verdwaalde meisjes
 

hoi! op een bepaald moment kreeg ik zin om een verhaal te schrijven over iets dat ik zelf heb meegemaakt... ik zit totaal nog niet ver, gewoon omdat ik er de tijd niet voor vind... iig zou'k wel graag wat commentaar/tips/... krijgen op het beginstukje:

verdwaalde meisjes

Het is zondag avond, 22u, wanneer m’n GSM dat vreselijke geluid maakt door het nieuwe smsje dat aankomt. Het heeft me een gevoel van blijdschap dat er toch iemand is die aan me denkt. Ik rek me eerst nog even uit, voordat ik met een verlangen om te weten wie het stuurde en wat erin staat m’n gsm neem. De kleine knopjes maken een vervelend geluid en mijn gezicht klaart op wanneer ik zie dat het van Nele is. °zucht° een gevoel van opwinding raast door m’n lichaam. Ik geniet ervan, maar tegelijk beangstigt het mij, beseffend dat het slecht nieuws zal zijn, nog vóórdat ik het gelezen heb.
Een koude rilling rolt over m’n rug wanneer ik lees: “Ilse, ik ga morgen 7 antidepressiva pillen nemen… hou me alsjeblieft niet tegen! Je keppe xxxxxx”. Ik zucht. Uiteindelijk stuur ik terug: “ik ga je niet tegenhouden, weet toch dat dat niet helpt maar ik wil er wel bij zijn als je ze neemt, voor het geval er iets zou gebeuren! dan weet ik tenminste wat er aan de hand is. je keppe ilseke xxxxxxxxx”.
“Weet toch dat dat niet helpt”… klinkt gewoon belachelijk als ik het lees. Maar diep vanbinnen weet ik waarom ik het schreef. Ik schreef het omdat de keren dat ik pillen geslikt had en het iemand vertelde, ook niet wou dat iemand me probeerde tegen te houden. Het zou gewoon lachwekkend geweest zijn moest ik haar proberen tegen te houden, terwijl ik wist dat ze dat niet wou. Ik was haar vriendin en wou haar dezelfde “kansen” geven zoals ik die gehad heb.
In ieder geval… die avond sturen we nog een paar smsjes naar elkaar en uiteindelijk hadden we de volgende dag, het tweede lesuur afgesproken in de meisjestoiletten.
Die nacht sliep ik vreselijk! Ik kwam voortdurend wakker en verlangde naar de volgende dag. Het was een overweldigend, slechtvoelend verlangen en het maakte me ergens een beetje bang en onzeker.

Maandagochtend, mijn mammie roept me op om 7.00u. Ik lag net zo lekker is mijn zachte warme bedje en bedenk dat ik best nog wel een paar minuutjes kan blijven liggen. Ik draai me om en druk mijn hartenkussentje hard tegen me aan en sluit m’n ogen.
Ik moet opnieuw in slaap gevallen zijn, want om 7.30u doet mijn zusje de deur open en zegt dat het echt tijd is om op te staan. Half slapend draai ik me om en kijk haar aan of ze net een stomme mop verteld heeft. Ze doet de deur dicht en gaat naar boven. Haar voetstappen klinken die dag als donderslagen maar ik besteed er verder geen aandacht aan. Ik draai nog een paar keer om, maar vind geen geschikt plekje meer. Na 10 minuten woelen beslis ik dat het nu toch wel tijd is om op te staan.
Ik sleep me naar beneden en begin aan m’n dagelijkse taken. Ik eet vlug één boterhammetje, zet m’n bord en tas met een restje chocomelk aan de afwastafel en verdwijn in de badkamer. Ik gooi wat water in m’n gezicht, te lui om me deftig te wassen. Ik slenter terug naar de keuken en merk dat het ondertussen 10 voor 8 is. Ik versnel mijn pas en loop de trap op naar mijn kamer. Daar trek ik vlug de kleren aan die ik de dag voordien klaar gelegd had. Smijt wat boeken in mijn boekentas, hopend dat ik niets vergeet. Vlug nog even deo spuiten en ik vertrek naar school.

Grr.. Net een hele reactie getypt, loopt 'ie vast. :|
Opnieuw dan maar, alleen iets korter.. :o

Heb het even snel gelezen, paar dingen die me opvielen..:

Roze is (heel) vervelend om te lezen, sorry.

Het is zondag avond, 22u, wanneer m’n GSM dat vreselijke geluid maakt door het nieuwe smsje dat aankomt.
Vind die 22 een beetje raar staan..
Is 10 uur niet makkelijker ofzo?

°zucht° een gevoel van opwinding raast door m’n lichaam.
Die zucht past niet echt, denk dat het mooier
is als het in een zin staat.. (*zucht* is meer een forum/chat/etc iets dan voor een verhaaltje imo)

Het zou gewoon lachwekkend geweest zijn moest ik haar proberen tegen te houden, terwijl ik wist dat ze dat niet wou. Niet zo'n lekker lopende zin..

In ieder geval… die avond sturen we nog een paar smsjes naar elkaar en uiteindelijk hadden we de volgende dag, het tweede lesuur afgesproken in de meisjestoiletten.
Iig is meer iets als je een gesprek oid vervolgt
met iemand, vind het geen mooie manier om een
verhaal te vervolgen..

Ik kwam voortdurend wakker en verlangde naar de volgende dag.
Werd?

Ik gooi wat water in m’n gezicht, te lui om me deftig te wassen. Deftig wassen? :confused:

Ik slenter terug naar de keuken en merk dat het ondertussen 10 voor 8 is.
Hm, mis iets met geworden ofzo.. Voelt alsof de zin niet af is,
maar dat is maar een gevoel. :)

Vind de 2 stukjes niet erg op elkaar aansluiten,
er mist iets tussen, of het is gewoon te kort..

Het verhaal lijkt me wel (y), alleen is je manier van
schrijven soms een beetje moeizaam om te lezen..
Sommige zinnen zijn vrij lang, waardoor
je ze een paar keer moet lezen voordat je echt begrijpt waar het over gaat.Maar goed, dat kan ook aan mij liggen. :o

Hm.. komt misschien een beetje afkrakend over, is niet zo bedoelt.. :)

Mee eens.

Ik denk dat dit 'Belgische' uitspraken zijn...in Nederland zouden we het idd anders zeggen. :)

Jammer dat het zo'n kort stukje is...valt (nog) zo weinig over te zeggen, vind ik...

zo jullie boren jullie mede forummer wel de grond in

Het staat er niet voor niets. :rolleyes:

bedankt voor jullie reactie, ik post m'n verhaaltje binnenkort nog wel eens, aangepast en het volgende stuk erbij....

btw: ik vind niet dat ze me de grond in boren, het zijn mensen die eerlijk zijn en door hun reacties weet ik wat beter/anders kan... dus, bedankt!

:confused:

Ik zie niemand iemand ergens de grond in boren.

Gelukkig, want zo was het ook absoluut niet bedoeld. Ik heb eerst gekeken of je in België woonde, vandaar dat ik zei dat ik dacht dat het Belgisch was, en das geen belediging, het was alleen verklaring voor Beta (en anderen en mezelf) waarom het anders was dan 'wij' gewend zijn. :)