Laat zien, de glinsteringen van mijn ziel
 

Hoor mijn zacht gefluisterde woorden
Achter mijn verborgen ogen, vol tranen gevuld
Mijn lippen zijn verzegeld door het angstvol verleden
Het maakt mij langzaamaan bewegingsloos

Maar

De tijd zal leren en herinneringen breken,
die zwart getekend zijn door zo donkere gedachten
Een eeuwige omarming zal helen, en zal mij behouden
van het nooit meer liefde kunnen voelen

Dus

Raak mijn wereld aan van verwondering
Blaas vlinders door heel mijn lichaam
Breng in stilte een teder liefdeslicht aan
En laat schijnen het gevleugelde kind in mij.

Tot alleen de glinsteringen van mijn ziel,
nog over zullen blijven.


Dit is een aangepaste versie op de engelse versie die ik een tijd geleden heb gemaakt.(die niet goed in elkaar zat)

het is een mooi gedicht. er zit veel gevoel bij. zelf kan ik ook goed dichten, vind ik voor een dertien jarige. Ik zou zo door blijven gaan als ik jou was. Het is egt een heel mooi gedicht. ;)