Kan iemand mij uitleggen waarom ik zo'n hekel heb aan/bang ben voor leeftijdsgenoten?
 

Ik snap het namelijk niet.

Kan zoveel redenen hebben, ben je ooit gepest,
bedreigd, voel je je ouder dan, 'klik' je niet, etc etc?
Denk dat jij het eerder weet dan ik..

dat heb ik ook. Ik denk dat het bij mij komt doordat ik helemaal niet sociaal ben, en heel andere interesses heb dan "de anderen". Ik durf gewoon niets te zeggen of alleen maar te kijken naar leeftijdsgenoten die ik niet ken. Ik zat laatst bijvoorbeeld in de trein, en vlakbij me zat een groep jongeren, ongeveer even oud als ik. Ik was serieus bang!

en aan de meesten heb ik ook wel een hekel... :S

maar vrienden heb ik wel.. :)

Nou...ik heb persoonlijk geen hekel aan leeftijdsgenoten, en ben ook niet bang voor ze, maar ik onttrek me wel bewust aan omgang met hen. Veel leeftijdsgenoten zijn geenszinds geschikt voor omgang met mij, niet omdat ze daar te 'slecht' voor zouden zijn, zeker niet, gewoon omdat ze me mateloos zouden irriteren. Ik ben gewoon anders en er zijn er weinig die op dezelfde manier anders zijn als ik. Probeer je ervan te distantiëren. Al snel zal de hekel/angst plaats maken voor geluk en zelfwaardering.

Wat is een hekel hebben aan? Is het algemeen een hekel of bepaad soort gedrag?

Je kan me niet wijsmaken dat je een hekel hebt aan ALLE leeftijds genoten op deze aardbol.

Vertel eens aan welke dingen je zoal een hekel hebt dan? Het is namelijk wel een beetje erg gemakkelijk om zo'n toppic over de muur te smijten en achteruit te gaan liggen wachten op commentaar.

Wel moet ik zeggen dat ik het zelfde gevoel had, maar daarover heb ik al geschreven in een ander toppic zie: / Psychologie / VoLwAssEnEr

Daarnaast zou ik ook wel eens willen weten waarom je bang bent voor leeftijdsgenoten...

Met wat meer informatie kan ik je denk ik wel iets meer vertellen over deze angst voor en hekel aan leeftijdsgenoten...

allemaal.

Nou, dan weet je dus de reden, maar wat is nou het probleem?Contactloosheid rules!

Ik voel me gewoon totaal niet op mijn gemak bij hen. Als ik op school langs ze moet lopen ontwijk ik ze het liefst en kijk ze liever niet aan. Ik heb zeker niet een hekel aan allemaal hoor. Maar in het algemeen vind ik ze gewoon eng, en voel ik me heel verlegen en kwetsbaar als ze in de buurt zijn. Vandaar dat ik me op school zo de hele tijd gedraag.
Waar ik precies een hekel aan heb...tja
Dat geroddel de hele tijd, het puberale (wat ik zelf dus ook heb), het bezig zijn met dingen die me niks interesseren, het obsessieve met uiterlijk en sex, het onevenwichtige, de afschuwelijke groepjesvorming. Ik ga OF liever om met jongere mensen omdat ik die leeftijd al gehad heb en dat minder eng is OF met oudere omdat die meer balans hebben gevonden.

Wat wil je met dit topic? Je lijkt het juist volledig te begrijpen.

Een oplossing?

Er bestaat geen kant-en-klare oplossing,
en niemand van het forum kan er een geven..
De enige die dit ècht op kan lossen ben jij.

En ja, tuurlijk, anderen kunnen tips ed geven..
Maar dan nog, JIJ bent degene die het moet oplossen,
en de oplossing moet zoeken/vinden.

Quote: " Ik ga OF liever om met jongere mensen omdat ik die leeftijd al gehad heb en dat minder eng is OF met oudere omdat die meer balans hebben gevonden."

:confused: ?

Ik herken het wel een beetje, als ik groepjes tegenkom ofzo ben ik er ook altijd van overtuigd dat ze het over mij hebben, en ik ben ook bang voor leeftijdsgenoten, als ik in mn eentje ben tenminste. Met een vriendin ernaast heb ik dat niet meer :confused:
Maarja bij mij is t gewoon onzekerheid denk ik, want als ik bijvoorbeeld niet bij zo'n groepje sta erger ik me dood aan ze, maar als ik zelf meepraat enzo is t hartstikke gezellig... En een oplossing, dat is dus zekerder worden, in mijn geval dan. In jouw geval weet ik t ook niet... jij bent indd ook de enige hier die dat kan weten.

