Niet kunnen huilen....
 

Kweenie of er zo'n onderwerp al eeen keertje geweest is.....

Maar ik kan niet goed huilen ofzo...
Das opzich niet zo erg, maar soms wel 'lastig'
Ik zit bijvoorbeeld op een koor, is heel gezellig, allemaal jongeren.
Nu is er daar plotseling iemand overleden, was nog maar 28....
Ik vinnut heel erg enzo en ik kan al een paar dagen bijna alleen maar daar aan denken...
Vanavond waren we met zn allen bij elkaar, hebben we er een beetje over gepraat enzo. En een nummer geluisterd wat zij altijd zong...
Natuurlijk vind ik t wel moeilijk om dat te horen....
Maar echt iedereen zat toen te huilen en ik kan dat gewoon echt niet....terwijl ik t opzich best wel zou willen...
Maar dan heb ik t gevoel dat ik dan op de andere mensen over kom alsof ik t niet erg vind enzo, alsof t mij niet interesseert en dat vind ik zo vervelend enzo...

Zijn er meer mensen die hier last van hebben of tips hebben of weet ik veel wat...?

Dat je niet huilt zegt niks over het feit dat je niet verdrietig bent en ik ben ervan overtuigd dat zij dat ook zullen begrijpen...
Dus leg je er gewoon bij neer, dat jij je gevoelens blijkbaar op een andere manier toont dan door middel van huilen...daar is toch helemaal niks ergs aan :confused:

- Er zijn vele andere manieren om te laten blijken dat je meeleeft en iets rot vindt.

- Je hoeft je niet altijd te gedragen 'zoals het hoort'. Het is vaak ook interessant om je eens af te vragen waarom iets eigenlijk hoort, en hoe en waaruit het is ontstaan.

- En verder: maak je niet druk over wat andere mensen van je denken, want zij hebben het namelijk veels te druk met zich druk te maken over wat jij van hun denkt.

ben het met Fil en Sithan eens

Je bent gewoon meer in balans denk ik.

Je hoeft te huilen omdat anderen dat ook doen, dat heeft niet direct iets met verdriet te maken.
Dat je er veel over nagedacht hebt kan betekenen dat je er al mee bezig bent om het te verwerken vandaar dat je misschien niet in een huilbui meegaat met anderen.

zoiets denk ik.

ik kon ook nooit huilen.
ik heb het nu geleerd.
ik weet niet.. ik wou wel huilen, maar ik kon het gewoon niet. ik kwam er later achter dat t ook komt door mijn kijk op het huilen opzich.. van mij mogen anderen huilen.. geen probleem, maar ik huilen? ben je gek? ik moet sterk zijn voor die anderen en huilen is een zwakte..
gelukkig begin ik steeds meer overtuigd te raken dat t niet zo is en ik laat wat makkelijker mijn emoties toe nu.. mijn echte emoties...
ik zat gewoon zo op slot toen..
nu huil ik nog niet zo vaak, maar wel al meer maar vooral als ik in mn eentje ben.
op de crematie van mn vader heb ik ook bijna niet gehuild... zij mochten niet zien dat ik er verdriet van had. ik heb ook mijn trots...

maja, dit is weer een lulverhaal van nix, maar ik herken het niet kunnen huilen dus wel.
kus en sterkte

Een vriendin van me heeft dat ook, en zij zit er zelf ook erg mee. Maar zij heeft er ook last van dat zij dan dingen opkropt omdat ze niet kan huilen, ze kan niet alles eruitgooien zeg maar.. en daar baalt zij ook enorm van.

Zelf heb ik er trouwens absoluut geen last van, ik jank om het minste of geringste (y)

Maar ik denk dat je het jezelf wel aan kunt leren, of anders ook accepteren.

Eigenlijk zou ik het je niet aanraden om het aan te leren want dat betekent dus dat er veel dingen moeten komen die je aan het huilen moeten maken en dat willen we natuurlijk ook niet (y)

Maargoed, dit is ook een lulverhaal van niks, net zoals bij Loontjuh (ga es leren doos! :D) dus ik kap ook maar

(y)

net zoals een wijze chinese vrouw eens zei; echt verdriet laat je bloed alleen maar sneller stromen...

Ja ik kan ook niet huilen... Alleen wat ik nog veel erger vind is dat ik godverdomme geen gevoel heb!!! Ik word daar zo ziek van!! Mijn oma is afgelopen zomer overleden, nou okee ik hoefde niet te huilen das nie erg, maar ik voelde geen verdriet, ik weet nie wa ik verkeerd doe... Maar ik wil gewoon gevoel hebben.

je doet nix verkeerd...
echt niet..

