Verstandelijk gehandicapten
 

Wat vinden jullie van de stelling:

Gehandicapten mogen geen kinderen krijgen!

Hebben jullie misschien nog wat handige argumenten voor de stelling die ik kan gebruiken in mijn debat?

Alvast bedankt

MZZL

Je bedoelt debieltjes?

Tja, krijgen is een ding, opvoeden is een ander. Misschien moet je een onderscheid maken tussen die twee. En een onderscheid tussen erfelijke debilitas en achterlijkheid wegens zuurstofgebrek tijdens de geboorte, gelet op de kans dat het nakomsel zelf ook niet helemaal fris is.
En dat kun je weer doortrekken naar erfelijke aandoeningen in het algemeen en het leerstuk van de eugenetica en wat de nazis daarmee deden, en voor je het weet heb je een drie wegens verregaande politieke incorrectheid.

Wie ben jij (als overheid of als mens) om anderen het recht op kinderen te ontzeggen?

Het belang van de kinderen in kwestie. Je hebt er gladiolen bij hoor, die kind na kind op de wereld zetten die allemaal binnen een half jaar wegens verwaarlozing door de kinderbescherming worden weggehaald. Ze kunnen het ouderschap gewoon niet aan.

Het is geen speelgoedpop waar je geen batterijen in hoeft te stoppen, het is een levend wezen. Een nieuw individu, dat zelfstandige rechten heeft. Het recht op normale ouders.

En zou jij het leuk vinden om twee achterlijke ouders te hebben? Vooropgesteld dat je zelf wel normaal zou worden, want dat is nog maar de vraag.

een tijdje geleden heb ik hier of F&L ook een discussie erover geplaatst, misn heb je daar iets aan? Heb nou geen tijd om m op te zoeken, maar misn kun je dat zelf ff doen? Topic heette: Stelling: geestelijk gehandicapten mogen geen kinderen krijgen. Er staat geestelijk, maar ik denk dat je met verstandelijk gehandicapten ook n heel eind in de buurt komt. Suc6!

Zo is het maar net. Als die mensen kinderen willen, dan doen ze dat gewoon.

Bedankt!

Alleen kan ik die discussie hier niet vinden!

Tjonge jonge.. Dat je op deze manier aan de argumenten van je Nederlands debat moet komen :o

Het punt is dat kinderen meer nodig hebben dan alleen liefde, als ze worden opgevoed. Hoe moeten ouders die zelf niet kunnen spreken, hun kinderen leren praten? Hoe kunnen ze hen een zeker fatsoen bijbrengen, het besef dat er bepaalde normen zijn? Kinderen zijn slecht af bij gehandicapte ouders, hoor. Bovendien is de kans dat een kind zelf ook weer gehandicapt is, veel groter. Wanneer je dat weet, waarom zou je dan onnodig een extra beroep doen op de zorg; je weet immers dat mensen daar terecht komen?

Mensen die al niet in staat zijn zichzelf te onderhouden, kunnen nooit ook nog zorg dragen voor een kind. Er is ook niet zoiets als 'het recht hebben op voortplanting'. Geestelijk gehandicapten mogen blij zijn dat er zo goed voor hen wordt gezorgd, dat ze een prettig leven hebben (iets dat zonder mensen die er hun beroep van hebben gemaakt voor hen te zorgen niet mogelijk zou zijn) en dat ze niet aan hun lot worden overgelaten. Het klinkt allemaal misschien heel hard, maar deze mensen zijn anders dan niet-verstandelijk gehandicapten, en kunnen dus ook anders worden behandeld.

(Deze discussie is trouwens een paar weken geleden ook al gevoerd, dus als iemand op zoek is naar argumenten: zie zoekfunctie ;))

Mjah zit wat in ;)

Maar dat hangt natuurlijk maar net af van in welke mate die ouders gehandicapt zijn. Er zijn vast verstandelijk gehandicapte ouders die hun kinderen wél goed zouden kunnen opvoeden. Dus mocht die stelling worden aanvaard, dan moet er wel duidelijk onderscheid zijn tussen de ernstige en minder ernstige gehandicapten.

ga eens een dagje meelopen in een gezinsvervangend tehuis.
dan zie je vanzelf waarom het niet erg 'handig' is als ze wel kinderen krijgen.

*wordt een beetje moe van deze 'maatschappijke discussie' die gevoerd wordt door mensen die geen idee hebben waar ze het over hebben.....*

Maar waar trek je dan de grens? Alle geestelijke gehandicapten zijn niet goed bij, en het gegeven dat ze gehandicapt zijn, geeft aan dat ze niet goed voor zichzelf kunnen zorgen, niet zelfstandig kunnen zijn.
Die grens, die moet getrokken worden tussen gehandicapten en niet-verstandelijk gehandicapten. En ik vermoed dat dat zelfs al problemen zal geven...

God.

En als god zijnde verbied ik dat.

Eigenlijk zou die grens per situatie verschillend bekeken moeten worden (onhaalbaar, ik weet het) maar dat lijkt me wel het ideale...Beter dan ergens een grens trekken, omdat je dan altijd mensen misschien onterecht benadeeld. :)

en ik had er nog wel "als overheid of als mens" bijgezet...;)

Ja, het per geval bekijken is altijd het meest ideale. Maar, zoals je zelf al zegt, dat is meestal onhaalbaar. En dan denk dat je minder mensen benadeeld, als je een grens trekt tussen verstandelijk gehandicapten en niet-verstandelijk gehandicapten, dan wanneer je helemaal geen grens trekt, en dus iedereen, ondanks zijn zeer beperkte verstandelijk vermogens (en hiermee bedoel ik niet de laag-begaafde, maar redelijk goed functionerende man), toestaat om kinderen te krijgen.

Is het niet zo dat de kans op verstandelijk gehandicapte kinderen dan erg groot is :confused:

Ik betwijfel verder of verstandelijk gehandicapte ouders een gezond kind tot 'normaal' iemand op zouden kunnen voeden.. niet zonder hulp van buitenaf iig..

Ik ken mensen die echt in de categorie randdebiel valen, die ook echt te stom zijn om voor de duvel te dansen, je zou ze een kwartje geven, zo erg, werken ook ook bij de sociale werkplaats. Die zijn dus niet eens officieel gehandicapt, maar net op het randje. Je ziet het net niet aan ze, maar als ze hun mond opendoen is het duidelijk, die hebben gewoon een gezin.

En dat gaat niet goed. Het ene kind is normaal, en voelt zich doodongelukkig in het verre van intellectueel uitdagende milieu, moet alle contacten met de buitenwereld onderhouden op zijn negende, omdat hij gewoon verstandelijk al verder is dan zijn ouders, in feite vervult hij de ouderrol meer en meer.
Het andere kind heeft de gladiolenstatus van zijn ouders geerfd, en daar is geen land mee te bezeilen. Ook dat komt neer op het oudere broertje.

Kinderbeschermingsklantjes, allebei.