Jouw persoonlijke ruimte
 

Heey iedreen, laatst las ik een artikel van een psycholoog die het iver de persoonlijk ruimte van mensen had. Vond ik wel een heel interessant onderwerp. zette me wel aan het denken. Hoe ver mogen mensen bij mij gaan? mogen onbekende mij aanraken? mogen onbekende intieme vragen stellen (hoort er ook bij) hoe dicht bij laat ik iemand komen en hoe laat ik merken dat ik vind dat iemand te ver gaat?
Denk persoonlijk dat ik mensen veel te dicht bij laat komen, ik vind ijglijk alles goed, en hoewel ik me bij sommige situaties onegmakkelijk voel, zal ik het nooit laten merken omdat ik denk dat die ander het niet intimiderend bedoelt heeft.

Vraag me ook af hoe dat bij andere mensen zit....dus: vertel :)

Een halve arm. Dat mijn armen nog de ruimte krijgen om personen eventueel weg te duwen. :o

Ik vind vrij veel goed, maar als ik het niet goed vind laat ik het wel merken. Het ligt er maar net aan wie het is, en met welke bedoeling. Als een vriendin van mij even mijn hand pakt als we door school lopen heb ik daar totaal geen problemen mee. Maar als ik met een jongen in de bios zit, die ik eigenlijk niet leuk vind, als hij mijn hand pakt dan trek ik hem wel meteen terug. Het ligt er dus maar net aan welke bedoeling erachter zit.

Het ligt er bij mij aan wie het is...
Niet of ik iemand heel lang of kort ken, maar het is vooral een gevoelsmatig iets. Als ik iemand vertrouw en me op m'n gemak voel bij diegene, mag die natuurlijk veel dichterbij komen...
Maar eigenlijk is dat wel verkeerd, want als ik iemand niet goed ken, heb ik er helemaal geen weet van of iemand wel te vertrouwen is.
Ik moet denk ik iets minder op m'n gevoel afgaan..., maargoed :o

Hmm, ik denk dat ik wat dat betreft misschien best gesloten ben. Tis niet dat ik een stil type ben, maar ik praat niet snel over m'n gevoelens. Het duurt denk ik ook wel lang voordat ik iemand echt als een goeie vriend kan beschouwen. Dat is eigenlijk pas de laatste jaren zo. Een paar jaar geleden ben ik erg gekwetst toen ik me te snel open heb opgesteld en ik denk dat het daarmee ook wel te maken heeft. Heel erg vind ik het niet, want zo weet ik iig zeker dat ik niet gekwetst word. Ik wil graag zeker weten of ik iemand vertrouw, maar dat betekend niet dat ik heel terughoudend ben naar mensen toe.

:) dat wilde een leraar bij ons op school eens met ons uitproberen. Ging hij op mensen aflopen, die dan 'stop' moesten zeggen als hij te dichtbij stond. Vage vent.

Ik wil mensen het liefst zo ver mogelijk weg hebben, op een veilige afstand. Bij vrienden heb ik dat minder. Hoewel, laatst zat het merkje van mijn shirt verkeerd en toen een vriendin het (zonder waarschuwen!) terugduwde, schrok ik wel.
Onbekende mensen mogen mij zeker niet aanraken. Ik raak al gestresst als iemand mijn hand aanraakt bij het teruggeven van geld, bijvoorbeeld.
Hoe laat ik dat merken? Ik zet meestal zeer subtiel een stap terug :) Dat hebben ze wel door, meestal.

Volgens mij heeft ieder mens een aura. Niet als een soort stralenkrans of zoiets vaags maar gewoon een soort energieveld om je heen. Sommige mensen kan je in dat veld hebben (zoals je partner soms) en sommige helemaal niet. Kijk maar eens in de bus als je naast iemand gaat zitten schuiven ze bijna alijd een stukje weg.