De begrafenis van me oma is de enige begrafenis die ik ooit heb meegemaakt.
Ik was 12 toen ofzo, geloof ik : kweet nie meer.
Ik moest ook niet huilen,
IK had iig ook niet de behoefte, verdriet had ik ook niet echt,
(lastige vage emotie "verdriet")
Ik vond het alleen maar "jammer"

Dat me familie daardoor niet meer 1 of 2 keer per jaar bij elkaar kwamen, (had ik niet door vantevoren) em jah daar zou ik dan eerder om kunnen huilen.

Ik kan eerlijk gezegd niet ontkennen dat ik eigenlijk vind dat huilen je zwak maakt ofzo.
Terwijl ik weet dat dat niet perse zo is.

verdriet is idd een lastige emotie..
je moet er mee leren omgaan denk ik..
en ik weet ook dat huilen geen zwakte is ofzo, maar toch denk ik er zo over.. best wel raar eigenlijk

offtopic: wat heb je een lieve sig! kus

Kweet niet of mijn toevoeging z\nog zo van belang is, maar ik ben er echt van overtuigd dat je niet hoeft te huilen om verdriet te hebben. Lekker egoistisch betrek ik het even op mezelf. Zelf voel ik me ondzettend klote de afgelopen tijd. Vriend overleden, ouders uit elkaar. Tuurlijk is dit niet :) maar ik hoef toch niet te gaan zitten huilen? Buiten het feit dat het niet lukt lost het nix op.

Ga door met je leven! Je problemen of verdriet kan je op zoveel manieren uiten.

don't worrie...

Kus trt

nee maar het kan wel heel erg opluchten..

dat klopt maar ze zegt het zelf al

Je kan het heel goed op andere manieren uiten,
Het lijkt wel soms of we alleen verdriet e.d. mogen laten merken door huilen, en daarna moet het afgelopen zijn.
Zo werkt het natuurlijk ook niet.

ik verwerk mijn verdriet voornamelijk door veel lachen.. veel mensen vinden dit raar.
op de crematie van mn vader heb ik ook gelachen.. (heel kort maar heel ffies gehuild) en dan staan die mensen je aan te kijken of je gek bent...

Mijn broertje van bijna 9 jaar oud heeft me nog nooit zien huilen :(. Heel maf, de laatste keer dat ik huilde was bij het avondwaken van een ex-judoleraar van mij, toen moest ik huilen op het moment dat ik z'n dochtertje bij die kist zag staan.
Daarvoor is al 4 jaar terug, toen mijn kat was overleden. En toen ik jonger dan 10 was huilde ik wel vaker, maar ook veeel minder dan voor mijn 6e bijv. Sinds mijn 6e huil ik dus steeds minder en sinds m'n 10e heel zelden.
Tja, als ik niet huil dan huil ik niet, er is weinig aan te doen denk ik.

Je vind dat je eigenlijk te weinig huilt?
klopt dat?
Zou je vaker willen huilen?
waarom?
offtopic eigenlijk (solly)

Terwijl het toch eigenlijk heel logisch is toch?

Ja dat vroeg ik me ook af :)



Huilen is geen verplichting. Het is niet de enigste manier om dingen te uiten of om op te luchten.

Ik kan ook nooit huilen als er mensen om me heen zijn. Of nouja, ik huil dan veel minder snel. Op begrafenissen heb ik ook nog nooit gehuild, zelfs niet op de begrafenis van mn opa. Niet omdat ik het niet wil, niet omdat ik niet verdrietig ben, maar omdat ik het op de een of andere manier niet kan.
Maarja als ik alleen ben kan ik het weer wel dus ja, het is niet dat ik helemaal niet kan huilen ofzo.

ja, dat vind ik ook, maar toch kijken mensen je heel raar aan..

Naja iig al heel erg bedankt voor jullie reacties!!!
En ik zal proberen er aan te denken dat t niet uit maakt hoe ik dan op de andere mensen overkom, en dat ik ook gewoon zonder te huilen verdriet kan hebben.....
Maar toch zou t soms wel handig zijn om iets makkelijker te kunen huilen!!!

blueeyz heeft een heel mooi gedicht geschreven over dit onderwerp...

hij staat op de gedichtentopic en ook in haar eigen topic.....

http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=412841

misschien heb je hier iets aan?!

