Liefdesgedicht zonder einde..
 

De afgelopen tijd,

is er iets dat in mijn gedachten heerst.

Een enorme kracht,

die zelfs zichzelf niet beheerst.

Het is de herinnering aan jou,

die plagend met mijn geest speelt.

Dit vreemde gedachtespel,

dat keer op keer mijn hart steelt.

Een ondenkbare eenzaamheid,

werpt zijn schaduw over mij,

wanneer je me verlaat,

en mijn hart stokt van de pijn.


Ik kon niets goeds bedenken om mee te eindigen, ik vind dat er nog een of twee strofes achter moeten...

Wie maakt dit af? :)

echt een geweldig gedicht,... ik kan me er tenminste helemaal in vinden (y)
groetjes knak