Als iemand ongewenst of ongevraagd ineens in dat aura komt kan dat bedreigend zijn. De politie maakt hier gebruik van om je te intimideren en je te forceren uit je comfort zone te raken en te bekennen (als je het gedaan hebt)...

Het heeft ook te maken met je peroonlijkheid. Er is een verdeling te maken in een cirkel met drie taartpunten:

Dominant, afstandelijk en sociaal. Al deze taartpunten hebben hun eigen kenmerken. Maar ik denk dat het te ver gaat om dit hier te bespreken.
Het komt er kort door de bocht op neer dat: "Aftandelijk-type" mensen hebben minder graag dat imand hen zomaar aanraakt dan "Sociaal-type" mensen die juist veel meer aanraken.

Meer weten? PM me....

Als je zelf heel erg lekker in je vel zit is je aura moeilijk te verstoren. Je aura zal alleen indeuken. Gaat het echter wat minder goed dan kan de verstoring meer impact hebben.

Ik hoop dat je met deze info wat meer inzicht krijgt.

Ook kunnen fobiën (smetvrees...) een rol spelen.

Hoe ver mogen mensen bij mij gaan?
ligt er inderdaad aan wie, hoe goed ik iemand ken, en zelfs het geslacht van iemand ligt eraan, sorry, ik weet dat dat bekrompen is, maar als bijvoorbeeld een vriendin aan mij vraagt hoe het bij mijn vriend was of een vriend vraagt dat, dan zal ik mijn vriendin meer vertellen denk ik... Zo kan ik nog wel wat voorbeelden noemen.

mogen onbekende mij aanraken?
Mhaw, ligt eraan hoe. Als ik bij de kassa geld terugkrijg is het geen probleem dat iemand mijn hand aanraakt, hetzelfde geldt als iemand mij per ongeluk aanstoot enz.

mogen onbekende intieme vragen stellen (hoort er ook bij)
Sjee, ook dat ligt er weer aan. Stel, je komt bij een maatschappelijk werker/psych, die is meestal wel onbekend, maar je zal toch veel privezaken met zo'n iemand moeten delen, omdat hij/zij je anders niet verder kan helpen, datzelfde geldt bij de dokter. Stel, je denkt een SOA te hebben, zou je hem toch dingen moeten vertellen... Maar voor de rest wil ik niet dat vreemden intieme vragen gaan stellen...

hoe dicht bij laat ik iemand komen en hoe laat ik merken dat ik vind dat iemand te ver gaat?
Hoever ik iemand bij me laat komen weet ik eigenlijk niet. Als ik vind dat iemand te ver gaat schuif ik een stukje op, zet ik een stap achteruit, kijk ik subtiel op mn horloge en zeg dat ik moet gaan, dat soort dingen....

ik laat alleen goede vrienden en mn vriend echt dichtbij. ik ben meestal niet zo aanrakerig en ik wil ook niet dat anderen dat bij mij zijn.

Hoe dichtbij iemand mag komen,
hangt voor een groot deel van de persoon zelf,
en de band die ik ermee heb af.

Kan er heel slecht tegen als mensen me aanraken,
zelfs met m'n vriendje gaat dat moeilijk,
laat staan een onbekende. Kan heel panisch reageren soms. :|

Over intieme vragen, het hangt er maar van af
wat voor vragen het zijn.
Maar goed, over het algemeen slaan (bijna)
alle intieme vragen bij mij wel weer terug
op (slechte) herinneringen, dus geef ik vaak (altijd)
een vaag antwoord als een onbekende iets persoonlijks vraagt.
't Komt maar heel weinig voor dat mensen
die ik voor het eerst spreek een echt antwoord
krijgen op een persoonlijke vraag.

Als 'k niet meer kan bewegen zit iemand te dichtbij.. ;)
Nee, vanaf een bepaalt moment wordt het
gewoon benauwend, kan dat niet aangeven..
Uit mezelf ga ik dan nogal schrikachtig
opzij, of moet ik 'plotseling' naar de wc toe..