Als je niet meer weet wat je met jezelf aanmoet...
 

Eigenlijk ben ik helemaal niet zo iemand die hier heel veel post, meestal reageer ik meer. Maar nu hou ik het zelf even niet meer. Ik ben iemand die altijd andere steunt en helpt als zij dat nodig hebben. Ik luister graag naar wat ze te zeggen hebben. Maar de laatste tijd heb ik het idee dat ik er zelf aan onderdoor ga. Ik moet zelf ook mijn ei kwijt kunnen. Vele mensen zeggen: je kunt altijd komen en bla bla bla, maar dat gaat gewoonweg niet. Als ik op het punt sta een traan te laten, om dan mijn ware gezicht te tonen, hou ik het op de een of andere manier toch tegen. Vroeger had ik hier nooit last van en zo heb ik ook al mijn problemen opgelost: door te praten. Ik heb altijd kunnen praten. Maar nu wil het op de een of andere manier niet meer, alsof mijn mond vastgeroest zit. Dat het zo maar is en niet anders kan. Ik voel me als gevangen en dat ik geen kant op kan. Dat is zo verstikkend en ondertussen ga ik keihard door met anderen helpen. Ik kan dat gewoon niet laten, ik kan er niet tegen om iemand triest te zien. Voor mij is het ook moeilijker om daar niet naar te kijken maar dat heeft een andere reden die ik niet kan uitleggen maar het komt erop neer dat ik het heeeel snel doorheb als er iets met iemand is. Zelfs mijn beste vriend heb ik altijd door en da's pas een acteur. Maar goed ik dwaal af. Ik weet dat ik er nu iets aan moet veranderen anders gaat het binnen de kortste keren fout...en dat wil ik gewoon niet. Ik wil gewoon normaal blijven doen, maar veel vertrouwen heb ik niet meer nee.... Waarom nu? Waarom nu, nu net alles ok was?

hebben die mensen die jij helpt niet in de gaten dat jij er aan onderdoor gaat? als je niet kunt praten, lucht een brief schrijven heel erg op. ook een gedicht/verhaal met dit als onderwerp helpt. laat het lezen aan mensen waarvan je wilt dat ze weten wat er in je omgaat.

heel veel sterkte en succes!

Mjah dat is misschien wel een idee, alleen het lukt me gewoon niet om het hen te melden, op wat voor manier dan ook. Ik kan zelfs niet eens meer in mijn dagboek schrijven wat ik voel en bedoel. Het lukt me gewoon niet....
Net als vandaag, ik voelde me weer best rot en toen belde mijn vriendje met het verhaal dat hij zich kut voelde, ja dan kan ik al niks meer zeggen.....

........

ik heb precies hetzelfde probleem...

Alleen,...ik kan je helaas niet helpen, als ik een oplossing zou weten, dan zou ik er zelf ook al vanaf zijn...
Sorry...

Een paar mensen weten dat ik dit heb, maar ze kunnen er weinig (niks) aan doen omdat dit gewoon ZO sterk is bij mij....

Take care.