Hoe door te dringen tot een gesloten persoon
 

Hallo,

een vriendin/kennis/ikweetnietwatzevanmeiseigenlijk
maar in iedergeval, zij was vandaag terwijl ze les had, en ik een tussenuur, ergens heel ver van school, op een bankje, helemaal alleen, met de meest depressieve look I ever saw..

Ik ging naar haar toe, want ik maakte me zorgen, alleen ik wist niet echt wat te zeggen tegen haar, omdat ze zo super gesloten is. normaal weet ik juist wel hoe ik een depressief iemand het beste kan troosten of whatever, maar bij haar echt niet.. ik heb sowieso nooit ns echt goed met haar gepraat, ofzo.

ik vind t vervelend om haar zo te zien, wie heeft er een beetje een idee hoe ik het beste tot haar doordring?

sla een arm om haar heen... je hoeft niets te zeggen, zeer waarschijnlijk accepteerd ze het niet meteen, maar zodra ze het doet, is die arm genoeg...

inderdaad...
laat haar zien dat je er voor haar bent.....
daar zijn woorden niet per se voor nodig.
En wie weet komen die woorden (ook van haar kant) vanzelf wel, na een tijd!
*knuf* wen

Misschien heb je t al es geprobeerd maar ga naar haar toe en zeg alleen maar tegen haar dat ze bij je terecht kan...

Ik neem uit je verhaal op dat je haar graag wil helpen ookal heb je nog nooit echt een goed gesprek met haar gehad....Misschien is ze daarom niet zo open...Omdat ze nog nooit echt met je gepraat heeft...

Ga duz naar haar toe en vraag wat er is (das meestal iets te direct dus stel anders een andere vraag) of zeg; 'Wat er ook is, je ken het me vertellen'
Zoiets :o

Meer weet ik zo ook ffies niet sorry

Stekte en succes ermee...
Kus Suus

Laat je door de eerste, tweede of meerdere afwijzingen ook niet wegjagen, blijf er voor haar dan gaat ze je misschien op een gegeven moment vertrouwen.

Wat je kan doen als je weet dat ze niet zal reageren op een vraag als: wat is er? is er gewoon naast gaan zitten en niets zeggen, als er iets is waar ze over wil praten, dan komt het na een minuut of vijf/tien vanzelf. Zegt ze helemaal niets en blijft ze voor zich uit staren, dan moet je het blijven doen. Werkt het dan nog niet, dan wil ze er gewoon niet over praten.

Dit is volgens mij zo'n psychologen trucje. Als iemand niet wil praten en die psycholoog zegt dan gewoon niets meer als diegene er is, dan gaat diegene vroeg of laat toch iets zeggen, omdat iedereen zich wel een beetje lullig gaat voelen na een tijdje. Maar of dit bij haar ook werkt weet ik niet, maar je kan het proberen.

En als ze aangeeft dat ze wel wil praten, dan gewoon wat hierboven al staat.

Als je iets meer over haar weet, bijvoorbeeld waar ze woont, hoe haar omstandigheden thuis zijn, of ze op school gepest wordt, of dat ze misschien iets ergs heeft mee gemaakt, of aan drugs of medicijnen is dan zou je bijvoorbeeld eens bij haar thuis langs kunnen gaan. In haar eigen comfort zone opzoeken. Kijk eens wat de sfeer thuis is en indien mogelijk eens nagaan of haar ouder(s) er iets mee te maken hebben. Mocht dat niet het geval zijn dan kan je misschien eens polsen bij haar ouders of die iets weten… Maar dat moet je wel heel voorzichtig doen en niet als je het idee hebt dat je jouw vriendin daarmee alleen maar dieper in haar schulp werkt. Pas op met ouders die dan ineens overbezorgd worden en zo…

sterkte

De hele gedachte is al verkeerd, zo van "hoe door te dringen tot een gesloten persoon". Als je tot een gesloten persoon probeert door te dringen en diegene merkt dat, dan zal hij / zij nog beter zijn best doen om dit te verhinderen.

Het is juist de bedoeling dat zo iemand er zelf mee komt en dat is heel moeilijk als je diegene nog niet eens kent. Dat betekent dat er tijd in gaat zitten waar je eerst contact legt, diegene gezelschap houdt (maar niet dwingend en ook niet te lang, opbouwen en ook alleen maar als dat kan!) en diegene gewoon behandelt alsof er niks mis met hem / haar is.

Met een beetje geluk komt hij / zij er dan op een gegeven moment vanzelf mee..

Na ja, dat is de theorie. Ik heb het nog nooit echt geprobeerd zoiets. Ik vind het maar eng :o

Anders lees je eens het boek The Horse Whisperer. Het is best interessant hoe Tom doordringt tot Grace, alleen maar door zich te concentreren op wat ze beiden leuk vinden: paarden. Ook doet hij net alsof haar handicap (door een ongeluk verloor ze een stuk van haar been) niet bestaat :)

Goh... Nu je dit zo zegt, dringt pas tot me door dat die situatie inderdaad wel erg te vergelijken is...

