Samenwonen??
 

M'n vriend heeft me voorgesteld om met hem samen te gaan wonen. Het zou vooral gemakkelijk zijn omdat ik toch waarschijnlijk op kot ga, en dan kunnen we ineens samenwonen.
Hij legt geen druk op mij, ik beslis helemaal.

Langs de ene kant lijkt me dit wel leuk: ik ben heel graag bij hem, maar we zijn allebei nogal zelfstandige mensen en we doen heel vaak verschillende dingen. We laten elkaar ook vrij, bv. we gaan elk uit met wie we willen tot hoe laat we willen enzovoort.
Daarom denk ik dat we wel goed samen kunnen wonen zonder op een oud getrouwd koppel te lijken.

Maar aan de andere kant: ik ben een beetje bang dat ik iéts teveel gewoon ben om m'n zin te doen, of dat ik hem beu raken ofzo. Of dat ik al te vroeg teveel wil.
En of ik misschien niet beter eerst samen kan wonen met een paar vrienden (want dat was ook een optie).

DUS: wie heeft er ervaring mee? Wie woont samen met z'n geliefde en heeft dit zware invloed gehad op jullie relatie? (Meer ruzie, meer sleur, een beetje uitgekeken zijn op elkaar,...)

Ik woon ook samen en ik vind het juist heel erg leuk. Het is helemaal niet zo dat je voortdurend op elkaars lip zit of alles samen moet doen als je samenwoont. Je kunt gewoon je eigen dingen doen (en ook dingen samen natuurlijk, gewoon een evenwicht zoeken). Het is ook juist vaak makkelijker om met vriendinnen af te spreken, als je nog apart woont moet je vaak veel meer plannen, als je samenwoont kun je wat flexibeler zijn.

Je moet ook natuurlijk wel concessies doen. Ik was altijd heel erg slordig, mijn vriend is juist heel erg netjes. Nu zitten we er een beetje tussenin, ik doe mijn best om beter op te ruimen, hij doet zijn best om af en toe een klein beetje door dingen die in zijn ogen rommelig zijn heen te kijken. Dat soort dingen kom je ook wel tegen als je samenwoont.

't Is wel een beslissing die je gewoon zelf moet nemen, als jij er nog niets in ziet...het kan altijd nog. Denk er goed over na, zet alles op een rijtje, maak van tevoren goede afspraken en begin op tijd met het zoeken naar woonruimte.

Ga eerst maar een tijdje op jezewlf wonen om te leren hoe het is. Als je direct gaat samenwonen en het raakt na 10 jaar uit, dan heb je wellicht geen idee hoe je het in je eentje moet rooien.

Ik heb het er met mijn ex (is nu zo'n 3 maanden uit) ook serieus over gehad. Het was zijn idee, maar ik wist eigenlijk niet zo goed of het wel een goed idee was. Hij moet na de zomer voor z'n werk veel aan de kust zijn en ik zou dan ook daar ergens gaan studeren zodat we toch samen konden zijn. Maar uiteindelijk hadden we allebei zoiets van hmm, niet zo'n goed plan (zo lang hadden we toen ook nog niet eens, maar het was wel vrij serieus). Dat was overigens ook waarom we er een punt achter hebben gezet, toekomst samen zou niet gaan omdat we twee verschillende kanten op gaan.
Ik kan me heel geod verplaatsen in wat jij zegt, want dat gevoel had ik dus ook, beetje dilemma. Maar ik denk persoonlijk dat het misschien beter is om eerst op jezelf te wonen (dat is sowieso al een grote verandering die je ondergaat) en met je nieuw verworven vrijheid om te leren gaan, en dan kun je altijd nog gaan samenwonen.