Je bedoelt je leeftijdsgenoten of je klasgenoten?
Er zullen toch vast ook wel mensen in je klas zitten die wel sympathiek zitten?
Maar waarom ben je onzeker en verlegen bij je leeftijdsgenoten?
En niet bij mensen die jonger of ouder zijn? En de dingen die je zegt van groepsvorming en geroddel die blijf je toch houden.
En het is heus niet zo dat ze de hele tijd bezig zijn met uiterlijk en sex maar dat is wel een geliefd gespreksonderwerp. Maar als je meer contact krijgt met je leeftijdsgenoten zul je zien dat (een gedeelte) ook een diepere laag heeft. En sommige misschien toch wel meer met je overeen komen dan je denkt.

Kinderen kijken tegen je op, omdat je ouder bent. Volwassenen kijken 'op je neer' (niet in de denigrerende zin), omdat je jonger bent. Mensen van jouw eigen leeftijd kijken niet tegen je op en kijken niet 'op je neer', iig niet per se in eerste instantie, je zult jezelf dus moeten bewijzen, terwijl dat bij jongeren/ouderen in eerste instantie vaak niet hoeft. Misschien speelt er zo iets (ook) mee...?

heey,

heb niet alles gelezen, maar ik zag de titel en dacht gelijk aan de andere topic die ik net heb gelezen en ook op heb gereageerd: volwassener heet ie ofzow.
Kijk daar maar eens! Enja, wij kennen jou niet goed, en zullen ook niet kunenn beoordelen waarom je een hekel hebt aan/bang bent voor je leeftijdsgenootjes. Mm, misschien ben je gepest? voel je je volwassener (en vind je hun dus kinderachtig), hebben ze geen respect voor jou (of jij voor hun) Tjee, het kan zoveel redenen hebben.

kus! wendy

De oplossing ligt in jezelf. Je moet het niet willen veranderen. Als je die mensen verachtelijk vindt, waarom zou je er dan iets aan willen veranderen.

Leeftijdsgenoten.

Ja dat heb ik wel ja, met een goede vriendin die ik ken is mijn onzekerheid als sneeuw voor de zon verdwenen.

*Maar ja, op school heb ik geen vrienden, dus ik ben altijd alleen.*

Ik snap niet wat jij er niet aan snapt.

Ik ben bang dat er geen oplossing is, behalve er-niet-meer-zijn, of alle leeftijdsgenoten verbannen die er bestaan.
Ik ben zo al mijn hele leven dus..

Ik geloof dat hij bedoelde dat je de oplossing zelf al had...maar dat weet ik ook niet zeker.

Hij bedoehoelt, dat je de oplossing al zelf geeft.

Die heb je toch al gevonden? Je gaat ze uit de weg..
(of het een goede oplossing is, is wat anders.)

Zoals duidelijk uit deze posts wil je graag een oplossing. Je stelt dat het proleem is dat je niet goed overweg kan met leeftijdsgenoten. Blijkbaar zijn die leeftijdsgenoten niet van de zelfde geestelijke leeftijd als jij dus is er een verschil in geestelijke leeftijd wat jij niet kan of wilt overbruggen.

Dat het geroddel en "leeraartje pesten" het eeuwige geneuzel over uiterlijk je niet kunnen boeien komt omdat je daar blijkbaar het nut niet van inziet en omdat jij geestelijk al veel verder bent dan zij.

Toch zit er een boodschap verborgen in het feit dat je min of meer gedwongen met deze mensen geconfronteerd wordt. Wat die boodschap is kan je het beste zelf proberen uit te vinden.

Als je in een vorm van reincarnatie gelooft zou het kunnen zijn dat je nu je terug bent gekomen een heel ander thema in je leven hebt dan in het leven hiervoor. Dat je weet "hoe het kan zijn" maar dat je telkens ziet dat het niet "zo is". Ik ken dit gevoel maar al te goed uit eigen ervaring.

De oplossing voor je probleem zit in de vraag.

