Scholieren.com forum

Twee keer per week liep ze naar het zwembad. Het was niet ver, zo'n vijf minuten lopen, maar toch stond ze telkens doodsangsten uit. Ze vond het verschrikkelijk om die weg af te leggen, en ze dacht er voortdurend aan, behalve als ze in het zwembad lag. Dan was ze alles vergeten, voelde ze zich gelukkig en vrij. Een echte waterrat was ze.
Vandaag was het weer zover. Met haar zwemtas op haar rug liep ze met gehaaste passen de straat uit. Hoorde ze daar iets? Een koude rilling liep over haar rug. Nee, natuurlijk was er niets, dat verbeeldde ze zich maar. Toch voelde ze zich angstig en gespannen, klaar om te vluchten zodra dat nodig was. Nog twee straten, dan was ze er.
Ze ging de hoek om en verstijfde. Een stuk verderop stond een man met twee grote honden. Wat moest ze doen? Ze wou zich omdraaien en vluchten, maar haar benen weigerden dienst. Ze trilde over haar hele lichaam en haar handen werden klam van het zweet. Eindelijk gehoorzaamden haar benen weer, ze draaide zich om en rende weg. Ze had nog geen drie stappen gezet of ze hoorde gehijg en gegrom achter zich. Ze probeerde harder te lopen, maar het was al te laat. Een felle pijn schoot door haar heen toen de hond zijn tanden in haar knie zette. Ze gilde van pijn, en vooral van angst. Zo bang was ze nog maar één keer eerder in haar leven geweest. Ze had het koud, warm, heet, alles tegelijk. De wereld om haar heen was rood en zwart gekleurd, ze hoorde niets meer, alleen haar eigen geschreeuw. En het gegrom van de hond. Zijn tanden zaten stevig om haar been geklemd, toen ze probeerde de kaken van elkaar te duwen schudde hij enkel zijn hoofd. "Help me dan toch!" gilde ze. Het volgende moment lag ze op de grond en voelde ze hoe nog meer tanden in haar lichaam werden gezet. De andere hond was haar in haar nek gesprongen. Ze voelde een intense pijn, en angst... angst... en toen niets meer.

Badend in het zweet werd ze wakker.