wanneer geloof je?
 

Nu we toch lekker religieus bezig zijn.

Als mensen alles wat er met hen gebeurd op God steken, 'k bedoel, 'k snap 't echt niet. Wil je liever niet zelf alles in handen hebben? Toch?
Ik vind een geloof eerder simplistisch.. Dat is voor mensen die kant 'n klare antwoorden willen..
Maar 'k dwaal af, mijn vraag is eigenlijk,

wanneer geloof je in god, en hoe is dat in ***snaam zo gekomen?

dank
( ik bedoel er dus niet slechts mee hoor, als jullie gelovig zijn, 'k vind 't best .. )

"Glauben ist nicht wissen wollen "

Volgens mij Nietszche, maar correct me if I'm wrong.

Als je dan maar niet zegt: Ik habe es nicht gewuBt !!!

Geloof is aan de ene kant iets voor mensen die in de middeleeuwen zijn blijven hangen, aan de andere kant iets voor mensen die niet teveel na willen denken. Het lijkt me heel makkelijk, ik zou af en toe best willen dat k zelf kon geloven.

Nietszche had ongelijk. We geloven allemaal wat. Sommigen geloven in God en hebben dit beeld van God gesimplificeerd tot een mensachtige, wrede en haatdragende figuur. Sommigen geloven dat zij geen macht hebben over wat gebeurt, en dat God die macht in handen heeft. Anderen geloven dat er niet zo iets is als God en geloven dat ze zelf alles in handen hebben. De waarheid ligt waarlijk in het midden. De mensen die geloven dat er geen God bestaat, zoals 85% van Nederland, geloven vaak alleen in hun eigen lichaam. Een geest is vaak te Christelijk en dat wijzen zij van de hand. Zij leggen daarmee hun vertrouwen juist in een hoogst onbetrouwbaar en nutteloos voorwerp, hun sterfelijke lichaam. Ik geloof wel dat er een geest is. Omdat ik geloof dat ik geschapen ben naar het beeld van God, en omdat ik geloof dat ik mijn kan identificeren met mijn geest, wil ik geenszins menselijke eigenschappen aan God toekennen. God kan niet denken, maar is licht, liefde en puur geluk. God is grootst, juist omdat hij geen macht heeft, en alle macht tegelijk. Namelijk omdat wij, geesten, kinderen zijn van die Goddelijke energie, ergens, tussen ons, die wij zijn. Ons verloop ligt vast, door energinetische reacties bepaald. Natuurlijk hebben we wel macht over ons zelf, echter. Dat we denken dat we macht hebben, ligt namelijk ook al vast in het Goddelijke plan. Het plan is niet eenzijdig. Het is volledig. Het is niet mogelijk een lotsbestemming te zien en dan te denken 'o god wilde het vast zo'. Het is niet mogelijk to cheat fate. Dat is niet mogelijk. Dat we dat denken ligt ook al vast, en dat we het er nu over hebben ook. Dat geeft ons macht en geen macht tegelijk. En dat is misschien wel de charme van het oneindige.

Ik hang toch meer de toevalstheorie aan, gecombineerd met de probable outcome, veroorzaakt door onze condition humaine.

Ik denk ook niet dat ik een geest heb, of een ziel. Mijn lichaam is alles wat er is, en als dat ophoudt te functioneren, is er niets meer van mij over. Mijn bewustzijn, mijn persoonlijkheid, zetelt in mijn hersenen. Als die geen zuurstof meer krijgen, is het over.

Ik ben te rationeel om iets anders te kunnen accepteren.

Dat heeft volgens mij niet heel veel met rationaliteit te maken. Ik ben ook heel rationeel ingesteld en ik denk wel degelijk dat het bestaan van een geest heel goed mogelijk is. Ook wetenschappelijk verklaarbaar. Je bent pas irrationeel bezig als je je in je filosofie laat beperken door de onmogelijkheden van de wetenschap.

We hebben inmiddels genoeg threads over geloof op het moment.