Als je niet met leeftijdsgenoten kunt opschieten maar je wilt het wel dan zal je je eigen niveau moeten "verlagen" naar dat van hen en een empathie opbouwen. Spreek hun taal en probeer je in te leven in hun belevings wereld.

Als je niet met ze op kan schieten en je wilt het ook niet? Zoek dan mensen op van jouw eigen geestelijke leeftijd en leer van hen.

Mocht je nog verder met mij willen bomen hierover, check dan even mijn profiel voor mijn email adres. Ik geef altijd antwoord.

Succes...

Jah dat bedoelde ik inderdaad.

*kusje voor Leonoor*

@yamyam: Je hebt toch op dit moment geen probleem? Je gaat met jongere en oudere mensen om, so what? Als je je daar prettig bij voelt, waarom zou je er dan een probleem van maken dat je niet zo goed met de mensen van je eigen leeftijdsgroep kan omgaan?

Goh ja.


Yamyam: ik herken het ook hoor, m'n hele leven al...

Het is alsof ik een fase heb overgeslagen, dat puberale.

Maar ik weet niet of dat erg is of niet...
Kan me niet voorstellen dat ik zo zou zijn als m'n klasgenoten!

Wat een arrogantie.

Ik kan me ook niet voorstellen dat ik zo zou zijn als sommige volwassenen...is dat niet iets dat ieder mens heeft? Niemand is hetzelfde, dus denk jij dat er ook maar iemand is die net zo als alle mensen wil zijn? Je klasgenoten zijn geen betrouwbare afspiegeling van alle 'pubers' en daar kun je dus niet echt een oordeel op baseren, denk ik.

volgensmij heb je gewoon een minderwaadigheidcomplex naar leeftijdsgenoten. Dit basseer ik op eigen ervaringen betreffende het gevoel wat jij beschrijft. Ik ben daar uitgekomen door mezelf meer te gaan waarderen,

Gebrek aan inzicht.

Puber :p

(y)

ik ben ook vrij snel volwassen geworden, maar ik ben blij dat ik wel een echte puber ben geweest, en een echt kind. dat is essentieel voor een goede ontwikkeling tot een standvastig mens in deze maatschappij, imo.

Ze heeft WEl een probleem, een groot probleem zelfs.
Ik heb hetzelfde en er zijn volgens mij maar weinig mensen die ook zo zijn. Ik heb er tenminste nog nooit iemand ontmoet. :(

T is echt heel f*cking shit als je zo ben namelijk. Niemand begrijpt je en je voelt je daardoor niet lekker!!!!!! Als ik alleen ben voel ik me gewoon het best. Maar op school moet je wel met mensen omgaan, dat kan niet anders. Maar bij mensen voel ik me gewoon niet fijnn..... :mad: en blijf super vaak weg van schoolll..

Het is dus een grooot probleem, ook voor je studie enzo en verder je hele leven. die kan er onder lijden..... bij mij duzz.
Enn ikweet nie wat ik moet doennnn??? Ik wil graag met mensen praten die als mij zijnnnnnnn........trouwens hoe kan ik ooit gaan werken als ik er niet tegen kan en niet op kom dagen??????
Ik weet t niet meer horrr.

iemand een id-tje??? :confused:

trauma's

ik ga alleen met mensen om die ouder of jonger dan mij zijn.
dat komt omdat ik heel erg lang gepest ben door mensen van
mijn eigen leeftijd.

het is heel raar maar als ik hoor dat ze ook 15 zijn wil ik er niet eens meer met praten.. dat zit gewoon in mij. ik weet het klinkt
stom maar ik kan er echt nix aan doen..

weet iemand mischien hoe ik daar vanaf kan komen?!

Precies dat denk ik dus ook!

Is het niet omdat je je met leeftijdsgenoten teveel vergelijkt? Ik voel me namelijk ook minder op me gemak bij mensen van dezelfde leeftijd dan 'n andere ( jonger of ouder, maakt niet uit).

Bij mij heeft het heel veel te maken met het feit dat als iemand ouders is dan mij, dat ik me dan niet hoef te vergelijken met hem/haar omdat hij/zij toch ouder of jonger is. Daaarom hoef je je weer niet zo onzeker te voelen. Deze theorie klopt natuurlijk niet, maar zo denk ik wel! (klinkt erg slim hè!?)
Ik vertelde dit laatst tegen een vriendin en die vertelde dat ze precies het zelfde had, jij ook maybe?!