tegenstrijdigheid..
 

ik post hier bijna nooit zelf een topic, maar ik zit al een tijdje ergens mee, dus ik dacht, ik post het maar hier om gewoon even mn verhaal ongeveer kwijt te kunnen.

ik merk de laatste tijd aan mezelf dat ik vanbinnen heel iemand anders ben dan hoe ik me gedraag, vooral tegenover andere mensen. ik kan mn gevoelens moeilijk uiten tegenover mensen, daarom zeg ik er meestal nix over.. ik ben wel iemand die veel praat, maar meestal als ik praat gaat het nergens over eigenlijk. ik heb gewoon een hekel aan hoe ik me gedraag. bijv. op school ben ik heel erg druk en praat ik heel veel en ga ik met iedereen wel om. maar zo ben ik eigenlijk helemaal niet en af en toe hoor ik mezelf dan gewoon in mn hoofd zeggen dat ik mn bek moet houden omdat ik irritant ben. het voelt alsof hoe ik me gedraag en wie ik werkelijk ben 2 hele verschillende mensen zijn die elkaar totaal niet mogen. ik heb dit al heel erg lang, maar eerst schreef ik regelmatig gedichten om mn gevoelens toch kwijt te kunnen, maar de laatste tijd lukt het gewoon niet meer goed te zeggen wat ik vind. ook als ik iemand iets belangrijks wil zeggen, dan struikel ik over mn woorden, klopt de volgorde van mn woorden niet waardoor je de meest onsamenhangende verhalen krijgt. of ik zeg gewoon helemaal niets..

herkent iemand dit of heeft iemand er ervaring mee, dan zou ik het graag willen weten..

Ieder mens heeft verschillende 'ikken'.

Vooral in de pubertijd ben je jezelf nog aan het ontwikkelen en leer je jezelf nog kennen. De ene keer ben je zus, de andere keer weer zo. Dat blijft gebeuren totdat je op een gegeven moment die dingen aanhoudt die het beste bij je passen en dan verdwijnen de tegenstrijdigheden vanzelf :)

Precies,
En je mentale puberteit kan lang blijven hangen,
Geloof me,
(wees blij dat je jezelf zo goed door hebt)

Ik herken wat je bedoelt trouwens.
Ben alleen allang niet meer zo. (veel praten)
Heb geen hekel aan hoe je je gedraagt,
Dan maak je van jezelf een probleem.

Ik herken mezelf er wel in, praat over van alles en nog wat, behalve over wat me echt bezighoud. En heb ook vaak het gevoel dat ik me anders voordoe dan ik werkelijk ben.
Maar sinds kort heb ik een vriend en ik mekr dat ik bij hem er eigenlijk niet onderuit kan komen om te praten over dingen die ik echt denk.. Het lukt nog niet heel erg maar wel steeds beter..

Herken het wel een beetje, maar durf/kan niet zeggen
dat het echt 2 personen zijn, eerder wat tegen-
overgestelde karaktereigenschappen oid..

Als iemand aan de mensen om me heen zou vragen
hoe ze over me denken, krijg je waarschijnlijk
dingen als 'arrogant, koel, sarcastisch, slim, hyper'
te horen. Terwijl die dingen niet bij m'n 'ik' passen. :|
Maar goed, misschien is het arrogante ed bij
mij meer een soort van bescherming,
om te zorgne dat mensen me niet kunnen kwetsen.
Zelfs bij vrienden is het moeilijk om niet heel afstandelijk te doen,
terwijl ik eigenlijk gewoon normaal wil doen. :S

Nouja, beetje onnuttige post misschien,
weet niet of je dit bedoelt..

ik heb precies et zelfde :\

ik heb het ook
ik gedraag me ook heel anders dan hoe ik me eigen voel
en ik haat meestal ook hoe ik doe, zou heel graag heel anders zijn, voor mijn gevoel leef ik ook in 2 werelden met 2 persoonlijkheden (heb ze niet echt maar voel het wel)
ik ben ook heel erg in mijn shulp gekropen terwijl ik meestal eigenlijk heel druk doe
ik doe het vooral om te voorkomen dat mensen zorgen om me gaan maken
tis niet juist hoe ik me gedraag en werk eraan want fijn is het zeker niet
sterkte

ja, dat herken ik ook wel. ik wil niet dat mensen zich zorgen om me gaan maken.. ik wil ook niet dat ze zich met me bemoeien enzo.

Ga er niet vanuit dat andere mensen dat zouden gaan doen.

Wees jezelf,
Onthou ook dat je altijd blijft leren en zoeken naar jezelf,
is niet iets wat je opeens "vind"
gebeurt iig niet vaak.