*1 Dat merkt die persoon heel snel natuurlijk,
Als ze zo is en je komt naar haar toe dan heeft ze ook wel door waarom je naar haar toe komt. denk ik. (houding,stem)

*2 Dit kan juist aan de andere kant beledigend opgevat worden.
Want je geeft dan eigenlijk toe dat er wat mis met er is.

*3 Waarschijnlijk wel als je maar blijft proberen
Hoe je dit precies doet zonder soms dwingend over te komen zou ik ook niet echt weten :confused:
Kost waarschijnlijk veel tijd/aandacht.

(Maar dat hangt er vanaf natuurlijk)

Ik heb het zelf niet meegemaakt of opgemerkt in mijn directe omgeving. (ik neig eerder zelf naar zo'n persoon :D) Maar ik zou er zeker wel op afstappen.

PS
*5
Het blijft een boek he ;)
Zo zijn er ook wel een aantal films,

Dr is ook n film van hé. En tja, tis wel n mooi boek/film, geeft wel n goede beeld hoor. Of het nou n boek iz of nie

Ik denk dat het heel moeilijk is om door te dringen tot iemand die je én niet heel goed kent én die erg gesloten is.

Je kan denk ik niet veel meer doen dan zoals je nu hebt gedaan, naar haar toe gaan en haar laten merken dat je haar wil helpen. Het kan niet allemaal vanuit jou komen, als zij je hulp wil zal ze die vast wel van je ontvangen. Je kan al heel veel voor een persoon betekenen zonder echt iets te doen, door er alleen maar te zijn. Ik zou haar dus gewoon duidelijk maken dat ze bij je terecht kan wanneer dat nodig is, en dat je je zorgen maakt om haar (en neem ik aan dus ook om haar geeft).

als ze het egt niet wil zal je ook niet tot haar kunnen doordringen denk ik. maar als ze er 'open voor staat' dan kan je denk ik het beste laten merken dat je er egt voor haar bent; en dan niet in 1 dag maar dat duurt wel een paar maanden. vertrouwen winnen heh..

Laat weten dat je er voor haar bent.. Dit accepteerd ze wel denk ik.. Het kan zijn dat ze dit niet laat merken en je wegduwt maar s'avonds laat in er bedje denkt ze toch dat ze er niet alleen voor staat en er mensen met er begaan zijn.

Dit geeft haar in ieder geval hoop!

Succes ermee

ik ben zelf heel ernstig geslote...en je kan beter gewoon naar der toe gaan of nog beter een smsje sture...van ik ben er voor je...
en als ze naar je toe komt bijv. laat haar beginne met prate...off begin over iets heel normaals...als je iets wilt wete bij een geslote persoon en je gaat zegge wat is er...stoot je der juist af...
ik ken het gevoel..en een arm om je heen laat je alleen maar minderwaardig voele misschien heel vaag maar tis egt sow

Ik word zelf als een redelijk gesloten persoon beschouwd en kan zeggen dat je ongetwijfeld wel tot haar doordringt, maar dat ze gewoon weinig zin of moed heeft om alles te gaan vertellen... Ik vertel zelf eigenlijk amper 'belangrijke' dingen, behalve tegen 1 persoon.... Het is altijd leuk om te zien dat mensen om je geven en ze met je willen praten, maar ik heb daar dan nooit zo'n behoefte aan

ik zou het ook niet willen van een persoon die ik niet een beetje ken of waar ik de bedoeling niet zeker van zou weten.
IIg niet als ik echt ergens mee zou zitten,
Ik zelf zou eerst wat zekerheid willen.
Ik zou misschien zelfs agressief worden. (zeer waarschijnlijk zou ik agressief worden denk ik)
maja offtopic That's Just Me

IK geloof dat ik mezelf tegen aan het spreken ben. :confused: nutteloos.

zoiets heeft tijd nodig. en geduld van jouw kant.

idd, persoonlijk zou ik echt geen behoefte aan een arm hebben op dat moment...
eerder praten over onbezorgde dingen zoals hobby's of uitgaan oid...

Ik ben ook gesloten en een smsje vind ik dom, zeker als je in de buurt bent, zo ongevoelig... MAar over dat afstoten, ik weet het, daarom zei ik ook, niet afhaken, wachten tot het breekt...

Ik ben het met Gothic eens...en smsje is raar als je in de buurt bent, zo ongevoelig ed... En dat een arm om je heen je minderwaardig laat voelen is denk ik jouw mening, ik ken zat mensen die het juist heel prettig (zouden) vinden. Het gaat denk ik ook om de manier waarop het gebeurt en hoe diegene het op pakt. Ik denk dat zo'n arm vaak niet bedoeld is om iemand zich minderwaardig te laten voelen (waarom zou dat wel zo zijn? het is juist een vorm van 'steun').

Met bepaalde dingen ben ik ook ontzettend gesloten... En ik kan je zeggen: een arm om me heen, geeft het gevoel dat iemand er voor me is. Kleine aanrakingen willen vaak al heel veel zeggen... Denk dat je daarmee voor n deel t vertrouwen kan winnen, t zal r iig goed doen! suc6 xxx