ik heel veel aan heb ik wel gemerkt.

laat ik het zo zeggen; als je mij zgn. "emotioneel" ziet doen, dan ben ik aan het "toneelspelen", omdat het neit emotioneel lijken in zo een situatie verkeerde gedachtes kan oproepen :)

voor de rest ben ik ik eigenlijk ijswater :)

ik denk dat ik wel sterk ben, ik heb al zoveel meegemaakt en echt serieus aan zelfmoord heb ik zover nog niet gedacht.
Eind vorig jaar had ik wel fatalistische gedachtes, maar toen was ik ook redelijk depressief door de Pfeiffer.

Over het verliezen van een dierbare: daar wil ik niet aan denken gewoon... dan maak je je er nu al verdrietig over dus..

hoe sterk ik ben, tja heb mentaal en fysiek niet te klagen, maar daar ben je nederlander voor natuurlijk, nuchtere mensen die nemen het leven zoals het komt tja en soms zit mee en soms zit het tegen. niet dat ik wil zeggen dat ik altijd nuchter ben (hips burp). maar ik kan zeker zeggen dat ik mijn koppie niet snel laat hangen, dat gun ik andere mensen niet

mjah, kheb bestwel veel tegenslagen gehad in mn leven maar heb me er tot nu toe goed doorheen geslagen...
onder andere tijdens mijn middelbare schoolperiode zijn er toch een aantal niet-leuwke dingen gebeurd (mensen verloren enzow) maar kheb toch mijn vwo in 6 jaar weten af te maken en weten te genieten van het leven

ik pieker veel, maar praat mezelf er weer bovenop
zelfmoord heb ik nog nooit aan gedacht..er zijn nog zow veel leuwke dingen om voor te leven...je moet proberen met kleine dingetjes gelukkig te zijn

what doesn't kill you makes you stronger

Eens was ik gewoon echt zwak. Ik was geestelijk gewoon helemaal niets en ik was echt Miss Negatief. Maar tijden veranderen en ik ben toch al een heel eind op de goede weg. Ik word steeds sterker en ik zal NOOIT meer mezelf doodwensen of wat dan ook. Ik kan nog niet goed omgaan met tegenslagen, daardoor wankel ik weer. Maar ik hervind mijzelf steeds weer en ik zie het leven positiever. Ik kan met recht zeggen dat ik sterker ben geworden (y) :)

ik ben wel redelijk sterk. altijd vind ik wel weer in een depressieve situatie een lichtpuntje, natuurlijk zijn er mindere dagen maar die heb ik al een tijdje niet meer gehad, en ik denk er ook niet aan dat ik weer zo'n dag heb waarop ik negatief denk.
Ook al regent het, over een paar minuten schijnt de zon vast weer, en zo niet, dat worden de bloemetjes besproeid zodat ze sterk tevoorschijn komen :) (metaforisch en reeël bedoeld ja:))

Ik ben nu best sterk,komt denk ik omdat ik wat klote jaren achter de rug heb.
Kon vroeger om de kleinste dingen wel janken,was echt een zwakkeling.
Nu nog steeds een beetje,maar merk wel dat ik de laatste jaren véél sterker ben geworden.
Wat er zou moeten gebeuren waardoor ik zelfmoord zou plegen?
Niks.Ik pleeg geen zelfmoord,wat er ook gebeurd.
Ja oke,als ik misschien heel erg dodelijk ziek ben,maar dat is wat anders.
Ik vind het zonde om zomaar op te geven,ik wil nog zoveel doen,ook al is het soms klote,het leven.

ik ben absoluut niet sterk, geef het gauw op enzo als het even niet lekker gaat..
heb heel vaak depressie buien waarbij de tranen heel snel in mijn ogen springen maar daarbij moet ik gewoon ff alleen zijn en dan na een tijdje moet het wel een beetje gaan.
maar ik heb nog nooit aan zelfmoord gedacht ofzo, want ik denk altijd maar dat het OOIT wel goed zal komen.
En zo'n lullig leventje heb ik nou niet, ondanks die buien.. voor de rest is het (y)

Et hangt dr vanaf....ik baal dr zwaar van als dr iets ergs gebeurt en dr is helemaal nix wat ik kon doen...of nog erger: onmacht...als je alles geeft om iets te doen en et mislukt...ik stort dan niet in ofsow, maar ik word dan zó vreselijk kwaad op mezelf...dan raak ik soms de controle gewoon kwijt over mezelf..en ja..dan sla je welles je hand aan gort..

Maar beledegingen doen me veelal nix, tenzij et de druppel is die de emmer laat overlopen natuurlijk...maar voordat et zover is...

Ik zou het niet weten... :s

ik ben wat je noemt een 'binnenvetter'

ik krop alles op, en verwerk het langzaam voor mezelf..

vroeger was ik vaak depri, dacht vaak over zelfmoord e.d., maar nu gaat et alleen maar beter, dus heb ook niet echt iets om me druk om te maken..

