Moeten ouders meer verantwoordelijkheid nemen voor de opvoeding hun kinderen?
 

als dit topic niet goed staat, verplaats hem dan maar.

Hoe vinden jullie dat de ouders tegenwoordig met de opvoeding hun kinderen omgaan?
Nemen ze genoeg verantwoordlijkheid om voor een goede opvoeding te zorgen, of proberen ze zich er makkelijk vanaf te maken door het kind zo vroeg mogelijk in een crèche te stoppen en zo de taak van opvoeder mis lopen?
Is de jeugdcriminaliteit en een gebrek aan normen en waarden een gevolg van ouders die niet goed de vertantwoordelijkheid nemen?
Of vinden jullie dat het goed gaat zoals het nu is en er niets verandrd hoeft te worden?

Of heb je zelf een hele andere menig over wat er veranderd kan worden?

Ik vind wel dat ouders meer verantwoordelijkheid voor hun kinderen moeten nemen, ja. Tegenwoordig komt het veel vaker voor als vroeger dat beide ouders werken. Heb ik niets op tegen, maar kies dan niet voor kinderen. Kinderen worden dan vaak bij familie, vrienden of een creche ondergebracht als ze klein zijn, en wanneer ze ouder zijn kunnen ze overblijven op school en/of komen ze na school in een leeg huis thuis. Voor een (paar) keer is dat natuurlijk niet erg, maar ik vind dat wanneer je voor kinderen kiest, je er ook voor ze moet zijn. Anders moet je ze maar niet "nemen". Klinkt heel banaal, maar zo zie ik het. Waarom "neem" je kinderen wanneer je er geen tijd voor hebt? Dat is ook een van de redenen waarom ik nog niet weet of ik later wel kinderen wil. Ik wil carriere maken, en daarbij zal ik dus veel moeten werken. Helaas passen kinderen daar dan niet tussen, want ik wil perse niet dat mijn ouders met de opvoeding van mijn kinderen opgezadeld worden, en ik wil het mijn kinderen niet aandoen om altijd in een creche oid te zitten. Zo leer je je kinderen niet wat huiselijkheid is, en wat een gezin zijn inhoudt.
Ook geloof ik dat kinderen die in zo'n thuissituatie zitten, eerder in de criminaliteit terecht komen, omdat zij de "gezelligheid" elders gaan zoeken. Wanneer je (zeker als je in de puberteit zit) vaak in een leeg huis thuiskomt, en je ouders altijd pas laat thuis zijn, ga je opzoek naar andere dingen. Vaak komen deze jongeren bij elkaar (hangjeugd) en daar kan criminaliteit uit voortkomen.
Ik zeg niet dat alle kinderen die altijd/vaak alleen thuis zijn per definitie crimineel zijn/ worden, maar veel mensen die nu crimineel zijn, hadden/hebben wel zo'n thuissituatie (gehad) denk ik....

ik vind het gewoon erg slechte ouders die het kind maar de hele tijd aan de zorg van een ander overlaten..
want op een gegeven moment is het je kind niet eens echt meer, want het word de halve tijd door een ander opgevoed..
als het kind om aandacht vraagt word het maar stil gehouden met cadeautjes enzo.. (n)

geen respect voor zulke mensen, zorg dan dat je geen kinderen krijgt!

HELEMAAL mee eens!!

Ik heb een oppasadres waar ik voor de kinderen moet zorgen (eten geven, in bad doen, naar bed brengen) terwijl hun moeder gewoon thuis is. Hun vader is een beetje een weekend- en vakantiepappa; wel de lusten, niet de lasten. Het is een beetje een verwende houding; ze houden echt wel van hun kinderen, maar ze vinden zichzelf nog belangrijker. Wat ik hier ook kenmerkend voor vind is dat hun moeder heeft doorgerookt en doorgedronken tijdens de zwangerschappen en ook nu nog in het bijzin van haar kinderen rookt. Ze worden in materieel opzicht wel verwend en krijgen vaak hun zin als ze gaan zeuren. Hierdoor heb ik best moeite gehad om met ze om te gaan omdat ik wel consequent probeer te zijn, maar nu luisteren ze eigenlijk beter naar mij dan naar hun moeder (wat eigenlijk ook best ernstig is:D).
Ik ben dus maar heel lief voor ze:). Toch kan ik niet met zekerheid zeggen dat deze kinderen er echt onder lijden want er wordt wel heel veel van ze gehouden, niet alleen door hun ouders maar ook door hun oppassen (wat natuurlijk niet echt hetzelfde is, maar toch).

Dit is natuurlijk maar een voorbeeld (van hoe ik het in ieder geval niet goed vind), het kan natuurlijk ook beter gaan. Ik vind het feit dat beide ouders werken geen reden om geen kinderen te nemen. Het ligt eraan hoe je er mee omgaat. Je moet er voor je kinderen zijn, en je kinderen moeten prioriteit zijn. Dit kan ook als je werkt. Je hoeft er niet altijd te zijn om er voor je kinderen te kunnen zijn, zeker niet als ze wat ouder zijn. Dan is het denk ik zelfs wel goed als kinderen een beetje losgelaten worden en de kans krijgen zelfstandig te worden.

Ik denk dat het belangrijkste is hoe je met je kinderen omgaat en wat je ze leert. Kinderen worden altijd opgevoed door meerdere mensen en ik denk niet dat dat perse een afschuiven van de verantwoordelijkheid hoeft te betekenen, wat nu echter vaak wel gebeurt. Het gaat om de manier waarop dit gebeurt. Als je als ouder aan je kind laat merken dat het alles voor je betekent en dat je er altijd bent als het je nodig heeft, hoef je niet de hele tijd in de buurt te zijn.

Een kind met ouders die een IQ lager dan 120 hebben dienen een spuitje te krijgen. Het is bewezen dat intelligentere kinderen minder vaak het 'slechte pad' opgaan en gewoon socialer zijn. Zo voorkom je een hoop problemen.

Dat loopt keurig in de pas met mijn plannen om de democratie af te schaffen en de macht voor te behouden aan een selecte groep hoogleraren, filosofen en andere geleerden. Weg met het volk, leve de intellectuele elite.

*kuch*

doen ze al meer dan genoeg

Kijk, jij snapt 't...

Ik vind het een slechte zaak dat kinderen tegenwoordig zo vaak in die dump-centra terecht komen, waar krijgen dat soort ouders nog kinderen voor? Ik kan me weinig lol voorstellen bij 2 volledige banen en kinderen... De kinderen zien hun ouders amper en als ze hun ouders zien zijn ze doodmoe van het werk (n)
Als je graag allebei wilt werken, tuurlijk, prima, maar wacht dan nog effe met kinderen en zorg dat je tijd voor ze neemt als je er wel aan begint.