Minder vrolijk.. maar ik heb echt advies nodig
 

Ik ben weer Terug van weggeweest maar ik heb echt wat advies nodig want ik kom er niet meer uit.

2 maanden geleden was het allemaal nog normaal, ik had een lieve vriend (woonde weliswaar in Turkije maar dat ging heel goed) Toen ineens op een vrijdag zat ik naast mijn mama op de bank en ze begon gekke snurkgeluiden te maken (ze was een beetje ziek dus lach ze ff op de bank) En ons mam die kan snurken da wil je niet weten dus ik vond dat normaal. Maar toen haar lippen paars werder wilde ik haar wakker maken om te vragen of ze zich wel goed voelde, maar mama werd niet meer wakker, Die snurkgeluiden waren haar laatste adem
Sindsdien gaat het steeds slechter ik ben me allerliefste mama kwijt, ze was 38 jaar. Mijn zusje van bijna 1 waar ik een 2e moeder voor was, is ook weggenomen.

Ik woon nu bij mijn vader met mijn broertje van 15 in een nieuwe buurt, nieuw huis en mijn familie van mama's kant maakt ruzie met elkaar.
Die "lieve"vriend werd ineens een klootzak, ik moest maar naar turkiie komen want ik had tog niets meer, ik moest ook maar niet over mama praten want dan huilde ik zoveel en dat was niet goed volgens heb, kortom hij ging gek doen, toen heb ik het uitgemaakt ik kon dat niet meer, 1 week na mama's overlijden. Over 6 dagen is het 2 maanden geleden..
Voor mijn gevoel ben ik gewoon alles kwijt en ik voel me zo klote ik weet gewoon niet hoe ik eruit moet komen..
Heeft iemand misschien iets van hetzelfde meegemaakt of een advies voor mij? Alles is welkom

Dikke Knuffel,
Denise (Amneshia)

Ik mag hopen dat niemand dat ooit heeft meegemaakt. Wat moet dat rot zijn zeg.

Ik denk niet dat er veel mensen zullen zijn die je kunnen helpen, maar misschien kan je hulp gaan zoeken of in therapie gaan oid. Ik wens je iig veel sterkte deze week. :( :)

Ik wens het ook niemand toe, mijn ergste vijhand niet eens.
Maar ik ben bezig gek te worden al helemaal van mijn pa wat een idioot is dat. (mijnouders waren gescheiden en ik heb me leven lang niet veel contact gehad met die pa van mij)

xxx

Mijn vader overleed twee jaar geleden, na een half jaar kanker, en daar ben ik nu wel overheen. Maar ik was toen het huis al uit, voor jou is het veel moeilijker. Je moeder en je kleine zusje en je vriend. Je hele leven is overhoop gehaald.

Maar het is nog zo kort geleden, natuurlijk ben je nog helemaal over je theewater. Het duurt altijd een tijdje, voor je weer aan een nieuwe situatie gewend bent geraakt. Gun jezelf die tijd. Gun het je moeder en je zusje dat je om ze rouwt, dat hebben ze verdiend. En de vriend, nou ja, gelukkig ben je daar op tijd achter gekomen, maar leuk is het niet.

Je moet hier gewoon even doorheen. Huil wanneer je wilt, praat erover, hou een dagboek bij zodat je je gedachten op papier kunt zetten. Zoek afleiding, en vooral, kom weer in een ritme. Je hebt die zekerheid nodig. Dus hup, naar school, huiswerk maken, gewoon gaan sporten, thuis jouw vaste klusjes. Je moet weten waar je aan toe bent. Dat helpt nog het beste.

Sterkte meid.

---> Psychologie

meissie toch! Wat vreselijk voor je....*slik*

dit is een heel onnutige replay want ik heb gelukkig zoiets nog nooit meegemaakt. Eigenlijk wilde ik je alleen heel erg veel sterkte wensenf!!! (sorry...)

kus! Wendy

Jeetje, wat een ontzettend heftig verhaal. In ieder geval goed dat je het neerzet, opschrijft..

Allereerst wil ik je ontzettend veel sterkte wensen, ik kan me voorstellen dat het voelt alsof je niks meer over hebt.

Verder vraag je om advies, ik weet niet echt iets anders te bedenken dan op zoek gaan naar professionele hulp. Het is moeilijk zoiets door en meet moeten maken, daar kun je best wat hulp bij gebruiken. Je kan naar je huisarts toe gaan die je kan doorverwijzen naar geschikte hulp voor jouw situatie, ik zou het gewoon proberen (als je niet al hulp hebt).

Sterkte!

Jeetje. :(
Zie je haar nu *nooit* meer, of mag je haar bezoeken oid?

Praat je nu wel met je familie/vrienden over wat er gebeurt is?
Denk dat het (heel) belangrijk is om er
met mensen over te praten, al zit je alleen maar te huilen..
Zulke dingen zijn hartstikke zwaar, zeker als het zo ineens gebeurt. :| Tis iig niet goed om niet te huilen/praten/etc.
Liever huil je de hele dag door, dan dat je alles
opkropt, en er later veel last van krijgt ed.
Wat poesiefox al zei; zoek weer een ritme in je leven.
Probeer de draad weer op te pakken,
school, vrienden, hobby's etc etc.
Is natuurlijk heel moeilijk, maar het zorgt wel
dat je niet de hele dag thuiszit ed.
Neem de tijd om alles te verwerken,
denk dat dat heel belangrijk is..

Sterkte. (y)

Heej allemaal

Bedankt voor jullie lieve reacties, ik ben net terug uit school, en daarbij werk ik ook weer.
Ben ik deze week weer mee gestart en het doet me wel goed iedereen weer te zien.
Maar deze week ben ik ook verhuist en da's echt rot want nou ben ik weg uit mama's huisje..

k vind jullie reacties echt heel lief, dank je!!
xxx

Blijven praten met mensen over hoe je je voelt, en ook als je verdrietig bent gewoon huilen. Dat is, denk ik, de beste manier op hiermee te leren leven.
Heel veel sterkte! Knuffel!

hmm, ik heb hetzelfde eens gehad in een ziekenhuis.

was in mijn luchtmachttijd, moest foto's maken van mijn voet.

ksta naar buiten te kijken, opeens allemaal "snurkgeluiden" achter me.
ik kijk om, is gewoon iemand in elkaar gezakt.

ik al, misschien iets te hardop:

"oh shit"

ja kut; iedereen kijkt naar hem.
en aangezien ik een uniform aan heb ben ik de volgende die aangekeken wordt.

"do i look like a medic?"
denk je dan....

mjah, goed.
gelijk keihard geschreeuwd om een dokter (ongeveer dusdanig hard dat de baliemevrouw d'r verslikte in de koffie).

tja, goed,
daar zit je dan met een vent van 70/80, zo slap als een vaatdoek onder je.
tja, reanimatie dan maar?
hoefde al niet meer; binnen 10 seconden was er dokter aanwezig.

maarja; dan moet die nog op de brancard.

mensen; het is best lastig tillen als iemand zo slap is.

maar goed, het is dus wel zo, als ik erneit was hadden ze het misschien niet eens gezien :p

of iig te laat.

verder nooit meer wat van gehoord overigens.
kzat midden in een introductiekamp.

twas overigens in roosendaal.