Ik kan veel aan, er zijn de laatste tijd mensen dood gegaan waar ik veel respect gehad heb voor waar ik erg veel om geef.
Maar als m'n moeder dood zou gaan durf ik wel met 80% te zeggen dat ik zelfmoord zou plegen.
Dat is de enige persoon die me lief en alles van de wereld respect heeft gegeven,ze heeft me laten zien dat er nog ergere dingen bestaan in de derde wereld.

ik ben niet echt heel sterk vind ik.

Van het winter overspannen geweest en trek me nog steeds heel erg veel aan maar verder neit echt dat ik zelfmoordneigingen heb ofzo

Kom eens even online jij!

ik ben aan de ene kant helemaal niet sterk en aan de andere kant misschien juist wel
ik huil vrij gemakkelijk, en vlucht dan ook altijd naar wc's ofzo, omdat ik wel best wel slechte ervaringen heb met huilen waar anderen bij zijn... ik kan ook heel snel verdrietig zijn... maar ik ben ook optimistisch, zie altijd best gauw de goede kant ergens van...
zelfmoord heb ik wel eens aangedacht, maar omdat de problemen toen zichzelf nu voor een groot deel hebben opgelost zou ik er nu niet meer over denken, ik vind dat het voor mij wel 'bewezen' is dat alles goed komt als je dat echt wilt en je er je best voor doet...

Sterk genoeg, ik zal de eerste 30 jaar geen zelfmoord plegen en als ik dat dan wel doe heeft dat te maken met me leeftijd want ik heb geen zin om door het leven te gaan met allerlij handicaps van het ouder worden.

Ik kan best veel aan vind ik

k weet niet of ik veel aankan.. k heb nog nooit iets ergs meegemaakt.... volgensmij laat ik m'n kop niet zo maar hangen

heel sterk denk ik, ik heb zat klote dingen meegemaakt, en ben er niks door gaan doen en als je op psychologie kijkt dn zie je wel mensen die bij t ding al vreselijk depressief werden

wauw dr is gewoon NOG iemand met .. 'dat'.. naja, is ook wel weer prettig om te weten zegmaar..dat ik dat niet in mn upje heb :)

ik was een beetje sterk, werd slap en nu ben ik nog slapper en ik word ook steeds slapper..

Ik voel me vaak eigenlijk best wel zwak, stort af en toe helemaal in. Maar als ik kijk naar wat ik heb meegemaakt in m'n leven, dan denk ik dat ik kan zeggen dat ik best wel sterk ben. Ik voel me nog niet echt fijn, maar ik ben er hard voor aan het werk, en zelfmoord is voor mij geen optie.

Mensen die nu denken misschien wel zelfmoord te plegen als bijvoorbeeld hun moeder of een ander dierbaar iemand sterft. Ik kan je zeggen dat ik er vroeger ook niet aan durfde te denken dat zulke dingen ooit gebeurde. Maar ondertussen heb ik al veel mensen verloren, en zie hier.. Ben er nog steeds...

Ok vraag niet hoe.. maar zoals ik al zei, ik ben hard aan het werk om m'n leven weer op orde te krijgen zover dat mogelijk is.

Als ik voel dat ik geen doel heb in het leven, dat er wéér een dag voorbij is gegaan zonder dat er wat gebeurd is, dán wil ik nog wel eens kwaad op mezelf worden. Zelfmoord zou ik nooit doen, niet voordat ik ooit echte wederzijdse liefde heb meegemaakt! *Houdt van Annika...*

ik sta eigenlijk verbaasd van mezelf. Toen 3 jaar geleden de vader van een goede vriendin overleed, dacht ik: "als mijn vader ooit doodgaat, denk ik niet dat ik dat overleef". Ik had echt zo'n goede band met m'n vader! En toen mijn vader écht overleed, heel plotseling, stond ik echt verbaasd hoe wij het met z'n drieën redden. Ik weet niet of dat is, omdat ik het nog helemaal niet besef (nog steeds niet! Ik denk nog steeds dat hij thuis kan komen...), maar in elk geval gaat het eigenlijk best goed met me!

emotioneel ben k een wrak maja kploeter aan en k kom dr wel over een eeuw ofzow :o

Vroeger was ik emotioneel ontzettend sterk. Huilen bij een film, pff forget it! Terwijl ik tegenwoordig af en toe wat tranen voel branden.

Met m'n zusje heb ik veel meegemaakt (=mongooltje en heeft al 9 jaar leukemie) en sindsdien ben ik wel emotioneler geworden.
Denk niet aan zelfmoord ofzo dus het valt allemaal wel mee.

Ik kan nu veel aan. Het schijnt dat al het slechte in ene komt en dat is ook zo.

thanks! :) en gefeliciteerd, trouwens... ;)

Ik weet het niet echt, komt nog wel. Ben nog zo jong en heb nog bijna niets meegemaakt. Er gebeuren wel dingen die verkeerd of verschrikkelijk zijn om mij heen, maar meestal heeft dat maar een kleine invloed op mijn gevoelens.

Ik ben slap. Ik kan niks hebben; geen kritiek, geen ruzie (nou ja, ligt eraan met wie) en geen commentaar. Zelfmoord is laf, dat doe ik mijn dierbaren niet aan. Maar soms hoop ik wel dat ik 's nachts gewoon doodga, of dat ik vermoord word.
Nu ben ik eigenlijk wel weer gelukkig.