Jah, het is misschien bijna hetzelfde alleen zou ik wel kunnen huilen als iemand overleden is...
Dat is denk ik het verschil...
Ik kon nooit huilen omdat ik me er misschien voor schaamde, ik weet t niet...
Het voelde dan altijd alsof ik net zo lang als mogelijk MOEST vechten voor mezelf om ze binnen te houden...Niet loslaten...de hele tijd denken niet doen suus niet huilen...NIET DOEN!
Ik wou duzz wel heel graag maar wou het zo lang mogelijk uitstellen zeg maar...Ik leg het misschien een beetje raar uit maar beter kan ik niet :(
Ik hoop dat je het verschil ertussen wel een beetje snapt, Pessie

'k Vind eigenlijk van mijzelf dat ik zou moeten huilen als mijn oudoom bijv. overleden is, gewoon omdat anderen anders ook denken dat je er geen verdriet om hebt, terwijl ik dat wel had, anderhalf jaar terug, toen hij overleed.

ohw
ja dat is lastig
ik blijf erbij dat als je niet hoeft te huilen en er geen drang voor hebt, dan hoef je het ok niet te doen als het alleen maar is om anderen te laten zien dat je verdriet hebt.
moeten anderen maar leren te begrijpen ofzo vind ik eigenlijk.

Maar aan de andere kant moet je ook niet verbaast opkijken als de tranen veel later pas komen.

Tja, mijn ouders e.d. begrijpen dat wel, maar hoe moet mijn broertje van 8 het begrijpen? Dat is vrij vervelend..

ik heb het ook.

maar ik zie het alleen maar als een pluspunt.

als je emoties toont; laat je alleen je zwakke punten zien.

en mijn ervaring is dat mensen daar snel misbruik van maken.

Mhh leest Pessie dit nog wel allemaal?Ze reageert helemaal niet meer :o

vroeg ik me ook af....

bestaat er geen cursus om te leren huilen of zo?? ik heb al jaren niet meer gehuild, ik voel me zo rot dat huilen geen zin meer heeft. misschien kun je niet meer huilen als je vroeger te vaak hebt gehuild.

Ik kan ook niet huilen. Gistermorgen is er van onze school iemand verongelukt, ik kende hem wel, en de leraren stonden de huilen voor de klas, en 'n aantal leerlingen deden mee, en in de hele school zag je mensen huilen, en ik kan dan niet huilen, al zou ik 't gewoon willen. Het gaat gewoon niet, al weet ik wel zeker dat ik 't net zo erg vind als degenen die wél huilen. Ik loop er nu al vanaf gisteren steeds aan te denken. Ik voel denk ik dan 't zelfde maar dan zonder te huilen. Tja........ dat is nu eenmaal zo....

op een begravenis?
aan een ziekenbed?

:rolleyes:


Mijn huil-grens ligt ook behoorlijk hoog... ik huil de laatste jaren denk ik gemiddeld 1 keer peer jaar, volgens mij bijzonder weinig. Ook als er dingen gebeuren waardoor ik me bijzonder ongelukkig en verdrietig voel (en daarvan zijn er genoeg gebeurd) en ook voel dat ik zou 'moeten' kunnen huilen, huil ik niet.
Het enige wat mij (ten minste, dat is mijn evaring) aan het huilen kan krijgen is als ik erg in de war ben en behoorlijk moe.

En niet snel kunnen huilen zie ik wel degelijk als een gemis; huilen kan ontzettend opluchtend werken... soms moet je gewoon ergens heen met je gevoelens en huilen is een goede methode.
Ik geloof trouwens wel dat je niet bang hoeft te zijn dat anderen denken dat je niet echt verdrietig bent; als je verdrietig bent is dat altijd wel aan je te zien, of je nou huilt of niet.
Voor jezelf blijft het natuurlijk wél ontzettend vervelend :(

Ik kan ook nooit huilen bij andere mensen. In mn eentje oke, maar bij andere gebeurt dat gewoon nooit. Dat is soms wel rot, want het is misschien raar maar doordat je huilt ziet de andere meteeen dat je het echt meent en dat je echt ff iemand nodig hebt zeg maar. Laatst moest ik wel bij mn vriend huilen, en sindsdien kan ik wel bij hem uithuilen :s heel gek, net of mijn "inner-ik" denkt: ooh die heeft me toch al eens zien huilen...het kan wel, dus dan gooi ik er ook meteen alles uit...

Dat je niet huilt, betekent niet dat je niet van binnen huilt.
Van binnen kun je rivieren huilen en die tranen zijn dara geen bewijs van. Ik weet zeker dat de mensen dat begrijpen!

ik doel op het uiten van emoties in het algemeen.

Dat heb je echt prachtig geformuleerd.
Tja, bijna iedereen, maar mijn broertje van 8 nog niet helaas..

Dat weerlegt niets. Je moet je realizeren dat het op sommige momenten in het leven niet verkeerd is en zelfs gewaardeerd wordt wanneer je je emoties toont.
Ik denk trouwens dat je verder komt in het leven wanneer je de mensen vertrouwt.

dat is gebeleken :rolleyes:.