'JeuGdTrauMa'
 

Haai,
niet dat ik mezelf nu zielig vind ofzo (daarom ook die ' in de titel) want ik weet dat er veel mensen zijn die het veeel erger hebben gehad dan mij, maargoed:
k vroeg me af of er mensen zijn die in hun jeugd dingen hebben meegemaakt die niet zo erg zijn maar die tog er diep in zijn gegraven..
ik zelf heb een vader die altijd schreeuwt en altijd boos is en vroeger ook sloeg. nooit heel erg ofzo. maar ik ben nogal geschrokken van mezelf toen ik laatst in een toneelstuk (ik zat op de voorste rij) een vader was die schreeuwde tege zijn dogter. ik kon egt wel janken en krijsen dat ze moesten stoppen met schreeuwen.. snif!
zijn er meer mensen die dat hebben? En weet je wat ik eraan kan doen? tis nix maar ik ben egt n beetje bang voor mijn vader!

Soort van flashback oid?
Soms, heb er eerder last van als het slecht
met me gaat, ben dan heel gevoelig voor allerlei kleine dingen
die me zo terug kunnen zetten in mn verleden.

Wat je er aan kan doen..
Geen idee. Denk datgene waaraan je herinnerd wordt,
(je vader + jouw relatie met hem), een beetje moet verwerken oid.. Denk dat als je zulke gevoelens krijgt,
het je nog niet helemaal lekker zit,
en je dat moet oplossen, zodat je dat gevoel niet zo erg krijgt..
Makkelijker gezegd dan gedaan, dat wel. :|

Dit en wat hierboven staat zijn 2 verschillende
dingen volgens mij. Maar ok.

Ja ik ken dat. Ik heb ongeveer het zelfde mee gemaakt in een pleeggezin toen ik 11 was of zo. Ik heb nog steeds moeite met schreeuwen en agressie.

Als iemand nu tegen mij begint te schreeuwen dan handel ik als volgt:

Ik wacht tot hij/zij is uitgeschreeuwd en zeg echt niets tot hij/zei klaar is. Ik realiseer me dat ik dan boos ben (soms) maar stop dat even weg. Dan vraag ik heel rustig waarom hij/zij zo hard praat. Ik zeg dan: hee als jij zo hard schreeuwd dan maak je me bang en krijg ik het gevoel dat ik niet meer met je kan communiceren daardoor.

Als je dit bovenstaande doet dan leg je neer bij die persoon welk probleem JIJ er mee hebt zonder dat je in de aanval of verdediging gaat. Je geeft hem/haar de mogelijkheid om eens na te denken over de gevolgen van zijn/haar gedrag op jou. Er tegenin gaan schreeuwen of er voor weglopen heeft totaal geen zin als je tenmiste wil dat dit stopt.

Voor wat betreft de angst voor je vader wil ik vragen: is er een mogelijkheid om eens een keer met hem te praten? Misschien kan je hem eens vertellen wat je voelt. Ik snap dat dit niet makkelijk is vanuit jou angst maar je kan het ook eens proberen vanuit de liefde die je misschien voor hem voelt.

Kijk als je echt mishandeld bent is het een andere zaak hè. Dan moet je me maar eens even PMmen of mailen of zo.. Dan ga ik daar wel wat dieper op in.

Sterkte

jaah kheb dat ook wel kan niet goed tegen ruzie's mensen die slaan en schreeuwen kheb er verder weinig last van...
maar er is 1 ding waar ik soms wel last van heb en dat is dat me moeder me vroeger aan me voeten altijd uit bed trok alsk sliep nu alsk me verdrietig of bang voel ist soms net of ze me nog aan me voeten wil pakken...
nouja..
wat je er aan kunt doen week nie echt..
denk dat het wel vrij normaal is...

veel suc6 verder

nou, ik heb dat nooit echt eigenlijk...
ja, wat me wel opvalt is dat bij ons thuis iedereen nogal een 'control-freak' is. Mn moeder komt naar boven: 'Wendy, heb JIJ die CAKE opengemaakt?!!!' HOEVEEL, heb je daarvan GEGETEN' Ik zeg dus; Jahh, die heb ik opengemaakt gisteraaf, gewoon 1 plakje hoezow...? moeder: 'NOU, ik zal je VERTELLEN hoezow... er zijn TWEE plakjes af... Dan heb ik ook zoiets van.... lekker boeiend... kan iemand anders toch ook gedaan hebben...
Ik hou niet van dat gecontroleer. Ze controleren ook mn agenda/planners vanwege mn huiswerk e.d.

Echt zwaar irritant, daardoor heb ik neigingen dat soort dingen voor iedereen te verbergen, mja, geen echte trauma's

Wil je iig suc-6 wensen hiermee! kus! wendy